Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το “Σε είδα” της Clare Mackintosh είναι ένα #whodunit page turner που αξίζει να διαβάσετε!
Μετά το ανατρεπτικό “Σ’ άφησα” που κυκλοφόρησε το Γενάρη από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, το δεύτερο βιβλίο της Βρετανίδας ήρθε στο τέλος Σεπτέμβρη να ταράξει τα νερά του αστυνομικού στη χώρα.
Πόσο γρήγορα μπορείς να τρέξεις;
Όταν πρέπει;
Με τακούνια και φούστα για τη δουλειά, με την τσάντα σου να κρέμεται, πόσο γρήγορα;
Η ιστορία του βασίστηκε στην καθημερινότητα των Λονδρέζων, αλλά έχει εφαρμογή σε οποιαδήποτε άλλη πόλη ή κέντρο πόλης που έχει μετρό. Κάθε μέρα, χιλιάδες άνθρωποι κάνουν την ίδια διαδρομή για να πάνε στη δουλειά τους και να επιστρέψουν από αυτή. Κάθε μέρα κάνουν τις ίδιες κινήσεις, έχουν τις ίδιες συνήθειες, τη ρουτίνα μέσα στην οποία αισθάνονται άνεση και ασφάλεια.
Τι θα γίνει και κάποιος άλλος γνωρίζει το καθημερινό σου δρομολόγιο; Κάποιος με όχι πολύ αγνές προθέσεις;
Ίσως ήδη να σε έχει βρει, ήδη να σε παρακολουθεί. Ίσως να σε ακολουθεί εδώ και βδομάδες.
Η Ζόι Ουόκερ μετακινείται καθημερινά με το μετρό στο Λονδίνο. Όπως τόσοι και τόσοι συμπολίτες της, διαβάζει εφημερίδα μέχρι να φτάσει στον προορισμό της. Μια μέρα, βλέπει τη φωτογραφία της σε μια εφημερίδα, με ένα σάιτ και ένα τηλέφωνο. Λίγο θολή, αλλά είναι σίγουρη ότι πρόκειται για την ίδια. Η οικογένειά της πιστεύει ότι είναι απλά κάποια που της μοιάζει. Όμως την επόμενη μέρα, στην αγγελία υπάρχει η φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας, τη μεθεπόμενη μιας άλλης. Τι συμβαίνει με αυτές τις φωτογραφίες, το τηλέφωνο που δεν λειτουργεί και το σάιτ που χρειάζεται κωδικό για να μπεις;
Η Mackintosh έγραψε αυτό το βιβλίο για να μας ξυπνήσει! Να μας βγάλει από τη ρουτίνα μας και τη φαινομενική ασφάλειά μας. Να μας πει ότι, όσο υπάρχουν κακόβουλοι άνθρωποι, δεν θα είμαστε πουθενά ασφαλείς. Μέσα από την πείρα που έχει ως αστυνομικός, βλέπει τα πάντα μέσα από ένα άλλο μάτι. Η ιδέα της ήρθε όταν είχε βρεθεί στο μετρό του Λονδίνου με μια φίλη της που χρησιμοποιεί πολύ συχνά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η φίλη της τη μετακίνησε σε ένα σημείο της αποβάθρας, στο οποίο γνώριζε πως θα άνοιγαν οι πόρτες του συρμού. Παίρνοντας το ίδιο τρένο κάθε μέρα, είχε αποκτήσει αυτή τη συνήθεια, ώστε να μην καθυστερεί. Το ίδιο ακριβώς κάνουν πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο έκανα κι εγώ, όταν πριν χρόνια χρησιμοποιούσα το μετρό σε καθημερινή βάση, για την ίδια διαδρομή! Είναι τρομακτικό αν σκεφτεί κανείς πως μια τόση δα απλή πράξη, που όμως γίνεται κάθε μέρα, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη. Γιατί, αν εγώ ξέρω τι ακριβώς θα κάνω αύριο τότε μπορεί να το ξέρει και κάποιος άλλος και κανείς δεν γνωρίζει πως θα χρησιμοποιήσει αυτή την πληροφορία…
Δεν έχει σημασία.
