Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Τα βιβλία που είναι γραμμένα από Ιρλανδούς συγγραφείς, πάντα βρίσκουν μια θέση στη βιβλιοθήκη μου και συνήθως και στην καρδιά μου. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά νιώθω τόσο κοντά σ’ αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της. Ίσως φταίει το αιματηρό παρελθόν της χώρας, οι αγώνες που δόθηκαν από τους ανθρώπους της, η ανάγκη για ανεξαρτησία. Είναι νομίζω ξεκάθαρο πως δεν είμαι αντικειμενική, αλλά νομίζω πως αυτή η ιστορία, έχει περάσει και στη γραφή πολλών Ιρλανδών. Γι’ αυτό και δε θα μπορούσα να μη διαβάσω κι αυτό το βιβλίο, κι ας μην έχει καμία σχέση με τα ματωμένα χρόνια της Ιρλανδίας.

Βρισκόμαστε στο Δουβλίνο του 2009 όταν η Σίρσα, η κόρη της Ρόζι και του Χιου εξαφανίζεται. Η δεκαεφτάχρονη κοπέλα, έχει μόλις επιστρέψει με το ποδήλατό της από τη βόλτα της και η Ρόζι την έχει δει από το παράθυρο του πάνω ορόφου που πλησιάζει. Χαίρεται που ήρθε στην ώρα της για το αγαπημένο της φαγητό και περιμένει να ακούσει την πόρτα τους σπιτιού να αναγγέλλει την άφιξή της. Όταν κατεβαίνει όμως δεν τη βρίσκει στο σπίτι. Βρίσκει μόνο το γιο της. Όσο η ώρα περνάει και η Σίρσα δεν έχει επιστρέψει, μάνα και γιος ανησυχούν και αρχίζουν να την ψάχνουν στη γειτονιά. Βρίσκουν το ποδήλατό της παρατημένο στο σημείο που την είχε δει η Ρόζι από το παράθυρο. Η Σίρσα δε θα το άφηνε ποτέ έτσι βιαστικά κάπου. Πάντα τακτοποιεί τα πράγματά της. Εν τέλη, μαζί με το Χιου, ενημερώνουν την αστυνομία και η αναζήτηση ξεκινά.

Οχτώ χρόνια μετά η Σίρσα δεν έχει βρεθεί όμως η Ρόζι είναι σίγουρη πως το κοριτσάκι της είναι κάπου εκεί έξω. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι ίσως και να μη ζει πια. Η ζωή της με τον Χιου έχει γίνει πιο περίπλοκη, ειδικά αφότου ο γιος τους έχει φύγει από το σπίτι μεγαλώνοντας. Έχει περάσει ένας χρόνος από όταν έχασαν τη μητέρα της όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον πατέρα της που της ζητάει να γυρίσει στο νησί Ρόρινγκ Μπέι για το καλοκαίρι και να τον βοηθήσει με το φέρι. Το να πιλοτάρει το φέρι ήταν κάποτε η αγαπημένη της ασχολία, αλλά δεν της είναι εύκολο να γυρίσει εκεί. Θα το κάνει όμως για χάρη του πατέρα της που το χωλό του πόδι τον δυσκολεύει όλο και περισσότερο τελευταία.

Στο νησί τα πράγματα είναι και δεν είναι εύκολα. Εκεί θα βρει τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσε και την αγαπούν από παιδί. Κάποιοι θα τολμήσουν να μιλήσουν για τη Σίρσα κι εκείνη θα προσπαθήσει να αποφύγει αυτές τις συζητήσεις. Θα βρει όμως και τον παλιό της αντίπαλο, που έχει βάλει σκοπό να αποκτήσει το φέρι και η έχθρα τους θα συνεχιστεί. Όμως θα βρει και παρηγοριά σε κάποιον που δεν περίμενε και θα κάνει έναν καινούριο φίλο που καταλαβαίνει, εν μέρη, τι περνάει, αλλά και που δεν τη φέρνει σε δύσκολη θέση.

