Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Υπάρχουν βιβλία που σε καθηλώνουν με την έντασή τους και άλλα που σε αγκαλιάζουν αθόρυβα, σχεδόν διακριτικά, και σε οδηγούν με απλότητα εκεί που αληθινά χρειάζεσαι να πας. Το «Τέσσερις εποχές στο εργαστήριο κεραμικής» της Yeon Somin ανήκει ακριβώς στη δεύτερη κατηγορία. Είναι ένα βιβλίο που δεν φωνάζει, δεν επιβάλλεται. Αντίθετα, ψιθυρίζει ήρεμα λέξεις επούλωσης και αναγέννησης.

Η Τζονγκ‑Μιν, μια γυναίκα κουρασμένη από την πίεση της σύγχρονης ζωής και την εξουθενωτική καθημερινότητα του τηλεοπτικού χώρου, αποφασίζει να πατήσει παύση. Δεν πρόκειται για μια τολμηρή επανάσταση, αλλά για μια απαλή μετάβαση, μια αλλαγή που ξεκινά σχεδόν τυχαία, όταν μπαίνει σε ένα μικρό εργαστήριο κεραμικής λίγο έξω από τη Σεούλ. Εκεί, ανάμεσα σε κομμάτια πηλού, τροχούς και χέρια που δημιουργούν, η Τζονγκ‑Μιν αρχίζει να ξαναβρίσκει τον εαυτό της.

Το εργαστήριο «Σο‑Γιο» δεν γίνεται μόνο χώρος δημιουργίας, αλλά και ένας νέος μικρόκοσμος γεμάτος αυθεντικούς ανθρώπους: η ηλικιωμένη δασκάλα κεραμικής που θυμίζει σοφή γιαγιά, η νεαρή βοηθός που ψάχνει τον δικό της δρόμο, και άλλοι χαρακτήρες που κουβαλούν μικρές αλλά ουσιαστικές ιστορίες. Ο καθένας τους παίζει τον ρόλο του στη σιωπηλή εσωτερική μεταμόρφωση της Τζονγκ‑Μιν. Είναι άνθρωποι που δε φωνάζουν, αλλά σε ακούν. Και με τον τρόπο τους σε καλούν να ακούσεις κι εσύ τον εαυτό σου.

Ιδιαίτερη θέση στο βιβλίο κατέχει η σχέση της Τζονγκ‑Μιν με την παιδική της φίλη, Τζου‑Ραν. Οι δυο τους είχαν απομακρυνθεί με τα χρόνια, όπως συχνά συμβαίνει όταν οι δρόμοι της ζωής τραβούν διαφορετικές κατευθύνσεις. Η Τζου‑Ραν είναι πλέον επιτυχημένη δικηγόρος, με μια ζωή εξωτερικά τακτοποιημένη, αλλά εσωτερικά κλονισμένη από την αδυναμία να αναγνωρίσει τις ανάγκες της. Η αναζωπύρωση της σχέσης τους είναι από τα πιο συγκινητικά σημεία του βιβλίου· όχι γιατί γίνεται με θεαματικό τρόπο, αλλά επειδή γίνεται ανθρώπινα, με ευαλωτότητα και αλήθεια. Μέσα από τα βλέμματα, τις σιωπές και τις εξομολογήσεις τους, αναγνωρίζουν ξανά η μία την άλλη, αυτή τη φορά όχι μέσα από τις προσδοκίες του παρελθόντος, αλλά μέσα από τη νέα εκδοχή του εαυτού τους. Γιατί, αυτό που τις είχε χωρίσει, δεν ήταν μόνο ο χρόνος και η απόσταση, αλλά και οι ενοχές για όσα έγιναν στο παρελθόν.

Μέσα από τις τέσσερις εποχές –κυριολεκτικά και μεταφορικά– παρακολουθούμε την Τζονγκ‑Μιν να μαθαίνει όχι μόνο να πλάθει πηλό, αλλά και να χτίζει τη ζωή της από την αρχή. Η συγγραφέας αξιοποιεί τη διαδικασία της κεραμικής ως σύμβολο: ο πηλός που ζυμώνεται, που καίγεται, που μεταμορφώνεται σε κάτι νέο και όμορφο, είναι η ίδια η ψυχή της ηρωίδας.

Το μυθιστόρημα αποπνέει μια αίσθηση zen, μια ανάγκη για απλότητα, για ρίζες και αυθεντικότητα. Σε μια εποχή που όλοι τρέχουμε για να προλάβουμε τα πάντα, η πρόταση της Yeon Somin είναι ριζοσπαστική: σταμάτα. Πάρε μια ανάσα. Άκου τον εαυτό σου. Και πλάσε τη ζωή σου όπως ακριβώς θέλεις. Όπως πλάθεις ένα κομμάτι πηλού.

Η μετάφραση της Αμαλίας Τζιώτη είναι εξαιρετική, αποδίδοντας την ηρεμία και τη φιλοσοφία του πρωτοτύπου με λεπτότητα και φροντίδα. Η ελληνική έκδοση από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα διαμαντάκι κορεατικής λογοτεχνίας που μιλά στην ψυχή, χωρίς εντυπωσιασμούς αλλά με ουσία.

Αν ψάχνεις ένα βιβλίο που θα σου προσφέρει εσωτερική γαλήνη, έμπνευση και μια τρυφερή ώθηση για να επανασυνδεθείς με τη δημιουργικότητα και την αλήθεια σου, τότε αυτό είναι το βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις. Μια ιστορία που δεν θα σου αλλάξει απαραίτητα τη ζωή, αλλά θα σε κάνει να σταθείς για λίγο. Και μερικές φορές, αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται.

 

Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Yeon Somin (Γιαν Σομίν) είναι ανερχόμενο λογοτεχνικό αστέρι στην Κορέα. Μεταξύ άλλων, έχει κερδίσει το Korea New Writer’s Award (2022) για το ντεμπούτο της Lazy Kinko. Γράφει επίσης σενάρια για την τηλεόραση κι έχει συνεργαστεί με μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα (SBS, MBC, YTN). Στον ελεύθερο χρόνο της βρίσκει παρηγοριά στην τέχνη της κεραμικής.