Γιατί πάντα υπάρχει κάποιος που μπορεί να τρέξει πιο γρήγορα.
Η αλόγιστη χρήση του ίντερνετ και ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας έχουν φέρει σε σημείο να μην έχουμε ηθικούς φραγμούς, να μην κατανοούμε πως οι πράξεις μας θα επηρεάσουν κάποιον άλλον άνθρωπο, να θεωρούμε ότι είναι απλά ένα παιχνίδι ή ότι κάνουμε κάτι αθώο όταν σπρώχνουμε κάποιον στις γραμμές του τρένου. Πολλοί σκέφτονται ότι όλα αυτά γίνονται μόνο στα βιβλία και στις ταινίες. Αλλά είναι όντως πραγματικά έτσι; Τα παιδιά μας μεγαλώνουν με βίαια βιντεοπαιχνίδια. Σκοτώνουν εικονικά κάθε μέρα. Τα μηνύματα που περνάνε στο μυαλό τους είναι δύσκολο να τα επεξεργαστούν και να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή δεν είναι παιχνίδι. Έτσι μεγαλώνουν, γίνονται ενήλικες, τρέχουν για να προλάβουν τη ζωή δουλεύοντας όλη μέρα και θεωρούν πως ότι θέλουν μπορούν να το πάρουν με οποιοδήποτε τρόπο. Ακόμα και θυματοποιώντας αθώες γυναίκες, θεωρώντας τες πιόνια στη σκακιέρα του παιχνιδιού τους. Μια μεγάλη συνωμοσία εναντίων των γυναικών λαμβάνει χώρα στο Λονδίνο, αλλά θα μπορούσε να συμβαίνει οπουδήποτε. Αν εσύ ήσουν στόχος;
Σε ολόκληρο το βιβλίο υπάρχουν σκέψεις του ανθρώπου που κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Σκέψεις που είναι απίστευτα τρομακτικές, αν ήταν αλήθεια, αν βρισκόσουν σε αυτή τη θέση. Πως ξέρεις όμως πως δεν βρίσκεσαι;
Οι Εκδόσεις Μεταίχμιο μας ενημέρωσαν ότι θα έχουμε τη χαρά να διαβάσουμε και το τρίτο της βιβλίο στα Ελληνικά, το οποίο τιτλοφορείται “Let Me Lie” και το οποίο είχαμε διαβάσει το Μάρτιο στην Αμερικανική του έκδοση. Ανυπομονώ να δω τη μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη (αν θα είναι και πάλι η ίδια μεταφράστρια), που όπως πάντα είναι προσεγμένη!
Εκδόσεις Μεταίχμιο / Public / Ianos
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η βρετανίδα Clare Mackintosh εργαζόταν στην αστυνομία για δώδεκα χρόνια, καριέρα που διέκοψε το 2011 για να δουλέψει ως σύμβουλος social media και δημοσιογράφος, ενώ υπήρξε η ιδρύτρια του λογοτεχνικού φεστιβάλ Chipping Norton. Έχει πλέον αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Ζει στη νότια κεντρική Αγγλία με τον σύζυγό της που είναι αστυνομικός και τα παιδιά τους.
Το Σ’ άφησα (I Let You Go), το πρώτο της βιβλίο, ήταν μπεστ σέλερ στη λίστα ευπώλητων των Sunday Times και των New York Times, κι έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Τον Ιούλιο του 2016 εκδόθηκε το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο I See You (Σε είδα), το οποίο είχε ανάλογη πορεία, όπως και το τρίτο με τίτλο Let Me Lie που κυκλοφόρησε φέτος (στα ελληνικά αναμένεται την άνοιξη του 2019) και κέρδισε το Whodunnit Award for the book that keeps you guessing.
