Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Ένα βιβλίο που θέλω οπωσδήποτε να διαβάσει η κόρη μου, αλλά και όλα τα κορίτσια, όλες οι νεαρές γυναίκες εκεί έξω. Μια ηρωίδα με την οποία πραγματικά ελπίζω να μην ταυτιστούν πολλές αναγνώστριες. Γιατί αν το κάνουν, αυτό θα σημαίνει πως έχουν πονέσει κι εκείνες το ίδιο όπως η Αμελί. «Αυτό το αγόρι» μπήκε στην αρκετά αναστατωμένη ζωή της Αμελί και την κατέστρεψε. Όμως αυτό δεν ήταν κάτι που η Αμελί είδε από νωρίς, όπως πολλές γυναίκες δεν βλέπουν. Δεν εμπιστεύτηκε το ένστικτό της που της έλεγε να τρέξει και ότι «αυτό το  αγόρι» είναι κίνδυνος. Γιατί η Αμελί ερωτεύτηκε και ένιωσε πως την αγαπούν, μέχρι που έπαψε να νιώθει έτσι.

Όταν η Αμελί αναγκάστηκε να μετακομίσει με την οικογένειά της από τον Βορρά στο Νότο άφησε πίσω της τους φίλους της και το αγόρι της τον Άλφι. Έπρεπε να γίνει το νέο κορίτσι σε ένα Κολέγιο όπου όλοι λίγο πολύ γνωρίζονταν μεταξύ τους. Κι αυτό ήταν ήδη δύσκολο από μόνο του για εκείνη. Τουλάχιστον ήταν ένα κολέγιο όπου μπορούσε να σπουδάσει αυτό που αγαπάει, μουσική. Η Αμελί έχει υπέροχη φωνή, όμως αγχώνεται πολύ όταν πρέπει να βγει στη σκηνή και να μοιραστεί τα τραγούδια της με κόσμο. Κάποιοι όμως δε θα διστάσουν να την εκμεταλλευτούν, γιατί μέσα από την ίδια και το ταλέντο της μπορούν να κερδίσουν την προβολή που τόσο πολύ θέλουν.

Σε μια δύσκολη φάση της ζωής της, η Αμελί κολακεύτηκε από ένα αγόρι και δεν είδε τα σημάδια που της φώναζαν ότι όλο αυτό είναι λάθος. Δεν τα είδε μέχρι που ήταν πλέον πολύ αργά και είχε εθιστεί σε μια συμπεριφορά που δεν της άξιζε και που δεν αξίζει σε καμιά μας. Η Αμελί με τα βίντατζ φορέματά της και τις γιαγιαδίστικες ζακέτες της, δεν περίμενε πως ένα αγόρι όπως ο Ρις θα την πρόσεχε και μάλιστα θα έκανε ότι μπορούσε για να την καταφέρει να βγουν μαζί. Δεν είναι το ότι προσπαθούσε πολύ, αλλά ο τρόπος που το έκανε. Σε κάποιον που παρακολουθεί από απόσταση, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ρις δεν έχει καλό σκοπό, ότι θέλει να την εκμεταλλευτεί και να κερδίσει από αυτή ό,τι μπορεί. Όμως η Αμελί, όπως και κάθε Αμελί στη θέση της, δυστυχώς δεν το βλέπει.

Δεν είναι ένα βιβλίο που θα διαβάσει κανείς ευχάριστα. Είναι ένα δύσκολο βιβλίο. Είναι μια κατάθεση ψυχής της ηρωίδας, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έκανε ποτέ, να ξεγυμνώσει την ψυχή της και να μοιραστεί όλα αυτά που την πόνεσαν. Μέχρι τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, δεν είναι σίγουρη αν θα καταφέρει να αφήσει πίσω της αυτό τον εφιάλτη. Ευτυχώς για εκείνη, υπάρχουν οι φίλοι, οι άνθρωποι που θα ενδιαφερθούν για εκείνη και το μόνο που έχει να κάνει είναι να κρατήσει την πόρτα ανοιχτή και να τους αφήσει να μπουν. Και να της δείξουν ότι δεν είναι μόνη. Ότι έχει μια αγκαλιά κι έναν ώμο να κλάψει και πάντα κάποιον πρόθυμο να την ακούσει.

Κορίτσια μου, μην ξεχνάτε ποτέ πως δεν είστε μόνες σας! Εμπιστευτείτε τους φίλους σας, τους ανθρώπους που αγαπάτε! Εμπιστευτείτε το ένστικτό σας! Ψάξτε μέσα σας και βρείτε τη δύναμη να φύγετε και να ζητήσετε βοήθεια! Το ξέρω πως δεν είναι εύκολο. Δεν φταίτε εσείς όμως. Ε φταίτε εσείς αν η συμπεριφορά του αλλάζει και το πρόσωπο που σας δείχνει δεν είναι αυτό που ερωτευτήκατε. Δεν είστε υποχρεωμένες να χαρίσετε ένα ραντεβού σε κάποιον που επιμένει πολύ, ειδικά αν επιμένει με όλους τους λάθος τρόπους. Να θυμάστε πάντα αυτό που έγραψε η συγγραφέας:

«Κακοποίηση είναι και όταν δέχεται επίθεση η προσωπικότητά σου, όχι μόνο το κορμί σου. Κακοποίηση είναι να αισθάνεσαι ότι πρέπει να κινείσαι προσεκτικά γύρω από τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι αγαπάς. Κακοποίηση είναι να αποκόβεσαι από τους φίλους σου, ακόμα κι αν δεν μπορείς ποτέ να αποδείξεις ότι ήταν δική τους ιδέα ότι το έκανες. Κακοποίηση είναι να σε κάνουν να νιώθεις ότι τρελαίνεσαι. Κακοποίηση είναι να σε δελεάζουν με μεγάλες υποσχέσεις και δηλώσεις αγάπης που δεν μπορούν ποτέ ν’ αντέξουν. Κακοποίηση είναι να σε ωθούν να κάνεις σεξουαλικά πράγματα με τα οποία δεν αισθάνεσαι άνετα.»

 

Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Holly Bourne (Χόλι Μπερν) ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, κι έπειτα για έξι χρόνια εργάστηκε ως σύμβουλος για μια φιλανθρωπική οργάνωση που ασχολούταν με νέους, βοηθώντας τους σε θέματα σχέσεων και ψυχικής υγείας. Εμπνευσμένη από τις εμπειρίες της εκεί άρχισε να γράφει εφηβικά βιβλία, ανάμεσά τους τη βραβευμένη μπεστ σέλερ σειρά «Spinster Club» που μεταξύ άλλων αναπτύσσει ζητήματα φεμινισμού. Όταν έκλεισε τα τριάντα έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα για ενήλικες, που εξέταζε τις πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μόλις φτάσουν σε αυτή την ηλικία. Εκτός από τη συγγραφή, την ενδιαφέρουν τα γυναικεία δικαιώματα και είναι υπέρμαχος της καταπολέμησης του στίγματος που περιβάλλει τα προβλήματα ψυχικής υγείας. Έχει συμβάλει στη δημιουργία εφαρμογών που μαθαίνουν στους νέους για θέματα συναίνεσης, ενώ συνεργάζεται με το Women’s Aid για την ευαισθητοποίηση σε θέματα κακοποιητικών σχέσεων, και είναι συντονίστρια της λέσχης ανάγνωσης ψυχικής υγείας του Rethink.