Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Δεν ξέρω πως τα πάτε εσείς με το «Μένουμε σπίτι» γιατί έξω κυκλοφορεί ο Covid-19, εγώ πάντως δεν τα πάω καλά! Έχουμε κλειστεί οικογενειακώς από τη μέρα που έκλεισαν τα σχολεία, με μόνη έξοδο μία φορά την εβδομάδα για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, όταν τελειώνει το γάλα δηλαδή, εκτός από μια εβδομάδα που έτυχε να πάω δυο φορές σούπερ μάρκετ, και 3 εξόδους για περπάτημα με τη μικρή στα πέριξ. Έχω γίνει σαν εκείνες τις κακιασμένες που όλα τους ξινίζουν και όλα τους βρωμάνε και σαν τις μπαμπόγριες που πονάνε παντού. Το τελευταίο δεν είναι καθόλου ωραίο, ειδικά όταν πρέπει να είσαι σε ένα γραφείο για κάμποσες ώρες, όταν το γραφείο δεν έχει σχεδιαστεί για τόσο εκτεταμένη χρήση… Ο νοών νοείτω.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, δεν υπήρχε μυαλό ή διάθεση ώστε να ετοιμάσω τη μηνιαία ανασκόπηση για το Μάρτιο. Οπότε θα τη βρείτε παρακάτω μαζί με αυτή του Απριλίου!
Ο Μάρτιος ήταν ένας πολύ καλός μήνας αναγνωστικά. Ξεκίνησε με ένα ηλεκτρονικό βιβλίο στα Αγγλικά με τίτλο «The Southern Belles» και με πήγε μέχρι το Μπράιτον της Αγγλίας. Ένα απλό και χαλαρό ανάγνωσμα, γραμμένο από άντρα συγγραφέα με γυναικείο ψευδώνυμο. Πραγματικά δεν ξέρω που αποσκοπεί όλο αυτό, αφού σε αρκετά σημεία φαινόταν ότι το είχε γράψει άντρας.
Συνέχισα με ένα ρομαντικό βιβλίο εποχής, με τίτλο «Ο διάδοχος», από το οποίο περίμενα περισσότερα, αλλά δεν ήταν καθόλου άσχημο. Μου άρεσε χωρίς να ενθουσιαστώ.
Ακολούθησε ένα παιδικό βιβλίο που μου θύμισε πολύ την παιδική μου ηλικία. Ο λόγος για τη «Χάιντι» που ήταν ένα από τα αγαπημένα μου παιδικά και ένα από τα κλασσικά βιβλία για μικρά παιδιά που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Μάλιστα η κόρη μου πρόλαβε και το πήρε μαζί της στο σχολείο, πριν αυτό κλείσει, και έφερε παιδικές αναμνήσεις και σε μια από τις δασκάλες!
Σειρά είχε ένα βιβλίο που έπιασα πριν ακόμα εκδοθεί και μου είχε δοθεί σαν Advanced Readers Copy (ARC) από τον εκδότη. Το «The Sisters Grimm» είναι ένα βιβλίο του φανταστικού που απευθύνεται στο young adult κοινό και διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα. Μου άρεσε πολύ η ιστορία του και οι διαφορετικές ηρωίδες.
Κατόπιν σειρά είχε ένα βιβλίο για την αμέσως πιο μικρή ηλικιακή ομάδα, αυτή που ονομάζεται middle grade. «Η Σεραφίνα και το στριφτό ραβδί» είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς και μου άρεσε κι αυτό όπως και το «Η Σεραφίνα και ο Μαύρος Μανδύας» που ήταν το πρώτο βιβλίο της σειράς. Είναι και τα δυο βιβλία που εμπνέουν τη φαντασία και τη φιλία.
Έπειτα διάβασα ένα δυστοπικό μυθιστόρημα, που το εξέλαβα περισσότερο ως αλληγορία. Ο Νυκταράκης στο «Ελεύθεροι Άνθρωποι» παρουσιάζει το άβουλο ον που είναι ο άνθρωπος στις μέρες μας. Είναι ένας αντικατοπρισμός του κόσμου μας, μια ματιά στο που οδηγούμαστε.
Μένοντας στις δυστοπίες, διάβασα επιτέλους και την «Ιστορία της Θεραπαινίδας» της Άτγουντ, επιλέγοντας τη μετάφραση του Κορτώ και το νέο εξώφυλλο που που άρεσε πολύ περισσότερο από αυτό που είναι εμπνευσμένο από τη σειρά. Το ίδιο μου άρεσε και το βιβλίο που παραμένει επίκαιρο και το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Τα επόμενα δύο βιβλία ήταν άλλο ένα ARC, αυτή τη φορά ένα rom-com με τίτλο «You Deserve Each Other» που δεν ήταν κι άσχημο και κυκλοφορεί πλέον από αρχές του Απρίλη, και ένα ακόμα middle grade βιβλίο που με γέμισε μαγεία και ανυπομονώ για το επόμενο. Το τελευταίο βιβλίο του Μαρτίου ήταν το «Μια στάλα μαγεία» που μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ και διαβάζεται εξίσου άνετα και από μεγαλύτερες ηλικίες!
Ο Απρίλιος ξεκίνησε με ένα ιστορικό ακουστικό βιβλίο. Ο τίτλος αυτού «The Foundling». Η ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο του 1754 και μιλάει για 2 γυναίκες που στην ουσία διεκδικούν το ίδιο παιδί. Είναι πολύ ωραίο και σας το προτείνω.
Ο μήνας συνεχίστηκε με ένα ακόμη βιβλίο στα αγγλικά, αυτή τη φορά ήταν ένα πολιτικό θρίλερ που με κράτησε από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Το «Power Play» είναι ένα βιβλίο γεμάτο δράση από ένα συγγραφέα που δε γνώριζα, αλλά που θέλω πολύ να διαβάσω και άλλα του βιβλία!
Έπειτα είχε σειρά το «Χειμερινό ηλιοστάσιο» της Ροσαμούντ Πίλτσερ, μια συγγραφέα που ενώ την έχω ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο βιβλίο της μέχρι τώρα. Αυτό ήταν από τα ώριμα βιβλία της και μου άρεσε αρκετά!
Τη σκυτάλη πήραν τα μυστήρια! «Οι Επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ» από τον Stuart Turton ήταν ένα βιβλίο γραμμένο σύγχρονα και παράλληλα πολύ κλασσικά, ακολουθώντας τον τύπο του μυστηρίου που γνωρίσαμε από την Αγκάθα Κρίστι. Πολύ ενδιαφέρον, με πολλά στοιχεία που πρέπει να ενώσεις για να φτάσεις στο τέλος.
Και αφού έπιασα τους «σαν τους κλασσικούς», διάβασα μια ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, γραμμένη όμως όχι από τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, αλλά από τον James Lovegrove. «Οι Θεοί του πολέμου» είναι μια ιστορία που εκτυλίσσεται αφού ο εκκεντρικός Χολμς έχει βγει στη σύνταξη και έχει αποσυρθεί κάπου στην επαρχία. Μου θύμισε πολύ τον κινηματογραφικό Χολμς που ενσάρκωσε ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ για να πω την αλήθεια.
Στη συνέχεια είπα να αλλάξω κλίμα και να διαβάσω ένα βιβλίο που ήθελα από καιρό και να συνεχίσω την τριλογία που ξεκίνησα το Φεβρουάριο. Το «A Gathering Of Shadows» μου έδωσε όλα όσα ήθελα και με άφησε με μια μεγάλη απορία για το επόμενο, μιας και τελειώνει με μια πολύ δυνατή σκηνή και κάτι που μένει στη μέση. Ελπίζω το Μάιο να μπορέσω να διαβάσω και το τρίτο βιβλίο.
Τελευταίο βιβλίο του μήνα είναι «Οι Διαθήκες» της Μάργκαρετ Άτγουντ, ένα από τα δύο βιβλία που πήραν το Βραβείο Booker το 2019. Μπορώ να πω πως ήταν ωραίο βιβλίο, όψι όμως για να κερδίσει ένα τέτοιο βραβείο. Συγνώμη Μάργκαρετ, αγάπησα τη Θεραπαινίδα, αλλά όχι και τη συνέχειά της, αν και τη διάβασα ευχάριστα!
