Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Έχω μόλις τελειώσει την ανάγνωση του βιβλίου και έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Τι ήταν αυτό; Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω!

Κάπου στη Βαυαρία, στα σύνορα με την Τσεχία, υπάρχει ένα δάσος. Και μέσα στο δάσος υπάρχει μια καλύβα. Μια καλύβα με καλυμμένα όλα τα παράθυρα. Μια καλύβα με κυκλοφορητή για να καθαρίζει ο αέρας και να μπορούν να αναπνέουν ελεύθερα όσοι μένουν μέσα σε αυτή. Γιατί μένουν άνθρωποι σε αυτή την καλύβα. Μια οικογένεια ολόκληρη. Ή σχεδόν ολόκληρη. Μια γυναίκα με δυο παιδιά είναι εκεί και περιμένουν τον άντρα της οικογένειας, αυτόν που παίζει το ρόλο του Θεού, που αποφασίζει για τη μέρα και τη νύχτα να έρθει να τους πει να ζήσουν. Να τους φέρει φαγητό και προμήθειες. Να ανάψει τη φωτιά στη σόμπα για να ζεσταθούν. Να δει αν έχουν τηρήσει το πρόγραμμα του φαγητού, της τουαλέτας, της μελέτης. Να μπει μέσα και να απλώσουν όλοι τα χέρια τους μπροστά για να δει ότι είναι καθαρά και ότι δεν κρατάνε τίποτα.

Από την περίεργη αυτή ζωή στη συγκεκριμένη καλύβα καταφέρνει μια μέρα να αποδράσει η μητέρα. Όμως δεν έχει ιδέα ότι τα βάσανά της μόλις τότε αρχίζουν. Γιατί μπορεί να μην ήταν με τη θέλησή της μέσα στην καλύβα, εντούτοις γνώριζε κάθε στιγμή τι να περιμένει. Ακόμα και όταν χάλασε ο κυκλοφορητής, το είχε πάρει απόφαση ότι η ίδια και τα παιδιά θα πεθάνουν και είχε συμβιβαστεί με την ιδέα και το τέλος της. Όταν όμως βρέθηκε έξω ελεύθερη, όταν γεύτηκε λίγη από αυτή την ελευθερία κατάλαβε ότι δε θα την έχει για πολύ και αυτό ήταν πολύ χειρότερο από όταν ήταν κλεισμένη στην καλύβα.

Σκοτεινό και αρρωστημένο, το βιβλίο της Romy Hausmann σε χτυπά δυνατά από εκεί που δεν το περιμένεις. Μια κόρη που εξαφανίζεται και δυο γονείς για χρόνια στο σκοτάδι, ψάχνοντας απεγνωσμένα να μάθουν τι της συνέβη. Μέχρι που κάποια στιγμή αποδέχονται ότι δε θα την ξαναδούν και τότε όλα αλλάζουν. Πως μπορεί κανείς να φανταστεί τι έχουν περάσει αυτοί οι γονείς; Είναι τρομακτικό και μόνο που το σκέφτεται κανείς. Και μετά έρχεται η εικόνα της καλύβας και των ανθρώπων που ήταν κλεισμένοι εκεί μέσα και αυτό είναι κάτι που πραγματικά δεν μπορεί να φανταστεί κανείς.

Όσες εικόνες και αν δημιούργησε το μυαλό μου όσο διάβαζα το «Καλό μου παιδί» –και ήταν πολλές–  δεν κατάφερα να φτάσω στο τι ακριβώς συνέβαινε. Κάποια στιγμή μόνο, εκεί κοντά στο τέλος, όταν το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται άρχισα να σχηματίζω μια ιδέα του τι μπορεί να είχε γίνει αλλά και πάλι ήταν πολλά τα ερωτήματα. Το τέλος δεν τα απάντησε όλα, όμως κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος τους. Είναι μία από εκείνες τις υποθέσεις για τις οποίες δε θα μάθουμε ποτέ τα πάντα. Θύμιζε λίγο από ταινία και λίγο από true crime ντοκιμαντέρ, όπως αυτά που παίζουν στην τηλεόραση τις μικρές ώρες της νύχτας.

Η αφήγηση γίνεται από τρία άτομα και έτσι έχουμε τρεις διαφορετικές οπτικές. Αυτό βοηθάει στο να έχουμε μια πιο σφαιρική οπτική των πραγμάτων αλλά και των συναισθημάτων που δημιουργεί όλη αυτή η κατάσταση. Η μία οπτική είναι της γυναίκας που δραπέτευσε και μέσα από τα μάτια της βλέπουμε την οπτική του θύματος και όλα όσα υποφέρει πριν και μετά την απόδραση. Η δεύτερη οπτική είναι αυτή του πατέρα της εξαφανισμένης γυναίκας και είναι η πιο εύκολη να κατανοήσει κανείς. Αν και πολλές φορές φαίνονται τόσο λάθος όλα όσα κάνει και ο τρόπος που διαχειρίζεται την κατάσταση. Είναι όμως συμπεριφορά ανθρώπου σε απόγνωση, που δεν βλέπει καθαρά τα πράγματα. Η Τρίτη και η πιο ενοχλητική οπτική είναι αυτή του ενός παιδιού από την καλύβα. Βλέποντας πως λειτουργεί το μυαλό της, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς αν θα ήταν ένας διαφορετικός άνθρωπος, αν θα είχε τελείως διαφορετικό χαρακτήρα και προσωπικότητα αυτό το παιδί, αν μεγάλωνε σε μια κανονική φυσιολογική οικογένεια και όχι σε αυτή την καλύβα με τους συγκεκριμένους κανόνες. Μόνο έτσι όμως θα μπορούσαν τα πράγματα να πάρουν την τροπή που πήραν.

Απλά, διαβάστε το!

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Romy Hausmann (Ρόμι Χάουσμαν, 1981) γεννήθηκε στην Ανατολική Γερμανία και σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών έγινε αρχισυντάκτρια σε εταιρεία παραγωγής στο Μόναχο. Διατηρεί το blog Mymonk στο οποίο εξιστορεί τις προσωπικές της εμπειρίες με στόχο να εμφυσήσει την αισιοδοξία στους αναγνώστες της. Από τη γέννηση του γιου της εργάζεται στον χώρο της τηλεόρασης ως freelancer. Ζει με την οικογένειά της σε ένα απομονωμένο σπίτι στα δάση κοντά στη Στουτγάρδη. Το ψυχολογικό θρίλερ Καλό μου παιδί είναι το ντεμπούτο της, το οποίο μεταφράζεται σε περισσότερες από 14 χώρες, ενώ έχουν πωληθεί και τα δικαιώματα για την κινηματογραφική του διασκευή.