«Γαλάζια Ώρα» από την Paula Hawkins #BookReview

Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Η Paula Hawkins έγινε γνωστή στη χώρα μας μέσα από το βιβλίο «Το κορίτσι του τρένου», ένα βιβλίο που μεταφράστηκε σε περισσότερες από 50 γλώσσες και μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια την Emily Blunt. Από τότε, είναι μια συγγραφέας που δεν μπορείς να μην προσέξεις! Χάρηκα λοιπόν που το νέο της βιβλίο «Γαλάζια Ώρα» ή όπως είναι ο τίτλος του στα Αγγλικά «The Blue Hour» κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, παράλληλα με την κυκλοφορία του στο εξωτερικό. Πρόκειται για το τέταρτο βιβλίο της και ίσως το καλύτερό της μέχρι στιγμής, όπως τουλάχιστον λένε οι κριτικοί.

Μια διάσημη εικαστικός, η Βανέσα Τσάπμαν, ζει απομονωμένη σχεδόν σε ένα παλιρροιακό νησί, το Έρις. Η πρόσβαση στο νησί γίνεται μόνο την ώρα της άμπωτης και για δώδεκα ώρες κάθε μέρα, το νησί είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη Σκωτία. Μόνο που πλέον η Βανέσα δε ζει, και στο νησί μένει η Γκρέις, η σύντροφός της τα τελευταία χρόνια σε αυτόν τον απομονωμένο τόπο και η γυναίκα που τη φρόντιζε στα τελευταία στάδια της αρρώστιας της.

Μπορεί η Τσάπμαν να μη ζει, όμως τα έργα της εκτίθενται σε μουσεία και γκαλερί σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν όμως μια αναπάντεχη ανακάλυψη γίνει σε σχέση με ένα από τα δημιουργήματά της σε μια γκαλερί του Λονδίνου, η Γκρέις, που έχει βολευτεί στην απομόνωση του νησιού, θα αναγκαστεί να δεχτεί έναν επισκέπτη. Τίποτα πλέον δε θα είναι ίδιο στο Έρις μετά από αυτό.

Στην ιστορία του βιβλίου, παίζει σημαντικό ρόλο το ίδιο το νησί, αφενός, και οι κάτοικοί του αφετέρου. Η ιδιαιτερότητα του παλιρροιακού νησιού που αποκόβεται από τον υπόλοιπο κόσμο για 12 ώρες είναι αυτή που κάνει τα πάντα πιθανά σε ετούτη την ιστορία. Δεν υπάρχει τρόπος να περάσει κανείς απέναντι, παρά μόνο όταν τραβιέται η θάλασσα, κι αυτό γιατί η παλίρροια είναι πολύ δυνατή και το να κουμαντάρει κανείς μια βάρκα σε εκείνο το σημείο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Γι’ αυτό και δεν το κάνει κανείς κι έχουν μάθει όλοι να λειτουργούν με το πρόγραμμα της παλίρροιας.

Η συγγραφέας θίγει αρκετά θέματα. Μιλάει για τη φιλία, τον έρωτα, την επιθυμία, τη λαχτάρα. Μιλάει για συναισθήματα που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και για άλλα που είναι τόσο δυνατά που αγγίζουν τα όρια της εμμονής. Μιλάει για την προδοσία και την απιστία και την ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Όπως και για την ανάγκη να μείνουμε μακριά από όλους, παρέα με τον εαυτό μας και μόνο, να μην έχουμε να ασχοληθούμε με τις ανάγκες κανενός, αλλά μόνο με αυτές της ψυχής μας. Για τους καλλιτέχνες αυτή είναι μία από τις πιο μεγάλες ανάγκες της τέχνης τους, η ελευθερία να αφοσιωθούν σε αυτή, χωρίς έγνοιες, άγχη, ημερομηνίες.

Τι γίνεται όμως όταν το μυαλό μας δουλεύει υπερωρίες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την πραγματικότητα, τα συναισθήματα των γύρω μας, το τι μπορεί να θέλουν οι άλλοι; Μπορεί τα πράγματα να ξεφύγουν; Ή υπάρχει κάτι που θα μας σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά;

 

Εκδόσεις BELL

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Πόλα Χόκινς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζιμπάμπουε, ώσπου το 1989 μετακόμισε στο Λονδίνο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος επί δεκαπέντε χρόνια πριν γράψει το πρώτο της μυθιστόρημα, το εκδοτικό φαινόμενο Το Κορίτσι του Τρένου, που μεταφράστηκε σε περισσότερες από πενήντα γλώσσες, κατέκτησε την πρώτη θέση στις λίστες των bestsellers πολλών χωρών, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα είκοσι τρία εκατομμύρια αντίτυπα, και μεταφέρθηκε με εξαιρετική επιτυχία στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια την Έμιλι Μπλαντ. Τα επόμενα θρίλερ της, Στην Παγίδα του Νερού και Φωτιά που Σιγοκαίει, το οποίο το 2021 ήταν υποψήφιο για το βραβείο του Θρίλερ της Χρονιάς των British Book Awards,  σημείωσαν εξίσου μεγάλη και άμεση επιτυχία. Η Γαλάζια Ώρα είναι το τέταρτο μυθιστόρημά της.

 

Leave a comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.