Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται εγκαταλειμμένο σε μια αποθήκη στο λιμάνι του Πειραιά, μόνο, άρρωστο και με αμνησία. Στο λαιμό της κρέμεται μια τσίγκινη ταυτότητα: ΕΛΕΝΗ – 21 Μαΐου 1887. Το κορίτσι αυτό θα αναλάβει να σώσει ο Θεόδωρος Παναγιώτου, ευυπόληπτος πολίτης της κοινωνίας και πολύ επιτυχημένος δικηγόρος.
Λίγα χρόνια αργότερα ένας φόνος έρχεται να ταράξει τα νερά της πόλης. Ο Παναγιώτου αναλαμβάνει την υπεράσπιση της υπόπτου και οι έρευνές του θα τον οδηγήσουν στη Σύρο.
Εκεί θα γνωρίσουμε την αρχόντισσα Ασπασία Σαγιά και τη φιλανθρωπική της δράση. Θα γνωρίσουμε ακόμα τις Δαιμονισμένες, όπως είναι γνωστές στο νησί. Μία από αυτές δολοφονείται και καλούμαστε να βρούμε τη σχέση των δύο φόνων και αν αυτή υπάρχει.
Η κυρία Λεβεντάκη δίνει τον καλύτερό της εαυτό καθώς δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί στιγμή. Η ιστορία είναι καλογραμμένη και πολύ καλά δομημένη με τα χαρακτηριστικά της συγγραφέως. Παραθέτει όλα τα στοιχεία που έχει κ ο Παναγιώτου στα χέρια του, μας βάζει τη λύση του μυστηρίου στο μυαλό μας και μας παρακινεί να βρούμε το δολοφόνο και τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη.
Ενδιαφέρουσα πλοκή και γραφή εξαιρετική για τα ελληνικά δεδομένα. Το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πλέον άξιους αντιπροσώπους.
