Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το «Εκεί που κοιμάται το φεγγάρι» είναι ένα βιβλίο με υπέροχη εικονογράφηση και μια ιστορία αναζήτησης, μαγείας και καλής συνεργασίας.
Το φεγγάρι έχει πέσει για ύπνο και δεν έχει ξυπνήσει εδώ και εκατό νύχτες. Όμως μαζί με το φεγγάρι, απουσιάζουν και τα όνειρα και ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς όνειρα; Οι κάτοικοι του πλανήτη Ουράνια έχουν συγκεντρωθεί προσπαθώντας να βρουν μια λύση για να ξυπνήσουν το φεγγάρι. Ο Σίλβερ, μια μικρή ιδιοφυΐα έχει βρει τη λύση, όμως θα πρέπει να ταξιδέψει μακριά. Έτσι ξεκινάει άμεσα το ταξίδι του με το ειδικό του αερόστατο.
Στη Γη, η Μαρτίνα δεν μπορεί να πιστέψει πως το φεγγάρι θα συνεχίσει να απουσιάζει. Μα δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Αποφασισμένη, ανεβαίνει στη σοφίτα του σπιτιού της, όπου υπάρχουν πολλά παιχνίδια αλλά και όλα τα εργαλεία που χρειάζεται. Έχει μια ιδέα για το πως θα διορθώσει τα πράγματα και αμέσως επιδίδεται στην υλοποίησή της, Όμως η ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα που θα προκαλέσει άθελά της, θα τραβήξει και το σκάφος του Σίλβερ.
Μιας και οι δυο τους, αν και άγνωστοι μεταξύ τους, προσπαθούν για τον ίδιο σκοπό, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους, τη σοφίτα, τα παιχνίδια και το αερόστατο και θα ξεχυθούν στο διάστημα για να βρουν αυτό που μπορεί να ξυπνήσει το φεγγάρι. Θα τα καταφέρουν άραγε;
Μια έξυπνη ιστορία φαντασίας κατάλληλη για παιδιά από πέντε χρονών και πάνω, που τους μυεί στα φανταστικά ταξίδια του διαστήματος με ένα πολύ διαφορετικό, αλλά όμορφο τρόπο. Ένα σύμπαν το οποίο δεν ξέρουμε πως μπορεί να είναι, αλλά κάπου εκεί μέσα θα πρέπει να είναι και το φεγγάρι αφού είναι ψηλά στον ουρανό. Είναι όμως και όλοι οι κάτοικοί τους, που μπορεί να μην ξέρουμε πως είναι, αλλά τους φανταζόμαστε. Και τα παιδιά διαθέτουν μεγάλη φαντασία και δε θα τους φανούν παράξενα τα πλάσματα που θα δουν στο βιβλίο, αλλά ευφάνταστα.
Μιλώντας για τα πλάσματα του διαστήματος, θέλω να αναφερθώ στην εικονογράφιση του βιβλίου η οποία έγινε από την ίδια τη συγγραφέα και είναι υπέροχη. Δυναμικά χρώματα που τραβούν το μάτι του μικρού αναγνώστη, όπως το πράσινο που κυριαρχεί στο εξώφυλλο, αλλά και σε αρκετά άλλα σημεία μέσα στο βιβλίο, αλλά και το γαλάζιο του ουρανού και του φεγγαριού. Υπέροχες, μοναδικές ιδέες που μεταμορφώνονται στα εργαλεία της μικρής ηρωίδας ή στα παιχνίδια που έχει στη σοφίτα της. Τα σχέδια της Grazia La Padula είναι μοναδικά και χαρακτηριστικά δικά της σχέδια. Δεν είναι κάτι που θα θυμίζει ένα άλλο εικονογραφημένο ή κάποιον άλλο καλλιτέχνη. Το μόνο που μπορεί να σου θυμίσουν, είναι άλλα βιβλία της και εικονογραφήσεις που έχει κάνει. Έχει τη δική της καλλιτεχνική ταυτότητα και φόρμα και είναι πλέον αναγνωρίσιμη.
Πέρα όμως από τα υπέροχα σχέδια που θα ενθουσιάσουν τα μικρά παιδιά, είναι και τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Η συνεργασία για ένα κοινό σκοπό είναι ένα από τα βασικά κομμάτια του βιβλίου, αφού ο Σίλβερ με τη Μαρτίνα, θα κάνουν αυτό που θεωρείται πολύ πιο δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο για μερικούς. Το να συνεργαστούν δηλαδή δύο άνθρωποι που έχουν τον ίδιο στόχο και να μην προσπαθήσει ο καθένας να επιβάλει την άποψή του στον άλλο. Οι ενήλικες δύσκολα καταφέρνουν να συνεργαστούν ειδικά όταν έχουν διαφορετικές λύσεις να προτείνουν στο ίδιο πρόβλημα. Θα πρέπει να είναι καλοί φίλοι ή κάποιος να είναι πιο υποχωρητικός. Όμως στα παιδιά αυτό βγαίνει πολύ πιο εύκολα. Παραμερίζουν εγωισμούς και ισχυρογνωμοσύνες και πιάνονται από το χέρι για να καταφέρουν μαζί αυτό που θέλουν.
