Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Άλλος ένας μήνας έφυγε και επιτέλους καλοκαίριασε, γιατί είχαμε μουλιάσει από τις τόσες βροχές. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι όσο ήμασταν μέσα, διαβάζαμε και κανένα βιβλίο. Τώρα πια, πρέπει να ξαμολιόμαστε στις παραλίες για σκιά και βιβλιαράκι! Δεν το λες και άσχημο όμως…
Αυτό το μήνα παρασύρθηκα λιγάκι από το Netflix και δεν διάβασα όσο θα ήθελα. Παρόλα αυτά, κατάφερα να ολοκληρώσω 7 βιβλία, οπότε δεν μπορώ να παραπονιέμαι! Το πρώτο ήταν το «Πολεμοφόρος, τόμος Α’» από τον Brandon Sanderson. Ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω βιβλία του και επιτέλους τα κατάφερα, μέσα από τη συνεργασία που εγκαινίασε αυτό το βιβλίο με τις Εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος! Μου άρεσε τόσο πολύ η γραφή του και ελπίζω μέχρι το τέλος του μήνα να έχω τελειώσει και το δεύτερο μέρος.
Μετά πήγα σε κάτι αρκετά διαφορετικό. Μια Ελληνίδα συγγραφέας με μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Ιταλία με ταξίδεψε στο «Σπίτι των γλάρων» όπου έμαθα κάποια πράγματα για την ιστορία της χώρας τη δεκαετία του 70, αλλά και ταξίδεψα παρέα με νέους ήρωες, ταυτίστηκα μαζί τους και ερεύνησα κι εγώ μια παλιά υπόθεση που πονάει.
Συνέχεια είχε ένα βιβλίο που ξεκινάει μια σειρά με τα άπαντα του θρυλικού H. P. Lovecraft που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις Εκδόσεις Οξύ. Στο πρώτο αυτό βιβλίο υπάρχουν τρία από τα πιο γνωστά διηγήματα του Lovecraft. Η αρχή γίνεται με «Το κάλεσμα του Κθούλου», τη σκυτάλη παίρνει το «Η μουσική του Έριχ Ζαν» και το βιβλίο ολοκληρώνεται με «Το μοντέλο του Πίκμαν». Πέρα από το γεγονός ότι ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει περισσότερα για τον Κθούλου, που δεν μπορεί να μην τον έχει πάρει κάπου το μάτι του ή το αυτί του αν διαβάζει λογοτεχνία του φανταστικού, έχει ακόμα την ευκαιρία να γνωρίσει τον Lovecraft μέσα από χαρακτηριστικά του έργα.
Κι επειδή υπάρχει και μια μικρή αναγνώστρια στην οικογένεια, που μπορεί να μην ξέρει ακόμα να διαβάζει, αλλά αγαπάει τα βιβλία και τις ιστορίες, ένα ακόμα παιδικό βιβλίο προστέθηκε στη μικρή βιβλιοθήκη μας. Τη λέω «μικρή» γιατί έχει βιβλία για παιδιά, αλλά μόνο μικρή δεν είναι αφού συνεχώς εμπλουτίζεται από νέα βιβλία. Μία από τις προσθήκες αυτού του μήνα είναι «Ο ραφτάκος των λέξεων» ένα βιβλίο που αγαπήσαμε αμέσως. Ένα βιβλίο που μιλάει για τους ανθρώπους, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη δύναμη των λέξεων και θυμίζει στους μεγάλους, ενώ μαθαίνει στους μικρούς πως θα έπρεπε να είμαστε.
Επιστρέφοντας στη λογοτεχνία για μεγάλους, αυτό το μήνα διάβασα ένα βιβλίο – hype, ένα βιβλίο για το οποίο μιλάει το Instagram τους τελευταίους μήνες, τουλάχιστον, και το οποίο είχαμε τη χαρά να μεταφραστεί στα Ελληνικά και να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Αναφέρομαι Φυσικά στο βιβλίο «Κίρκη» της Madeline Miller, της συγγραφέα που έχει γράψει «Το τραγούδι του Αχιλλέα» που επίσης γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Η Miller φοράει το χιτώνα της μάγισσας Κίρκης, κόρης του Θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Πέρσης και μας ταξιδεύει στην Ελληνική μυθολογία, στην Αία, στην Κνωσσό, αλλά και στην Ιθάκη. Η Σκύλα και ο Μινώταυρος κάνουν την εμφάνισή τους όπως και ο πολυμήχανος Οδυσσέας και ο θαυμαστός Δαίδαλος. Ένα ωραίο ταξίδι για τους λάτρεις της μυθολογίας.
Ακολούθησε το δεύτερο βιβλίο της Άννας Σπανογιώργου από τη σειρά Αέναη μάχη, με τίτλο «Άνοδος». Το προηγούμενο βιβλίο μας είχε αφήσει εν αναμονή μιας πιο δυναμικής εξέλιξης όπως και τη διαβάσαμε στο δεύτερο βιβλίο. Η Κάτια βρίσκεται στη μέση της διαμάχης και πρέπει να πάρει μια απόφαση. Τελικά ποιοι είναι οι κακοί και ποιοι οι καλοί της υπόθεσης; Όσο ξεκάθαρος και αν είναι ο ορισμός τους, οι πράξεις τους μπερδεύουν τόσο που ο αναγνώστης βρίσκεται στο ίδιο δίλημμα με την ηρωίδα. Σημάδι πως η συγγραφέας έχει κερδίσει το στοίχημα και κρατάει τον αναγνώστη μέσα από την ιστορία της. Υπομονή μέχρι να βγει το επόμενο, γιατί φυσικά τίποτα δεν τελείωσε!
Και ο μήνας κλείνει με το δεύτερο τόμο του Πολεμοφόρου, που δεν άντεξα άλλο και διάβασα σε χρόνο ρεκόρ για το μέγεθός του σε συνάρτηση με τον ελεύθερο χρόνο μου. Η ιστορία συνέχιζε από εκεί που είχε μείνει στον πρώτο τόμο και ήταν σαν να μην είχε περάσει ούτε στιγμή από όταν άφησα το προηγούμενο βιβλίο από τα χέρια μου, μέχρι που έπιασα αυτό. Ο Sanderson μένει στη μνήμη και το κλίμα που δημιουργεί διατηρείται αναλλοίωτο για καιρό. Υπέροχος κόσμος. Έξυπνη ιστορία.
