Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Χαίρομαι που όταν ξεκινάω να διαβάσω ένα βιβλίο έχω, τις περισσότερες φορές, διαβάσει την περίληψη, οπότε ξέρω τι περίπου να περιμένω. Και όταν λέω τι να περιμένω, δεν εννοώ την ίδια την ιστορία και τι θα συμβεί, αλλά τι είναι αυτό που διαβάζω. Και ναι, μπορεί να λατρεύω τον Sanderson αλλά όταν γράφει τόσο διαφορετικά βιβλία, θέλω να ξέρω τι είδος περιμένω να διαβάσω. Έτσι, παρόλο που λατρεύω τα βιβλία του του είδους της επικής φαντασίας, θέλω να βλέπω πως τα πάει και στα άλλα είδη.
Τα κόμικς δεν είναι το δυνατό σημείο μου. Μη με παρεξηγήσετε, μια χαρά βλέπω τις ταινίες με τους σουπερήρωες αλλά το να διαβάζω κόμικς δε μου φαίνεται το ίδιο. Ευτυχώς η σειρά των τιμωρών δεν είναι κόμικς, αν και έχει πολλά στοιχεία. Την προτιμώ που είναι στη μορφή μυθιστορήματος κι ας η γραφή του Sanderson είναι αρκετά απλή σε σχέση με τα άλλα του βιβλία. Ίσως έχει να κάνει και με τους χαρακτήρες των βιβλίων και να είναι αυτός ο σκοπός του. Όπως και να έχει, με αυτό το σκεπτικό διάβασα και αυτό το βιβλίο και μπορώ να πω πως δεν απογοητεύτηκα.
Η ιστορία συνεχίζει λίγο μετά από εκεί που είχε μείνει το πρώτο βιβλίο. Έχει περάσει κάποιος καιρός και η πόλη του Νιουκάγο είναι πλέον υπό το νέο καθεστώς, όπου όλοι προσπαθούν να προσαρμοστούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Οι Τιμωροί συνεχίζουν να κυνηγούν Επικούς και να τους σκοτώνουν ανακαλύπτοντας τα αδύναμα σημεία τους. Όμως ο Ντέιβιντ αρχίζει να βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Δεν είναι πλέον της άποψης πως όλοι οι επικοί πρέπει να πεθάνουν. Έχει δει πλέον αρκετά ώστε να αποφασίσει να κινηθεί προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Προσπαθεί φυσικά να πείσει τον Προφ να δει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, όμως εκείνος έχει άλλη άποψη. Άλλωστε πρέπει να δώσουν όλη τους την προσοχή κάπου αλλού.
Ο Προφ και η Τία είναι σίγουροι πως αυτό που αντιμετωπίζουν τον τελευταίο καιρό είναι μια ενορχηστρωμένη επίθεση από την Ρεγκάλια, την Επική που διοικεί την Άβαβυλ, την Αποκατεστημένη Βαβυλώνα. Το παλιό Μανχάταν έχει πνιγεί πλέον στο θαλασσινό νερό που περιβάλει την πόλη από παντού. Η Ρεγκάλια έχει τη δύναμη να χειρίζεται το νερό, έτσι όπως ο Ατσαλόκαρδος είχε μετατρέψει ένα μεγάλο μέρος του Νιουκάγο σε ατσάλι, η Ρεγκάλια έχει φέρει τη θάλασσα στην πόλη για να μπορεί να ελέγχει τα πάντα, όπου κι αν βρίσκεται.
Στην Αβαβύλ όπου μεταφέρεται η δράση γνωρίζουμε μια άλλη ομάδα Τιμωρών. Νέοι χαρακτήρες με τη δική τους ιστορία έρχονται να προστεθούν σε αυτούς που ήδη γνωρίζουμε, αν και δεν μεταφέρεται ολόκληρη η ομάδα του Προφ στην Αβαβύλ. Κάποιοι πρέπει να μείνουν πίσω αλλά δε μένουν τελείως εκτός της ιστορίας. Παίζουν το δικό τους ρόλο. Στη νέα περιοχή όμως θα βρουν και ένα παλιό γνώριμο που θα τους διχάσει.
Η δεύτερη αυτή ιστορία των τιμωρών έχει αρκετή δράση. Είναι αρκετά διαφορετική και προσαρμοσμένη στο νέο περιβάλλον, μας δίνει όμως περισσότερα στοιχεία τόσο για το πως λειτουργούν οι Τιμωροί αλλά και για το πως μπορεί να νιώθουν για αυτό που κάνουν ή ποιοι μπορεί να ήταν πριν τον Όλεθρο ή πριν γίνουν Τιμωροί. Οι ανθρώπινες αδυναμίες παραμένουν, δεν εξαφανίζονται τόσο εύκολα. Μαζί με όλες τις αποκαλύψεις που έχουμε σε αυτό το βιβλίο, έχουμε μία ακόμη και για τον Όλεθρο. Οπότε όπως είναι λογικό, ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Brandon Sanderson είναι ο δημιουργός της τριλογίας Ομιχλογέννητοι, που σημείωσε διεθνώς τεράστια εκδοτική επιτυχία. Είναι επίσης ο συγγραφέας που επιλέχτηκε για να ολοκληρώσει τη σειρά Ο Τροχός του Χρόνου, του Robert Jordan. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι πέντε γλώσσες κι έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ζει και εργάζεται στη Γιούτα των ΗΠΑ.