Το θέμα του βιβλίου είναι δύσκολο, ειδικά για τους γονείς, όμως δεν είναι αυτό στο οποίο επικεντρώνεται η συγγραφέας. Μιλάει περισσότερο για την επίδραση που έχει ένα τέτοιο γεγονός στην οικογένεια του αγνοούμενου, αλλά και στην ψυχοσύνθεσή τους. Την ανάγκη να πιστέψει ο γονιός, η μάνα στην προκειμένη, πως η κόρη της ζει, πως είναι καλά και πως θα γυρίσει πίσω. Μια μάνα θα έκανε τα πάντα για το παιδί της και μέχρι να δει με τα ίδια της τα μάτια τι του έχει συμβεί, δε θα πάψει να το αναζητά. Όπως δηλαδή κάνει και η Ρόζι που δε χάνει την πίστη της, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως χάνει σιγά σιγά τον εαυτό της. Κρατιέται από την πιο μικρή κλωστή ελπίδας που έχει. Όμως οι δικοί της άνθρωποι δεν μπορούν να την βλέπουν να «χάνεται» κάθε μέρα που περνάει και προσπαθούν, με όποιον τρόπο μπορούν, να τη φέρουν πίσω. Να μην τις χάσουν και τις δύο.

Παρά τα έντονα συναισθήματα που προκαλεί σε ορισμένα σημεία, το βιβλίο αυτό, η ιστορία της Ρόζι, διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Τα γκρίζα σημεία περνούν σαν από απόσταση. Δεν έχει αστυνομικό χαρακτήρα, βλέπουμε κάποια στοιχεία για την έρευνα, στο σημείο όμως που να εξηγούν τη συναισθηματική κατάσταση της οικογένειας. Δεν είναι ένα βιβλίο μυστηρίου όπου αναζητούμε τη Σίρσα. Είναι ένα καθαρά κοινωνικό βιβλίο.

Κάπου εδώ να πω πόσο αγαπώ τα Ιρλανδικά ονόματα. Μπορεί να είναι εύκολο για εμάς να διαβάσουμε το όνομα Σίρσα τώρα που έχει μεταφραστεί, αλλά αν το βλέπατε στην αυθεντική του μορφή, είμαι σίγουρη πως θα δυσκολευόσασταν πολύ να το προφέρετε! Η Γαελική μορφή του ονόματος είναι Saoirse. Αν δείτε λοιπόν κάποια ταινία με την Ιρλανδή ηθοποιό Saoirse Ronan, τώρα θα ξέρετε πως προφέρεται!

 

Εκδόσεις Μίνωας

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Ανν Γκρίφιν γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1969. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Δουβλίνου (UCD) και στη συνέχεια εργά­στηκε για οκτώ χρόνια στη μεγάλη αλυσίδα βιβλιο­πωλείων Waterstones. Μετά την επιτυχημένη καριέρα της στον χώρο του βιβλίου πρόσφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες της σε μια σειρά από κοινωφελείς οργανισμούς στην Αγγλία και την Ιρλανδία.

Άρχισε να γράφει το 2013 και κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε αρκετά έντυπα, όπως The Irish Times, The Stinging Fly, The Lonely Crowd, ενώ μια συλλογή με διηγήματα εκδόθηκε από τη βιβλιοθήκη Cork County Library. Για το σύνολο των διηγημάτων της έχει λάβει το σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο John McGahern στην Ιρλανδία. Ήταν, επίσης, υποψήφια στη μικρή λίστα για το βραβείο Hennessy New Irish Writing, καθώς και στον δια­γωνισμό διηγήματος της οικονομικής εφημερίδας The Sunday Business Post.

Το Όταν όλα έχουν ειπωθεί είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Εκδόθηκε στις αρχές του 2019 και σκαρφάλωσε στην κορυφή της λίστας με τα ευπώλητα βιβλία της Ιρλανδίας, ενώ ήδη μεταφράζεται σε δώδεκα γλώσσες. Η Ανν Γκρίφιν ζει στην Ιρλανδία με τον σύζυγο και τον γιο της.