Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Τα βιβλία της Emily Henry είναι ένα «χαρούμενο μέρος» για μένα. Είναι βιβλία στα οποία νιώθω άνετα, ασφαλής και ξέρω ότι θα νιώσω πολλά ακόμα συναισθήματα και ίσως και να κλάψω και λιγάκι, ποιος ξέρει; Ακόμα όμως κι αν χρειαστώ χαρτομάντηλα κατά την ανάγνωση, δε θα σταματήσω να διαβάζω τα βιβλία της, γιατί ξέρω ότι θα μιλήσουν μέσα μου, όπως μίλησε κι αυτό εδώ το βιβλίο.

Μια παρέα από τα φοιτητικά χρόνια, συνηθίζει κάθε χρόνο να μαζεύεται για μια εβδομάδα διακοπών σε ένα εξοχικό στο Μέιν. Το εξοχικό ανήκει στην οικογένεια της Σαμπρίνας, και πρόκειται να πουληθεί σύντομα, οπότε αυτή θα είναι η τελευταία φορά που οι έξι φίλοι θα μαζευτούν σε αυτό το αγαπημένο μέρος. Η Σαμπρίνα, η Χάριετ και η Κλίο δέθηκαν από την πρώτη τους χρονιά στο Κολέγιο και από τότε είναι αχώριστες. Από τότε στην παρέα τους έχει προστεθεί ο Παρθ, η Κίμι, η κοπέλα της Κλίο, και ο Γουίν. Η Χάριετ και ο Γουίν είναι το τέλειο ζευγάρι από τότε που γνωρίστηκαν και ταιριάζουν τόσο πολύ και κανείς τους δε θα μπορούσε να φανταστεί αυτούς τους δύο χωριστά.

Όμως τους τελευταίους πέντε μήνες ο Γουιν και η Χάριετ έχουν χωρίσει και όχι μόνο επειδή ζουν αναγκαστικά σε διαφορετικές πολιτείες. Έχουν βάλει ένα τέλος στη σχέση τους, όμως δεν έχουν πει ακόμα τίποτα στους φίλους τους. Όταν λοιπόν η Σαμπρίνα τους καλεί όλους για μια τελευταία εβδομάδα στο εξοχικό, το πιο αγαπημένο τους μέρος στον κόσμο, είναι αναγκασμένοι να προσποιούνται ότι όλα είναι εντάξει, ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ανάμεσά τους, ώστε να μη χαλάσουν την τελευταία τους εβδομάδα. Έχουν όλοι πλέον τις δουλειές και τις ζωές τους και δε βρίσκονται τόσο συχνά όσο παλιά, οπότε είναι μια ευκαιρία να ζήσουν όσα ζούσαν την τελευταία δεκαετία, για μια τελευταία φορά.

Αυτή τη φορά η Emily Henry μας δίνει ένα ρομάντζο δεύτερης ευκαιρίας, ένα θέμα που δεν είναι από τα αγαπημένα μου πρέπει να πω. Κι όμως η συγγραφέας κατάφερε να μου δώσει τόσα πολλά μέσα από αυτό το βιβλίο, που μιλούσε για το Χαρούμενο Μέρος της Χάριετ, που μπορεί και να ήταν το εξοχικό όπου είχε ζήσει τις πιο κεφάτες και ανέμελες στιγμές με τους πιο αγαπημένους της ανθρώπους, μπορεί όμως και να ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι ή μόνο ένας από αυτούς. Γιατί, μόνο κοντά στον Γουίν, μόνο μαζί του η Χάριετ ένιωθε ο εαυτός της. Ο Γουίν που της είχε υποσχεθεί πως θα την αγαπάει για πάντα, αλλά που όταν είδε ότι θα κατέστρεφαν ο ένας τον άλλο, έληξε αυτό που είχαν, όπως η ίδια του είχε ζητήσει. Ακόμα κι αν αυτός ο χωρισμός την πλήγωσε ανεπανόρθωτα.

Η Henry μας δίνει σχέσεις που κρατάνε στον χρόνο, φιλίες ανάμεσα σε τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, που όμως είναι κάτι παραπάνω από φιλία, είναι η οικογένεια που οι ίδιοι επέλεξαν να έχουν στη ζωή τους. Άνθρωποι όπως η Χάριετ που προσπαθούσε πάντα να ευχαριστεί τους γονείς της, να κάνει ό,τι περιμένουν όλοι από εκείνη, χωρίς ποτέ να βάλει πρώτη τη δική της ευτυχία, αλλά να κάνει πάντα ό,τι μπορεί ώστε να μην ξεσπούν καυγάδες ανάμεσα στους αγαπημένους της ανθρώπους. Άνθρωποι όπως ο Γουίν που δεν πιστεύει και τόσο πολύ στον εαυτό του και στις δυνατότητές του, έχοντας μεγαλώσει με δυο αδερφές που από νωρίς έδειξαν την ευφυία τους, εκείνος επέλεξε να νιώσει κατώτερος σε σχέση όχι μόνο μαζί τους, αλλά και με όποιον άλλο άνθρωπο γνώριζε, στερώντας έτσι στον εαυτό του την ευτυχία.

Στις αράδες αυτού του βιβλίου βρήκα κομμάτια του εαυτού μου και κατάφερα να συνδεθώ λίγο με κάποιους από τους ήρωές του. Κατάφερα να τους καταλάβω, αν και οι δικοί μου γονείς ζουν ευτυχισμένοι μαζί κι εγώ έχω δημιουργήσει με τον άνθρωπό μου τη δική μας αγαπημένη οικογένεια. Κατάφερα να μπω στην ψυχοσύνθεσή τους μιας και κάποιες από τις σκέψεις τους έχουν περάσει κι από το δικό μου μυαλό.

Κατανοώ την ανάγκη τους να κρατηθούν από το παρελθόν και από τη σχέση που είχαν παλιότερα, όπως κατανοώ ότι όσο περνούν τα χρόνια και η ζωή του καθενός μας αλλάζει, έτσι αλλάζουν κι άλλα πράγματα στη ζωή μας. Όμως αυτό δεν είναι κακό. Οι φίλοι μας είναι η οικογένεια που επιλέγουμε και η οποία εξελίσσεται μαζί μας. Είναι οι άνθρωποι που μας γνωρίζουν καλά και που θα μας στηρίξουν, ό,τι κι αν είναι αυτό που συμβαίνει στη ζωή μας. Οι αληθινοί φίλοι, δε θα φοβηθούν την αλλαγή, αλλά θα την επιζητήσουν αν αυτή είναι αναγκαία για την ευτυχία μας.

Το «Χαρούμενο Μέρος» είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα και πολύ άνετα, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να προκαλέσει πολλά και διαφορετικά συναισθήματα που κυμαίνονται από τη χαρά μέχρι τη θλίψη. Κάποιοι θα ανακαλύψουν τον εαυτό τους στις σελίδες του, κάποιοι θα το θεωρήσουν απλά μια ανάλαφρη ιστορία για να περάσουν την ώρα τους, όλοι όμως θα αποκομίσουν κάτι από την ιστορία αυτή, κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο. Εγώ προσωπικά, θα πάρω το χρόνο μου μέχρι την επόμενη ιστορία της Emily Henry που θα έρθει για να ταράξει και πάλι την ήρεμη ζωή μου και να με βάλει να σκεφτώ.

 

Εκδόσεις Διόπτρα

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Emily Henry γράφει νεανικές ιστορίες για την οικογένεια, τη φιλία και τον έρωτα. Τα βιβλία της έχουν βρεθεί στην κορυφή της λίστας των New York Times. Έχει σπουδάσει δημιουργική γραφή στο Hope College. Ζει και γράφει στο Σινσινάτι. Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της: www.emilyhenrybooks.com