Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ένα από τα στοιχεία που με εξιτάρουν σαν αναγνώστρια είναι οι δόσεις αλήθειας που υπάρχουν στα βιβλία, ειδικά όταν πρόκειται για κρυμμένες αλήθειες του παρελθόντος που πονάνε. Αυτό το στοιχείο υπάρχει έντονο στο βιβλίου του Antonio Ferrari με τίτλο «Το μυστικό».
Μία ή περισσότερες αλήθειες είναι κρυμμένες πίσω από την απαγωγή και τελικά τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας και γραμματέα του κόμματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, το 1978. Ο δημοσιογράφος της Corriere della Sera μιλά μυθιστορηματικά για τα γεγονότα που έπληξαν την Ιταλία και συγκλόνισαν τον πολιτικό κόσμο. Μια εποχή που η τρομοκρατία δρούσε με καταιγιστικούς ρυθμούς και πάλευε για όσα θεωρούσε σωστά, ο Ιταλικός λαός θρηνούσε νεκρούς κάθε λίγο, μέχρι που ήρθε η ώρα να θρηνήσει και έναν από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς πολιτικούς της χώρας.
Το Μάρτιο του 1978, στο ξενοδοχείο Μάριοτ της Ουάσινγκτον, μια μεγάλη συνωμοσία είναι στα σκαριά. Τέτοια που εξαπλώνεται σε αρκετές χώρες και θυμίζει πολύ από τα πολιτικά και επιχειρηματικά παιχνίδια της σημερινής εποχής. Αμερικανοί, Γάλλοι και Ιταλοί παίζουν τον κύριο ρόλο. Μέσα στο παιχνίδι όμως μπλέκονται ακόμα ένας Τσεχοσλοβάκος με τη γυναίκα του, ένας Ρουμάνος και τουλάχιστον ένας Ισραηλινός. Τα διεθνή συμφέροντα είναι τόσο μπλεγμένα και οι εκβιασμοί κρατούν γερό χαρτί στο τραπέζι που στήθηκε η παρτίδα. Όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, δεν μπορεί να σε αγγίξει κανένας. Όταν όμως έχεις πολλά, τότε πρέπει να κάνεις ότι σου ζητηθεί.
Κάπως έτσι ο Αμερικανός Ρον Τ. Στιούαρτ, πρώην πράκτορας της CIA, μεταβαίνει στο Παρίσι, τη Γένοβα και το Μιλάνο ακολουθώντας οδηγίες και εκτελώντας διαταγές. Όλες οι αποφάσεις έχουν παρθεί και δεν μπορεί να κάνει πίσω. Τα νήματα κινούν άλλοι, που δε γνωρίζει και δεν μπορεί να αντιληφθεί τα συμφέροντα που τα υποκινούν. Όμως ξέρει πολύ καλά πως δεν μπορεί να κάνει πίσω, γι’ αυτό και βοηθάει τις Ερυθρές Ταξιαρχίες να αποκτήσουν τα όπλα που χρειάζονται για τον αγώνα τους, αλλά και για την επίτευξη του μεγάλου στόχου τους. Την απαγωγή του γραμματέα της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Το βιβλίο αυτό, όπως μας γνωστοποιεί ο ίδιος ο συγγραφέας, έμεινε κρυμμένο βαθιά σε σκοτεινά συρτάρια για τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια. Όταν γράφτηκε, ήταν πολύ νωρίς για να θιχτεί το συγκεκριμένο θέμα και άλλωστε, εκείνη την εποχή, τα περισσότερα που περιγράφονται είναι εικασίες του Ferrari. Μετά από τόσα χρόνια όμως, πολλά έχουν έρθει στο φως και πολλές από τις εικασίες επιβεβαιώθηκαν. Πλέον, είναι ένα κομμάτι της μεταπολεμικής ιστορίας της Ιταλίας και έχει φύγει από τη σφαίρα των θεμάτων ταμπού. Με μια λογοτεχνική λοιπόν ματιά, ο συγγραφέας επιχειρεί να ρίξει φως στην υπόθεση Μόρο, μέσα από μια ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει τη σημερινή εποχή. Τόσο προφητικός ήταν στην εκδοχή του, που με τη σημερινή σκέψη ο αναγνώστης μπορεί άνετα να δεχτεί την συγκεκριμένη εκδοχή σαν πραγματικότητα.
«Το μυστικό» είναι στην ουσία ένα πολιτικό θρίλερ, με έντονα τα κομμάτια της τρομοκρατίας, δεδομένου και του θέματος που πραγματεύεται και που το κάνει τόσο ζωντανό, ειδικά σε όσους έχουν ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη εποχή ή την ίδια την οργάνωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Επηρεασμένος από την αποκάλυψη της μεγάλης μασονικής στοάς της Ιταλίας (Propaganda Due ή P2) το Μάρτιο του 1981, δημιούργησε μια διεθνή οργάνωση που κατάφερε να διεισδύσει και να ελέγξει τουλάχιστον κάποιους από τους πυρήνες των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ή να διαψεύσει ένα τέτοιο σενάριο. Άλλωστε για την κοινή γνώμη, υπεύθυνοι για το θάνατο του Μόρο είναι οι τρομοκράτες. Το τρομακτικό είναι, ξαναλέω, πόσο προφητικός είναι ο συγγραφέας για την κατάσταση που πλέον επικρατεί. Οι διεθνείς συνωμοσίες πλέον είναι γεγονός και όσο και να θέλουν κάποιοι να τις καλύψουν, πολλές από αυτές πλέον αποκαλύπτονται.
Η διήγηση κυλάει σαν νερό και παρόλο που έχει γραφτεί από δημοσιογράφο, δεν θυμίζει καθόλου δημοσιογραφικό κείμενο. Είναι ένα μυθιστόρημα με πολλά ψήγματα αλήθειας και ιστορικά στοιχεία που πλέον έχουν επαληθευτεί. Η συμβολή των Γαλλικών αρχών στη διαλεύκανση της υπόθεσης έχει πια αποδειχτεί. Όπως και το γεγονός ότι οι παρακολουθήσεις συνέβαιναν και συνεχίζουν να συμβαίνουν. Δεν είναι προτέρημα των μυθιστορημάτων ή των κινηματογραφικών ταινιών μόνο, αλλά δυστυχώς μέρος της πραγματικότητας.
Εκδόσεις Κέδρος / Book Depository
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Αντόνιο Φεράρι γεννήθηκε στη Μόντενα και εργάζεται στην Corriere della Sera από το 1973 αρχικά ως ειδικός απεσταλμένος και τώρα ως κεντρικός αρθρογράφος και σχολιαστής. Τη δεκαετία του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ασχολήθηκε με την τρομοκρατία, και ειδικότερα με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Ήταν φίλος του δημoσιογράφου Βάλτερ Τομπάτζι, με τον οποίο γύρισε όλη την Ιταλία σε διάφορες δημοσιογραφικές αποστολές και τον οποίο δολοφόνησαν άγνωστοι τρομοκράτες το 1980. Ήταν οι ίδιοι τρομοκράτες που απείλησαν πολλές φορές τον Φεράρι και τον ανάγκασαν να ζήσει για δύο χρόνια με συνοδεία αστυνομικών, μέχρι που μετακινήθηκε ως απεσταλμένος στο εξωτερικό – στη Μέση Ανατολή, στη βόρεια Αφρική και στα Βαλκάνια. Έστειλε ανταποκρίσεις από πολλά πολεμικά μέτωπα και πήρε συνεντεύξεις από όλους τους ηγέτες της περιοχής.
