Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Πώς οι προκαταλήψεις, η ανικανότητα κάποιων, η ανάγκη να βρεθεί ένας αποδιοπομπαίος τράγος ή ακόμα και η προσπάθεια συγκάλυψης, οδηγούν αθώους ανθρώπους στη φυλακή για εγκλήματα που δεν διέπραξαν μόνο με ενδείξεις και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ελαφρυντικά στοιχεία. Σε αυτές τις τρεις γραμμές μπορώ να πω πως συνοψίζονται όλα όσα θέλει να μας πει ο συγγραφέας, ή τουλάχιστον εκεί εστιάζει, αφήνοντας λιγάκι πιο «πίσω» το γεγονός ότι κατάφερε να πάρει την άδεια και να μπει σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, κάτι που μπορούμε όλοι πιστεύω να καταλάβουμε ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας!

Ο Μίνως Ευσταθιάδης γράφει ένα true crime, όπου μιλάει για δυο, φαινομενικά, ασύνδετα εγκλήματα που συνέβησαν στη Βαυαρία με διαφορά 25 ετών. Ο ίδιος είναι στη θέση του ερευνητή και ο αναγνώστης είναι αυτός που θα διαβάσει τις δύο ιστορίες και θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ξεκινώντας με το πιο πρόσφατο έγκλημα, τη δολοφονία της Σαρλότε Μπέρινγκερ στην καρδιά του Μονάχου, στο σπίτι της που βρίσκεται στο ίδιο κτήριο με το πάρκινγκ που κληρονόμησε από τον άντρα της πριν από κάποια χρόνια. Βασικός ύποπτος της δολοφονίας είναι ο ανιψιός της, ο οποίος συλλαμβάνεται και τελικά καταδικάζεται στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στράουμπινγκ.

Πίσω στο 1981, οι γονείς της δεκάχρονης Ούρσουλα Χέρμαν άδικα την περιμένουν να επιστρέψει με το ποδήλατό της στο σπίτι. Το κορίτσι εξαφανίζεται ενώ ακολουθεί μια διαδρομή που γνωρίζει καλά και κάνει πολύ συχνά. Εκείνη την ημέρα όμως δεν επιστρέφει σπίτι. Οι γονείς της και η κοινότητά του κινητοποιούνται και προσπαθούν να τη βρουν, όμως χωρίς επιτυχία. Η αστυνομία καλείται και αναλαμβάνει δράση, όμως δεν καταφέρνει και πολλά. Σύντομα, τα μηνύματα των απαγωγέων του κοριτσιού θα αρχίσουν να καταφθάνουν κι ενώ οι δικοί της ζητούν μια απόδειξη ότι η Ούρσουλα είναι ακόμα ζωντανή, η επικοινωνία παύει. Δε θα αργήσουν να τη βρουν μέσα στο δάσος, νεκρή, σε ένα υπόγεια θαμμένο κιβώτιο διαμορφωμένο έτσι ώστε να τη φιλοξενήσει για κάποιο διάστημα.

Ο συγγραφέας ακολουθεί τις δίκες που έγιναν και για τα δύο εγκλήματα και σύμφωνα με όλα τα στοιχεία που συνέλλεξε ο ίδιος αλλά και ότι κατάφερε να βρει από τις δικογραφίες, κανένα από τους δύο κατηγορούμενους δε θα έπρεπε να καταδικαστεί. Τι πήγε όμως στραβά σε αυτές τις υποθέσεις; Και πώς μπορεί να συνδέονται;

Καταρχάς, ξεκίνησα το βιβλίο γνωρίζοντας ότι δεν επρόκειτο για μυθιστόρημα, οπότε και μπήκα κατευθείαν στο θέμα. Ο συγγραφέας, πέρα από την έρευνα που κάνει για τις δύο υποθέσεις, προσθέτει και κάποιες προσωπικές πινελιές που κατά τη γνώμη του συνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τα εγκλήματα αυτά. Και θα συμφωνήσω, μια σχέση την είδα κι εγώ!

Θα επιστρέψω στο βασικό μήνυμα του βιβλίου, στο ότι η δικαιοσύνη είναι πολλές φορές τυφλή. Ακόμα και σε ένα τόσο οργανωμένο και σύγχρονο κράτος όπως η Γερμανία, γίνονται λάθη, ηθελημένα ή αθέλητα, όμως γίνονται. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε δίκες κακουργημάτων δεν κρατούνται πρακτικά; Ήταν μεγάλο σοκ για μένα και πιστεύω και για τον συγγραφέα! Όταν όμως αυτοί που κλείνουν τα μάτια στα στοιχεία που υπάρχουν υπέρ της αθωότητας ενός κατηγορούμενου είναι οι ίδιοι οι δικαστές και οι εισαγγελείς που θα έπρεπε να προστατεύουν τους πολίτες και να προσπαθούν να βρουν τους πραγματικούς ενόχους, τότε η απογοήτευση για το σύστημα δικαιοσύνης των δυτικών χωρών, των ανεπτυγμένων χωρών είναι κάτι παραπάνω από τεράστια…

 

Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Μίνως Ευσταθιάδης (γεν. 1967) σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Ανόβερο. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Έξοδος (Ανατολικός, 2001), Χωρίς γλώσσα (Καστανιώτης, 2004) και Το δεύτερο μέρος της νύχτας (Ωκεανίδα, 2014) που εκδόθηκε στα γερμανικά (Acabus, 2014).Το μυθιστόρημά του Ο Δύτης (Ίκαρος, 2018) εκδόθηκε στα γαλλικά (Actes Sud, 2020) και στα αραβικά (Al Arabi, 2023). Βρέθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων Athens Prize for Literature (Ελλάδα), Violeta Negra Occitanie (Γαλλία) και Prix du Livre Europeen (Ευρώπη). Το μυθιστόρημά του Κβάντι (Ίκαρος, 2020) εκδόθηκε στα γαλλικά (Actes Sud, 2023). Το μυθιστόρημά του Σχέδια του χάους (Ίκαρος, 2022) θα κυκλοφορήσει στα γαλλικά από τον Actes Sud το 2025 και έχει υπογραφεί Option για την τηλεοπτική του μεταφορά. Ζει κοντά στη θάλασσα.