Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

«Μην τους αφήσεις να την πιάσουν, Τεντ! Είναι μία από εμάς!»

Κάπου διάβασα πως κάποιος αναγνώστης χαρακτήρισε το βιβλίο αυτό ευχάριστο. Και προσπαθώ να καταλάβω αν διαβάσαμε το ίδιο βιβλίο. Έχω διαβάσει πολλά από τα βιβλία του Backman και κανένα δε θα χαρακτήριζα ευχάριστο. Λέει πολλές αλήθειες στα γραπτά του, περισσότερες από όσες οι περισσότεροι από εμάς θα θέλαμε ίσως να παραδεχτούμε, όμως δεν τις λέει με ευχάριστο τρόπο. Τις λέει αληθινά και η αλήθεια σπάνια είναι ευχάριστη. Κάθε φορά που διαβάζω ένα νέο βιβλίο του εκπλήσσομαι από το πόσο καλύτερος συγγραφέας γίνεται με τον καιρό. Δε θα έπρεπε να με εκπλήσσει κάτι τέτοιο. Από τα πρώτα του βιβλία έδειξε ότι έχει έρθει στο χώρο της λογοτεχνίας για να μπει στις καρδιές μας και να μας μιλήσει για τα πιο δύσκολα αλλά και για τα πιο απλά θέματα με ένα τρόπο μοναδικά δικό του.

Σε ετούτο το βιβλίο του μας μιλάει για τη φιλία. Με τέτοιο τίτλο, εύκολο να το καταλάβει κανείς. Όμως, ο τρόπος που επιλέγει να μας μιλήσει για τη φιλία, δεν είναι συμβατικός, δεν εμπεριέχει μόνο ωραίες αναμνήσεις μιας παιδικής ή εφηβικής ηλικίας, ή έστω, δεν περιέχει μόνο αυτές. Μιλώντας μας για τις άλλες, τις πιο δύσκολες, καταφέρνει να μας κάνει να κατανοήσουμε την ψυχοσύνθεση των ηρώων του και να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τις ωραίες ή ακόμα και αστείες στιγμές μιας παρέας τεσσάρων παιδιών.

Η Λουίζα είναι σχεδόν δεκαοχτώ χρονών και πρόσφατα έχασε την αγαπημένη της φίλη, την Ψαρού, ένα ακόμα κορίτσι που έφυγε άδικα. Το μόνο που της έχει απομείνει πλέον είναι μια καρτ ποστάλ που απεικονίζει έναν πολύ διάσημο πίνακα, τον πρώτο πίνακα του καλλιτέχνη Κ. Γατ. Ο πίνακας ονομάζεται «Εκείνος της θάλασσας» και εκτίθεται σε μια γκαλερί. Η Λουίζα το μόνο που θέλει είναι να δει τον πίνακα από κοντά. Όμως, η Λουίζα είναι επίδοξη ζωγράφος και στο σακίδιό της κουβαλά μεταξύ άλλων και σπρέι για να ζωγραφίζει σε μεγάλες επιφάνειες. Πριν την πετάξουν έξω από την γκαλερί και γνωρίσει τον ίδιο τον καλλιτέχνη Κ. Γατ, θα έχει την ευκαιρία να παρατηρήσει τον πίνακα από κοντά και να παρατηρήσει όσα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν.

Τέσσερα παιδιά ήταν εκείνη την ημέρα στην προβλήτα, είκοσι πέντε χρόνια πριν, όμως μόνο τρία από αυτά διαγράφονται στον πίνακα, κάπου στην άκρη, αφού στον πίνακα κυριαρχεί η θάλασσα. Η Λουίζα βλέπει τα παιδιά και μαζί με αυτά βλέπει και όσα ήθελε να μοιραστεί ο καλλιτέχνης, πράγματα που μόνο οι κοντινοί του φίλοι, εκείνα τα παιδιά, γνωρίζουν. Μέσα από ένα απρόσμενο ταξίδι, η Λουίζα θα μάθει όλη την ιστορία των τεσσάρων φίλων και θα νιώσει πως οι άνθρωποι αυτοί, θα μπορούσαν να είναι οι δικοί της άνθρωποι, ακριβώς όπως η Ψαρού ήταν ο δικός της άνθρωπος.

Γιατί, μόνο άνθρωποι που έχουν πληγωθεί τόσο σκληρά και τόσο βαθιά όπως κι εκείνη, μπορούν να την κατανοήσουν, όπως και η ίδια φαίνεται πως τους κατανοεί. Και μπορεί να έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια από όταν η παρέα αυτή έζησε μια από τις πιο δύσκολες αλλά και πιο ελπιδοφόρες χρονιές της ζωής της, μπορεί όμως να βρει και πάλι την ελπίδα κρυμμένη σε μια νέα γενιά, στο πρόσωπο της Λουίζας που τους θυμίζει τόσο πολύ τον αγαπημένο τους Κίμκιμ και τους έφηβους εαυτούς τους.

Αγαπημένε συγγραφέα Fredrik Backman, δε θα σταματήσω ποτέ να διαβάζω τα βιβλία σου γιατί μιλούν πάντα μέσα στην καρδιά μου!

 

Εκδόσεις Ψυχογιός

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο ΦΡΕΝΤΡΙΚ ΜΠΑΚΜΑΝ (γεν. 1981) είναι ευπώλητος συγγραφέας των New York Times, μπλόγκερ και αρθρογράφος. Τα βιβλία του έχουν εκδοθεί σε περισσότερες από σαράντα χώρες. Ζει στη Στοκχόλμη με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους.