Η Στέλλα Καραμπακάκη έχει τον τίτλο του επαγγελματία γραφιά –κι ας ακούγεται ο όρος αδόκιμος. Εργάζεται ως σεναριογράφος στην ελληνική τηλεόραση και έχει ήδη στο ενεργητικό της επτά βιβλία, άλλα δύο στο τυπογραφείο και, όπως μας εξηγεί η ίδια, άλλο ένα στη διαδικασία της συγγραφής.

1. Πώς περνάς τις ώρες σου αυτήν την περίοδο των περιορισμών; Έχουν αλλάξει οι συνήθειές σου;
   
   Έχουν αλλάξει, αλλά σε μικρότερο βαθμό από ό,τι των περισσότερων ανθρώπων. Τα τελευταία χρόνια δουλεύω από το σπίτι πολλές ώρες, οπότε έχω διαμορφώσει μια καθημερινότητα με πολύ λίγες μετακινήσεις για να γλιτώνω χρόνο και να τα προλαβαίνω όλα. Οπότε αυτές τις μέρες συνεχίζω να γυμνάζομαι κανονικά στο σπίτι όπως έκανα πάντα, να γράφω και, στον ελεύθερο χρόνο που έχει προκύψει, μπορώ να βλέπω τις ταινίες που ήθελα αλλά δεν προλάβαινα και να κάνω ένα εξαιρετικό spring cleaning.

2. Τα περισσότερα βιβλία σου έχουν θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις. Νομίζεις ότι θα έχεις περισσότερη τροφή για σκέψεις και γράψιμο τώρα που οι σχέσεις, λόγω των έκτακτων συνθηκών, αποκτούν νέο νόημα;
   
   Σίγουρα οι ανθρώπινες σχέσεις έρχονται ακόμα πιο έντονα στο επίκεντρο σε περιόδους κρίσης και έκτακτων συνθηκών, όπως οι τωρινές. Δοκιμάζονται, είτε λόγω της απόστασης, είτε λόγω της συνεχούς τριβής με τον άλλον. Πιθανότατα όταν η καθημερινότητά μας ξαναβρεί μια ροή να υπάρχουν αλλαγές και νέες οπτικές σε ό,τι αφορά και το κομμάτι των σχέσεων, και αυτό σίγουρα θα μου δώσει νέο υλικό και έμπνευση για να τις εξετάσω υπό ένα διαφορετικό πρίσμα.
   

3. Βασικό εργαλείο συγγραφής είναι για σένα το χιούμορ και η σάτιρα που φτάνει μέχρι και τον σαρκασμό. Νομίζεις ότι το χιούμορ είναι κάτι που σπανίζει στις μέρες μας, ειδικά στη λογοτεχνία;
   
   Σίγουρα σπανίζει. Η λογοτεχνία στις μέρες μας δεν φημίζεται για το χιούμορ της. Υπάρχει μια τάση είτε για υπερβολική σοβαρότητα, χωρίς ουσιαστικό λόγο, είτε για υπερβολική ελαφρότητα, που όμως είναι εξίσου ανούσια και φτάνει στα όρια του σαχλού και του γελοίου. Αυτό που λείπει, κατά τη γνώμη μου, είναι το έξυπνο και το σπιρτόζικο ύφος, που θα μας κάνει να προβληματιστούμε χωρίς να μας βαρύνει. Το έχουμε ανάγκη όλο και περισσότερο, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
   

4. Η συνέντευξή σου είναι για εμάς ευκαιρία να ρωτήσουμε και να μάθουμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ της συγγραφής ενός σεναρίου και της συγγραφής ενός βιβλίου;
   
   Στο βιβλίο μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Να το δομήσεις όπως επιθυμείς και να διαγράψεις όλους τους «κανόνες». Εξάλλου υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη λογοτεχνίας, που ξεφεύγουν από τις ευρέως διαδεδομένες μορφές, που ακόμα κι αν θέλει να ακολουθήσει την πεπατημένη ο συγγραφέας έχει άπειρες επιλογές, και μάλιστα πολύ ιδιαίτερες και διαφορετικές μεταξύ τους. Εγώ για παράδειγμα συνήθως δεν βάζω χαρακτήρες στα βιβλία μου, ούτε διαλόγους, χρησιμοποιώ κάποιες καρικατούρες ανθρώπων που εξυπηρετούν απλώς όσα θέλω να πω, χωρίς να παίρνουν πρωτοβουλίες ή να εξελίσσονται.
   Αντίθετα στο σενάριο υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες και ανάγκες που πρέπει να ακολουθήσεις για να μπορέσει να «σταθεί». Ανάλογα το μέσο για το οποίο προορίζεται το σενάριο σου οι κανόνες αυτοί αλλάζουν και τα πλαίσια μπορεί να είναι πιο αυστηρά ή να αφήνουν περιθώρια μεγαλύτερης ευελιξίας. Σε κάθε περίπτωση στο σενάριο έχεις να λάβεις υπόψη σου τους ηθοποιούς, το σκηνοθέτη, το χώρο, τις ενδυμασίες και άλλα. Ενώ στο βιβλίο είσαι μονάχα εσύ και η φαντασία σου.
   

