Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Φτάσαμε αισίως στο τρίτο βιβλίο της σειράς με ήρωες τον Χόλγκερ Μουνκ και τη Μία Κρούγκερ και μπορούμε πλέον να πούμε πως πρόκειται για μια πιο ολοκληρωμένη και ώριμη ιστορία.
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1999, ένα παιδί, ένα νεαρό αγόρι, θα βρεθεί στο δρόμο από έναν ηλικιωμένο άντρα που επιστρέφει σπίτι του. Το αγόρι βρίσκεται σε κατάσταση σοκ και φοράει τα κέρατα ενός ελαφιού στο κεφάλι του. Ευτυχώς ο άντρας θα πατήσει φρένο εγκαίρως.
Τον Απρίλιο του 2013, μια νεαρή κοπέλα, μια μπαλαρίνα, θα βρεθεί νεκρή σε μια λίμνη από ένα πατέρα που είχε πάει για ψάρεμα με το γιο του. Σε κοντινή απόσταση στο δάσος, οι αστυνομικοί θα βρουν μια κάμερα στημένη να βλέπει τον τόπο του εγκλήματος. Στο φακό της κάμερας είναι χαραγμένος ο αριθμός 4.
O ντετέκτιβ Μουνκ και η ομάδα του θα κληθούν να αναλάβουν την έρευνα της δολοφονίας. Είναι μια καλοδεχούμενη εξέλιξη για τον ίδιο αλλά και για τους περισσότερους από την ομάδα, η οποία βρισκόταν υπό καθεστώς διάλυσης, μετά την τελευταία τους υπόθεση. Στο ίδιο πλαίσιο, η ερευνήτρια Μία Κρούγκερ, έχει αποφασίσει να φύγει για διακοπές στην Καραϊβική, να ηρεμήσει κα να βρει τον εαυτό της. Από τη στιγμή όμως που θα δει φωτογραφίες από τον τόπο του εγκλήματος, δεν θα μπορέσει να μην πάρει μέρος στην έρευνα. Όσο η υπόθεση προχωράει, τόσο πιο πολύ μπλεγμένη φαίνεται να είναι.
Χρονικά βρισκόμαστε κάποιους μήνες μετά το τέλος του προηγούμενου βιβλίου και την περιπέτεια της κουκουβάγιας, που είχε φέρει τα πάνω κάτω στην ομάδα. Ο Μουνκ προσπαθεί να ξεπεράσει τα όσα συνέβησαν, μαζί με την κόρη του που υπέφερε πολύ, αλλά και την εγγονή του που επιτέλους τη γνωρίζει. Όσο και αν προσπαθούν να το παίξουν ευτυχισμένη οικογένεια, ο χρόνος δεν πρόκειται να κυλήσει προς τα πίσω, οπότε όσο πιο γρήγορα μπουν όλα σε μια λογική σειρά, τόσο το καλύτερο. Τουλάχιστον φαίνεται πως έχει αποκατασταθεί η επικοινωνία και η σχέση του με την κόρη του. Είναι όμως έτοιμος να επιστρέψει στη δράση.
Από την άλλη η Μία Κρούγκερ έχει πάρει κάποιες αποφάσεις όσον αφορά στη ζωή της και τι θέλει από το μέλλον. Η νέα υπόθεση και το δαιμόνιο της ερευνήτριας που την τσιγκλάει μονίμως δεν την αφήνουν να υλοποιήσει απευθείας τα όσα θα ήθελε. Είναι όμως πιο νηφάλια από ποτέ. Έχει κόψει το αλκοόλ και τις επισκέψεις στα μπαρ της περιοχής, παρά μόνο για καφέ και μεταλλικό νερό. Παρότι νηφάλια, μπορεί και πάλι να χαθεί στον κόσμο της, εκεί που παίρνουν μορφή όλα τα στοιχεία κάθε υπόθεσης και την οδηγούν προς κάποιο συμπέρασμα, ίσως απλά να δυσκολεύεται λίγο περισσότερο να χαθεί, αλλά τα καταφέρνει και πάλι. Ουσιαστικά λοιπόν, τίποτα δεν χάνεται από την αγαπημένη ηρωίδα, αντίθετα, βλέπουμε ότι δεν χρειάζεται οπωσδήποτε τη βοήθεια του αλκοόλ για να είναι ο εαυτός της κι αυτό είναι πολύ καλό.
Οι δύο ερευνητές, αλλά και οι υπόλοιποι της ομάδας, θα βρεθούν μπροστά σε ένα δολοφόνο που δεν βγάζει νόημα. Όταν οι φόνοι θα ακολουθούν ο ένας τον άλλο, με φαινομενικά ασύνδετα στοιχεία και θύματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, θα ψάξουν όλα τα στοιχεία που μπορούν να βρουν μέχρι να καταλάβουν τι μπορεί να συμβαίνει. Όλοι οι παλιοί γνώριμοι είναι εκεί και δουλεύουν και πάλι σαν ομάδα, προστατεύοντας και βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Δεν είναι τεράστια η ανάλυση κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά, ή εμβάθυνση, παρά μόνο στο βαθμό που εξυπηρετεί την ιστορία. Ο Bjørk αρέσκεται περισσότερο στο να αναλύει την ιστορία του.
Τα μικρά κεφάλαια, χαρακτηριστικό πάντα του συγγραφέα, εξυπηρετούν τη γραφή του, αφήνοντας τον αναγνώστη σε αγωνία και εναλλάσσοντας τις εικόνες που παίρνει. Με αυτό το απλό στοιχείο ο συγγραφέας καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον και να μην κάνει «κοιλιά». Κάθε πτυχή δίνεται ολοκληρωμένη σε κάθε κεφάλαιο με τρόπο που εξυπηρετεί την πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας. Ο συγγραφέας εξελίσσεται συνέχεια κι έτσι με κάθε νέο βιβλίο του που διαβάζουμε βλέπουμε τη διαφορά και κάθε βιβλίο είναι πιο ολοκληρωμένο και πιο δουλεμένο από το προηγούμενο.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Samuel Bjork είναι το ψευδώνυμο του Νορβηγού μυθιστοριογράφου, θεατρικού συγγραφέα, εικαστικού και τραγουδοποιού Φρούντε Σάντερ Έιεν (Frode Sander Oien). Ο Έιεν, γεννημένος το 1969, έγραψε το πρώτο του θεατρικό όταν ήταν είκοσι δύο ετών και στη συνέχεια δημοσίευσε δύο μυθιστορήματα –Η καταπληκτική Pepsi Love (2001) και Σπιντ για Πρωινό (2009)– που εγκωμιάστηκαν από τους κριτικούς. Αυτοδίδακτος και αδιάφορος προς τα ΜΜΕ, ο Έιεν έχει επίσης εκδώσει άλλα πέντε θεατρικά έργα, έχει βγάλει έξι μουσικά άλμπουμ, ενώ έχει κάνει και πολλές εκθέσεις σε γκαλερί. Ζει στο Όσλο, μεταφράζοντας, μεταξύ των άλλων, Σαίξπηρ. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Παγωμένος Άγγελος, που έγινε τεράστια επιτυχία διεθνώς και μεταφράστηκε σε 30 χώρες, H Κουκουβάγια και Το Αγόρι στο Χιόνι.
