Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταφέρει να κατανοήσω μέχρι τώρα, άργησα πολύ να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Μάλλον φταίει που όλα έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην καθημερινότητά μας τους τελευταίους μήνες. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Είχα στα χέρια μου ένα βιβλίο με μια απίστευτα ενθαρρυντική σύνοψη στο οπισθόφυλλο και το άφησα στον πάτο της λίστας όλο το καλοκαίρι. Κάλιο αργά παρά ποτέ που λένε, τα μάτια μου επιτέλους είδαν μπροστά τους και το ξεκίνησα πριν μερικές μέρες. Μην κάνετε το ίδιο λάθος. ξεκινήστε τώρα να το διαβάζετε! Δε θα σας απογοητεύσει!
Σε μια ήπειρο που έχει πονέσει πολύ και που θα συνεχίσει να ματώνει για τους ισχυρούς αυτού του κόσμου, όποιος έχει χρήμα και δύναμη κάνει ό,τι θέλει.
Ο Μουτασίμ Καντάφι, γιος του γνωστού πρώην ηγέτη της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, βλέπει μπροστά του την πτώση που θα έρθει την άνοιξη του 2012 και προσπαθεί να εξασφαλίσει μια οδό διαφυγής αλλά και τα απαραίτητα πλούτη που θα του την εξασφαλίσουν αλλά και θα του δώσουν μια άνετη ζωή κάπου αλλού. Γι’ αυτό και μεταφέρει και κρύβει ένα μεγάλο μέρος από τα πλούτη του κάπου πιο νότια στην Αφρική, εκεί που δεν θα κινδύνευαν από κανέναν, σε μέρη που ο ίδιος θα μπορούσε να ανατρέξει. Μαζί του, έχει ένα πιλότο, για την απαραίτητη μεταφορά, έναν οπλουργό αλλά και τον αντισυνταγματάρχη Γκαλίμπ ελ Ζαντάουι της Εσωτερικής Ασφάλειας, φόβο και τρόμο όσων έπεφταν στα χέρια του. Οι θησαυροί του Καντάφι θάβονται σε κάποια σημεία στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, εκεί όπου δε θα τα αναζητήσει κανείς.
Στη χώρα αυτή, οι ιθαγενείς ζουν με τους όρους που ορίζουν οι ίδιοι, ή που νομίζουν ότι ορίζουν οι ίδιοι. Οι αντάρτες εξοπλίζονται από ξένες δυνάμεις, πιστεύοντας πως ορίζουν την τύχη τους αλλά δεν το κάνουν πάντα. Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αξία μιας απλής πέτρας από ένα πολύτιμο λίθο ή κάτι άλλο που στο δυτικό κόσμο έχει μεγάλη αξία. Ο πλούτος της Αφρικανικής γης εκμεταλλεύεται από τους Δυτικούς, κατά κύριο λόγο Ευρωπαϊκές εταιρείες από πρώην αποικιακές χώρες. Παράλληλα, στο παιχνίδι έχει πέσει εδώ και πολλά χρόνια και η Κίνα, η οποία δε λείπει από πουθενά και ο καθένας προσπαθεί να «φάει» όσα περισσότερα μπορεί από τον απλό, ταλαιπωρημένο αυτό λαό.
Σε ένα από τα έργα που εκμεταλλεύονται Ευρωπαϊκές εταιρείες θα βρεθεί με τα χρόνια και ο Γκούντερ Νόιμαν, χειριστής εκσκαφέα. Εκεί, καθώς κάνει τη δουλειά του και προσπαθώντας να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα θα βρει έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς. Από εκεί και έπειτα, η ζωή του αλλά και των συναδέλφων του θα πάρει μια απρόσμενη τροπή και ο ίδιος θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την επιβίωσή του.
Μέσα από ένα ταξίδι στο παρόν του Γκούντερ αλλά και στο παρελθόν, ο συγγραφέας μας δίνει ένα δείγμα από το πως είναι η ζωή στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία για να αρχίσουμε να δημιουργούμε το πλαίσιο του βιβλίου μέσα στο μυαλό μας. Με ακριβείς περιγραφές και μεταφορά στο χρόνο όπου χρειάζεται, δημιουργούμε σιγά σιγά ολόκληρη την εικόνα, τόσο για τον ίδιο τον Γκούντερ Νόιμαν και το χαρακτήρα του, αλλά και για όσα προηγήθηκαν μέχρι εκείνος να βρει το θησαυρό. Εξιστορώντας όλα τα γεγονότα και τις μύχιες σκέψεις των ηρώων του, ο Ντεκίδης δεν αφήνει στον αναγνώστη καμία αμφιβολία για το ποιόν των ανθρώπων που είναι στο κατόπι του Γκούντερ.
Στην απίθανη περίπτωση που ο αναγνώστης δεν έχει έρθει σε επαφή με τις θηριωδίες στις οποίες μπορεί να προβούν οι αντάρτες της Αφρικανικής γης ή οι τζιχαντιστές αντίστοιχα, ο Ντεκίδης και πάλι καταφέρνει να δημιουργήσει μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα. Οι ωμές περιγραφές δεν έχουν σκοπό να σοκάρουν απλά για το θεαθήναι. Σκοπός τους είναι να σοκάρουν τον αναγνώστη ώστε να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του πράγματος και να σκεφτεί τι μπορεί να συμβαίνει σε κάποιες περιοχές του πλανήτη που ίσως του φαίνονται πολύ μακρινές και πως δεν τον αφορούν.
Ένα ταξίδι από την Αφρική στην Ευρώπη και πάλι πίσω και πάλι μπροστά, καλύπτει μέσα σε αυτές τις 600 σχεδόν σελίδες όλη τη βαναυσότητα και την απληστία του ανθρώπου. Δεν είναι ένα κοινωνικό βιβλίο, παρόλο που έχει πολλά στοιχεία και δίνει τροφή για σκέψη στον αναγνώστη μέσα από τα τόσα θέματα που θίγει. Είναι σίγουρα ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα καθώς ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός και τραβάει σαν μαγνήτης τον αναγνώστη, μην αφήνοντάς του χρόνο ούτε να αναπνεύσει.
Αν θέλετε ένα βιβλίο γεμάτο δράση και περιπέτεια, αλλά καθόλου κενό ή επιφανειακό, διαλέξτε αυτό. Θα βγείτε σίγουρα πιο σοφοί!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Χρήστος Ντεκίδης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1962.
Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το 1980 και υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία για είκοσι χρόνια ως πιλότος σε αεροσκάφη αναχαίτισης και εκπαιδευτής νέων χειριστών.
Το 2000 ίδρυσε ταξιδιωτικό γραφείο και για έντεκα χρόνια ασχολήθηκε με αυτό, ικανοποιώντας παράλληλα και το πάθος του για ταξίδια.
Έχει ταξιδέψει σε πάνω από εβδομήντα χώρες, σε πολλές από τις οποίες περισσότερες από μία φορά, διαμένοντας μεγάλα διαστήματα σε αυτές.
Έχει δημοσιεύσει ταξιδιωτικά άρθρα και μικρά διηγήματα.
Η τυχερή μέρα του Γκούντερ Νόιμαν είναι το πρώτο του βιβλίο.
