Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τρίτο βιβλίο του Γητευτή από τις Εκδόσεις SEΛINI με τίτλο «Το αίμα των ξωτικών». Το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι μια συλλογή ιστοριών και περιπετειών του Γητευτή, αλλά βασίζεται στα γεγονότα και την κοσμοπλασία των προηγούμενων βιβλίων, για να μας δώσει μια ολοκληρωμένη ιστορία που έπεται να συνεχιστεί. Το μυθιστορηματικό πλέον πλαίσιο, δεν αποκλίνει πολύ από τη γραφή των προηγούμενων δύο βιβλίων, είναι όμως πιο μεστό και ολοκληρωμένο.

Μετά «Το σπαθί του πεπρωμένου» ο Γκέραλτ από τη Ρίβια, δεν είναι πλέον ένας μοναχικός Γητευτής που τρέχει όπου τον καλούν για να σκοτώσει τέρατα. Είναι πλέον ο προστάτης της Κύρι, της εγγονής της βασίλισσας Καλάνθης της Τσίντρα, ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού που έζησε τη φωτιά στην καταστροφή της Τσίντρα και κατάφερε να γλυτώσει. Τώρα, το παιδί του πεπρωμένου προστατεύεται και εκπαιδεύεται από τους γητευτές στο Κάερ Μόρχεν όμως αυτό δεν αρκεί. Η Κύρι έχει ικανότητες που οι γητευτές δεν μπορούν να εκπαιδεύσουν. Αντίθετα, απαιτείται η συμβολή μιας μάγισσας, ή και δύο. Η Γενέφερ αναλαμβάνει το δύσκολο αυτό κομμάτι.

Όμως οι εφιάλτες που βλέπει η Κύρι, έχουν να κάνουν με το κακό που αντιμετώπισε προσπαθώντας να ξεφύγει από τον πόλεμο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι Νιλφγκααρντιανοί συνεχίζουν να τους απειλούν. Ο ποταμός Γιαρούγκα είναι το μοναδικό διαχωριστικό που ελπίζουν ότι θα τους αποτρέψει από μια δεύτερη επίθεση. Τα ξωτικά έχουν επαναστατήσει και επιτίθενται σε ανθρώπους, ακόμα και σε μη ανθρώπους. Και ο ποιητής Γιάσκερ γυρίζει τις πόλεις και τραγουδάει ότι τόσο ο Γκέραλτ της Ρίβια όσο και το Λιονταράκι της Τσίντρα είναι νεκροί.

Είναι υπέροχο να ξαναβρίσκεις χαρακτήρες από τα προηγούμενα βιβλία και να τους βλέπεις να εξελίσσονται σε κάτι που πλέον έχει μια πιο συγκροτημένη μορφή. Το πρώτο μυθιστόρημα της σειράς, μιας και τα προηγούμενα δύο ήταν πιο πολύ συλλογές διηγημάτων και ιστοριών, δίνει το έναυσμα για την επική συνέχεια που προβλέπεται στα επόμενα βιβλία. Ο Sapkowski χειρίζεται το λόγο με τον ίδιο, μοναδικό τρόπο που το έκανε και στα προηγούμενα βιβλία. Από εκεί που ξεκινάει μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους εμπλεκόμενους, ο αναγνώστης παίρνει τα στοιχεία και τις πληροφορίες που χρειάζεται για να μεταφερθεί κι ο ίδιος στο μαγευτικό αυτό κόσμο και να νιώσει μέρος του. Δεν κουράζει καθόλου, αφού δεν έχει σελίδες επί σελίδων γεμάτες με όσες πληροφορίες χρειάζεται να δώσει για να εξηγήσει τη γεωγραφία ή την πολιτική σκηνή. Όλα αυτά γίνονται ευχάριστα μέσα από το διάλογο και σε μικρές δόσεις που απορροφούνται πιο εύκολα.

Οι σκηνές δράσεις είναι καταιγιστικές, χωρίς ωστόσο να περιορίζονται στο γητευτή και μόνο. Αναπτύσσεται η Κύρι αλλά και άλλοι χαρακτήρες και αυτό είναι ευχάριστο! Ο Γητευτής δεν είναι μόνος του μια σειρά βιβλίων. Δε θα είχε και νόημα άλλωστε! Φαίνεται πως πρόκειται να γίνει ακόμα πιο επικό στη συνέχεια! Ανυπομονώ για το επόμενο και ελπίζω να μην κάνει ένα χρόνο να βγει!!

Προς το παρόν, θα βολευτώ με τη σειρά στο Netflix που βγαίνει στις 20 Δεκεμβρίου!!!

Εκδόσεις SEΛINI / Book Depository

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Άντζει Σαπκόφσκι, o «Πολωνός Τόλκιν» όπως αποκαλείται, γεννήθηκε στο Λοτζ το 1948. Από την πρώτη εμφάνιση του Γητευτή στο βιβλίο «Η Τελευταία Ευχή», αυτό το ιδιότυπο έπος εδραιώθηκε στις πρώτες θέσεις των ευπώλητων βιβλίων διεθνώς και έχει αποφέρει στον δημιουργό του πολλά βραβεία· ανάμεσα στα οποία, πέντε βραβεία Zajdel, το ισπανικό Ignotus Award και δύο από τα σημαντικότερα βραβεία τέχνης στην Πολωνία, το Medal for Culture – Gloria Artis για την προβολή και προστασία της Πολωνικής κουλτούρας και εθνικής κληρονομίας όπως και το Polityka’s Passport για την προβολή της Πολωνικής τέχνης στο εξωτερικό. Το 2016 του απονεμήθηκε το βραβείο Lifetime Achievement για το σύνολο της προσφοράς του στην λογοτεχνία του φανταστικού από τα World Fantasy Awards.