Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Ο αστυνόμος Καπετάνος σε νέες περιπέτειες! Στο τρίτο βιβλίο της σειράς του Δημήτρη Σίμου «Σκοτεινά Νερά» ο αστυνόμος Καπετάνος έρχεται αντιμέτωπος με μια την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Ο ξάδερφος του διοικητή του βρίσκεται νεκρός και ο ίδιος δεν έχει παρά ελάχιστα στοιχεία για να ανακαλύψει τι συνέβη. Πριν καλά καλά το καταλάβει θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία που πάει αρκετά πιο μακριά από μια δολοφονία και ξαφνικά η μία υπόθεση θα γίνει δύο. Δυο υποθέσεις που συνδέονται με κάποιον τρόπο που δεν είναι φανερός από την αρχή.

Όλα αυτά στο παρόν του Καπετάνου. Γιατί στο παρελθόν, τρία χρόνια πριν από την ιστορία με τον ξάδερφο του διοικητή, υπάρχει μια άλλη ιστορία. Μία ιστορία που φαινομενικά δεν έχει σχέση με την υπόθεση του Καπετάνου, αλλά εμπλέκει ένα σωρό άλλους ανθρώπους, ένα εργοστάσιο φυτοφαρμάκων και ένα μυστικό που δεν πρέπει να μάθουν πολλοί. Η Νεφέλη που δεν ακούει, βλέπει το βιοτικό της επίπεδο να καλυτερεύει χάρη στο εργοστάσιο που δουλεύει και στο μυστικό του οποίου γίνεται κοινωνός.

Το τρίτο βιβλίο του Σίμου δείχνει ότι πήρε στα σοβαρά όσα έχει ακούσει μέχρι τώρα από τους αναγνώστες του, είτε αυτά ήταν θετικά σχόλια είτε ήταν αρνητικά. Καταρχήν κράτησε τον Καπετάνο, το βασικό του ήρωα δηλαδή αμετάβλητο. Ο χαρακτήρας του είναι ο ίδιος, οπότε δεν υπάρχει διαφοροποίηση σε σχέση με τον ήρωα των προηγούμενων βιβλίων. Έμαθε σίγουρα από τις «στραβές» που έτυχαν στα «Βατράχια» και τα «Ψάρια». Το πήρε επιτέλους απόφαση ότι με την Ελένη δεν πρόκειται να προχωρήσει το θέμα και αποφάσισε κι αυτός να μην κινεί τη ζωή του γύρω της. Δεν έχασε την επαφή και τη σχέση του με το παιδί του, αλλά έφτιαξε αυτή με την αδερφή του. Ακόμα και τον έρωτα βρήκε εκεί που δεν το περίμενε, σημάδι πως οδεύει προς την ομαλοποίηση. Αυτό το «Μινιόν» να κόψει και θα ανέβει σκάλες στην υπόληψή μου!

Δούλεψε αρκετά σημεία στη γραφή του και νομίζω πως έχει βελτιωθεί σε πολλά από αυτά. Θέλει να φέρνει στο μικροσκόπιο θέματα που αφορούν τους ανθρώπους, θέματα ευαίσθητα, θέματα που θα κάνουν τους αναγνώστες του να σκεφτούν. Η βασική υπόθεση είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα. Το είχε πει και ο ίδιος στην παρουσίαση του βιβλίου που είχα τη χαρά να παρευρεθώ. Η μαφία των σκουπιδιών στην Ιταλία είναι γεγονός και θα μπορούσε κάλλιστα, αν δεν συμβαίνει ήδη και στη χώρα μας, να είναι μέρος και της δικής μας πραγματικότητας. Το μήνυμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τόσο οικολογικό όσο και πολιτικό. Από τη μια καταστρέφεται ο βιότοπός μας, τα χώματα που μεγαλώνουν τα παιδιά μας και φυτρώνουν τα φρούτα και τα λαχανικά μας, το νερό που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε, όλα μολύνονται είτε το βλέπουμε είτε όχι. Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Από την άλλη, όλα αυτά επιτρέπονται από ανθρώπους σε θέση ισχύος, ανθρώπους που εμείς οι ίδιοι φέραμε σε αυτή τη θέση και τους δώσαμε δύναμη, που πιστέψαμε τις ψεύτικες υποσχέσεις μας κι εκείνοι καταπάτησαν την εμπιστοσύνη που τους δείξαμε, την αγάπη προς το συνάνθρωπο και την πατρίδα, με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και την αισχροκέρδεια. Όμως εδώ που τα λέμε, κάπως έτσι δεν είμαστε όλοι; Στις πιο μικρές μας πράξεις θα δούμε ότι το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι τι αντίκτυπο ή κέρδος θα έχει σε εμάς. Είναι λίγοι οι άνθρωποι πλέον που σκέφτονται πραγματικά αλτρουιστικά, όσο σκληρό κι αν ακούγεται. Και δε βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω. Και αυτή νομίζω είναι μια μεγάλη νίκη για το Σίμο, να βάλει τους αναγνώστες του να σκεφτούν ποια είναι η δική τους συμβολή σε όλο αυτό το χάλι στο οποίο ζούμε και για το οποίο κατηγορούμε πάντα κάποιον άλλο.

Παράλληλα υπήρχε και ένα ευαίσθητο ζήτημα για την Ελληνική κοινωνία και την επαρχία ειδικότερα. Στα μικρά μέρη η διαφορετικότητα είναι δακτυλοδεικτούμενη. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ευρύτερα αποδεκτή στις μικρές κοινωνίες που ακολουθούν την πατροπαράδοτη μορφή της οικογένειας. Στο συγκεκριμένο κείμενο δεν ενόχλησε η διαφορετικότητα, αλλά ενσωματώθηκε ήπια. Ήδη είχαμε μια ιδέα για την αδερφή του Καπετάνου, αλλά όσο αυτή βρισκόταν μακριά, δεν υπήρχε θέμα. Στα «Τοξικά μάτια» επιστρέφει στη Χαλκίδα και γίνεται και πάλι μέρος της χωρίς να προκαλεί και χωρίς να ξενίζει. Άλλο ένα κερδισμένο στοίχημα για το Σίμο.

Εξελίχθηκε ο ήρωας, εξελίχθηκε και ο συγγραφέας! Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον!

Εκδόσεις Bell

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1987. Είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχοντας ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα των χρηματοοικονομικών. Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά, έχουν κερδίζει την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως θεατρικός συγγραφέας· το πρώτο του θεατρικό έργο, Το Κόκκινο Μελίσσι, ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Πόλη. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ως ένα από τα νεαρότερα μέλη της. Το Μάιο του 2018 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά του, στο οποίο πρωταγωνιστεί και πάλι ο αστυνόμος Καπετάνος.