Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Η Κρυσταλλία είναι μια κοπέλα με μυθική ομορφιά. Μια σειρήνα. Ψηλή, με ξανθά μαλλιά και μαύρα σαν το σκοτάδι μάτια, είναι ο ναός στον οποίο προσκυνάνε όλοι σχεδόν οι άντρες που συχνάζουν στο μπαρ που δουλεύει. Εκείνοι, που πηγαίνουν μόνο και μόνο για να τη δουν, μόνο και μόνο για να πιουν ένα ποτό μαζί της. Η Κρυσταλλία όμως δεν ήθελε αρχικά να δουλεύει σε μπαρ. Άλλα ήταν τα όνειρα της και άλλη η ζωή της η ήσυχη, μέχρι που αναγκάστηκε να τα παρατήσει όλα και να φύγει μακριά. Έτσι το μπαρ και οι θαμώνες του έγιναν η καθημερινότητά της.
Μέχρι που γνώρισε το Νικόλα. Τον ήσυχο Νικόλα με την ήσυχη σχέση του με τη Γωγώ, που όμως δεν στάθηκε αρκετή να τον κρατήσει μακριά από τη φωτιά της Κρυσταλλίας. Οι τρεις τους θα πλεχτούν σε ένα γαϊτανάκι γεμάτο έρωτα, πόθο, πάθος και πόνο, μέχρι να χάσουν και να ξαναβρούν τον εαυτό τους.
Η ιστορία ξεκινά με την ιστορία της Κρυσταλλίας και τους λόγους που οδήγησαν στη φυγή της. Συνεχίζει με το ερωτικό τρίγωνο που είναι ένας βασικός πυλώνας της και ολοκληρώνεται με το αστυνομικό κομμάτι. Η γραφή κυλάει αβίαστα στο πρώτο βιβλίο της κυρίας Βαρδάκη. Η γλώσσα απλή, καθημερινή στα περισσότερα σημεία, φιλοσοφική ή λυρική σε άλλα. Η έμπνευση και το ταλέντο της φαίνονται μέσα από πολλές φράσεις που θα βάλουν σε σκέψη τον αναγνώστη, αλλά και μέσα από την ποίηση που συναντάμε μέσα από τη ροή της ιστορίας.
Το βιβλίο κυλάει σαν βιβλίο, χρησιμοποιώντας όλα εκείνα τα στοιχεία που έχει στη φαρέτρα του ένας συγγραφέας. Τους πρωτεύοντες και δευτερεύοντες χαρακτήρες που προσθέτουν στην ατμόσφαιρα αλλά και στην προσωπικότητα των πρωταγωνιστών. Σκέψεις και εικόνες που προβάλλουν τα συναισθήματα των ηρώων. Τη σύγχυση που μπορεί να προκαλέσει η εναλλαγή των προσώπων και είναι θεμιτή σε αστυνομικές ιστορίες και ιστορίες μυστηρίου.
Πολύ καλά δομημένος είναι και ο χαρακτήρας του δολοφόνου όπως και οι πράξεις του. Δεν μαθαίνουμε πολλά γι’ αυτόν. Δεν διαβάζουμε τη σκέψη του. Μαθαίνουμε τις εξελίξεις μέσα από την αστυνομική έρευνα και καταλήγουμε στο επόμενο θύμα παρέα με τους αστυνομικούς. Η ταυτότητά του περνάει από το νου μας, εκεί κοντά στο τέλος του βιβλίου, αλλά το ίδιο το τέλος όμως ποτέ! Αυτή είναι και η μαγεία του.
Το πρώτο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι γεμάτο υποσχέσεις για εξαιρετική συνέχεια στο έργο της!