5. Πώς είναι για έναν συγγραφέα η ενασχόληση με την τηλεόραση που αποτελεί μεγάλο μέρος της ψυχαγωγίας;
   
   Πολύ ενδιαφέρουσα. Την αγαπώ πολύ περισσότερο από το ίντερνετ και το YouTube με τα οποία είχα ασχοληθεί γράφοντας σενάρια τα προηγούμενα χρόνια. Μπορεί η τηλεόραση να μην είναι εξίσου διαδραστική αλλά έχει πολύ πιο συγκεκριμένες ανάγκες που εμένα μου ταιριάζουν καλύτερα.
   

6. Αν ήσουν υποχρεωμένη να διαλέξεις μεταξύ σεναρίων και βιβλίων, τι θα διάλεγες;
   
   Αυτή είναι μια ερώτηση που νομίζω πως κάθε φορά θα την απαντούσα με διαφορετικό τρόπο. Πιθανόν όμως η πιο συχνή απάντηση, αυτή την περίοδο τουλάχιστον, να ήταν πως θα διάλεγα τα σενάρια. Είναι κάτι πιο «φρέσκο» για μένα, και νιώθω πως έχω περισσότερη έμπνευση και κέφι να το κάνω. Αγαπώ πολύ το γράψιμο των βιβλίων, με αυτό ξεκίνησα και νιώθω πως πάντοτε σε αυτό θα επιστρέφω, αλλά έχω γράψει πολλά από αυτά που ήθελα. Αισθάνομαι ικανοποιημένη με την ως τώρα πορεία μου στον συγκεκριμένο χώρο. Αντίθετα στο σενάριο νιώθω πως μπορώ να γίνω περισσότερο δημιουργική, εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
   

7. Μετά από την έκδοση επτά βιβλίων, τι έχεις τώρα στα σκαριά;
   
   Εκτός από το νευρικό κλονισμό λόγω της καραντίνας; Γιατί αυτό το έχω σίγουρα στα σκαριά! Πέραν της πλάκας, προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και να συνεχίσω το πρόγραμμα μου όπως το είχα υπολογίσει. Ένα νέο βιβλίο και ένα σημειωματάριο θα κυκλοφορήσουν μόλις ομαλοποιηθεί η καθημερινότητα μας και από εκεί και πέρα ετοιμάζω ένα κάπως διαφορετικό βιβλίο που θεωρώ πως θα ταιριάξει πολύ με τις αλλαγές που θα φέρει στη ζωή μας και τις σχέσεις η κατάσταση που ζούμε.
   

Η Στέλλα Καραμπακάκη είναι Ταύρος στο ζώδιο και στα νεύρα επίσης. Τελείωσε το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γράφει, μεταφράζει, παίζει με τις λέξεις και σατιρίζει ό,τι βρεθεί στο διάβα της, ενώ παράλληλα αγαπά τα social media – κάτι που αποδεικνύει συνεχώς βρίσκοντας νέους διασκεδαστικούς τρόπους για να τα χρησιμοποιεί.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων:

Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια, εκδ. Πολύτροπον, 2009
Ένα Ξωτικό στον Κήπο της Ουτοπίας, εκδ. Περίπλους, 2010
Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη, εκδ. Πολύτροπον, 2012/2013
Ένα Μπακούρι στην Αθήνα, εκδ. Πολύτροπον, 2013
Το Μεγάλο Τζέρτζελο, εκδ. Πολύτροπον, 2014
Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια #το δύο, εκδ. Λυκόφως, 2018
Ζωή σε λόγου μας, εκδ. Λυκόφως, 2019

Χιουμοριστικό, σκωπτικό, σαρκαστικό είναι το έβδομο βιβλίο της Στέλλας Καραμπακάκη “Ζωή σε λόγου μας” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, με ένα θέμα που “καίει” άντρες και γυναίκες -εκτός από τους αδιάφορους και τις αναίσθητες- τον χωρισμό.
Όταν φτάνει η άτιμη η ώρα της απώλειας, συνειδητοποιείς απότομα, βίαια, ότι πρέπει να προχωρήσεις τη ζωή σου κάπως διαφορετικά απ’ ό,τι υπολόγιζες. Σήμανε η ώρα του χωρισμού. Το άλλο σου μισό σε χωρίζει και, αντί να το φάει το μαύρο χώμα, μένεις να σε τρώει η στενοχώρια που ζείτε χώρια κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό.
Και, τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί, πώς ξεπερνάς τον χωρισμό;
Υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος;
Ποιος ξέρει το μυστικό να μας το πει για να ζήσουμε όλοι λίγο καλύτερα;
Ο χωρισμός έχει πέντε στάδια που μοιάζουν πολύ με τα στάδια του πένθους. Ακριβώς πέντε -όπως τα δάκτυλα μίας ανοιχτής παλάμης που στρέφεται προς το μέρος σου.
Ένας ξεκαρδιστικός οδηγός για το πώς να ξεπεράσεις έναν χωρισμό

Στην έκδοση περιλαμβάνονται τρεις ιστορίες χωρισμού που έγραψαν οι:
Βαγγέλης Γαροφάλλου
Κατερίνα Μαργαριτοπούλου
Βασίλης Παρασκευάς (Sexpyr

Βρείτε το στο likofos.gr