Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το όγδοο βιβλίο της Στέλλας Καραμπακάκη είναι γεγονός και έρχεται να φέρει λίγο γέλιο και πολύ χαμόγελο στη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Άλλωστε, λίγο ή πολύ, όλοι είχαμε ένα ραντεβού ή μια σχέση που δεν ήτανε γραφτό της. Για πρώτα και μοναδικά ραντεβού και για σχέσεις που δεν έχουν μέλλον μιλάει και η συγγραφέας στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Εξάρχεια City» για να μας θυμίσει πως είναι η ζωή.
Οι περισσότεροι από εμάς που έχουμε ζήσει τα φοιτητικά μας χρόνια στην πρωτεύουσα έχουμε κάνει ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο πέρασμα από τα Εξάρχεια, μία από τις πιο γνωστές συνοικίες της Αθήνας. Λίγο η περιέργεια για το πως να είναι αυτή η ξακουστή περιοχή όπου έχουν γίνει τόσα και τόσα, λίγο το Πολυτεχνείο, λίγο τα πολλά καφέ και τα πολλά βιβλιοπωλεία, λίγο η επανάσταση της ηλικίας, λίγο το ένα λίγο το άλλο, βρήκαμε τη δικαιολογία που χρειαζόμασταν για να τη σεργιανίσουμε. Όταν μπαίνεις στα στενά της είναι σαν να τριγυρνάς σε ένα διαφορετικό κόσμο, μια πόλη μέσα στην πόλη που σε απελευθερώνει. Όπως ακριβώς κι ο έρωτας. Όχι, δε συγκρίνω τα Εξάρχεια με το Παρίσι, δεν πρόκειται για ρομαντικό μέρος.
Οι βόλτες στα στενά και στα μπαράκια του όμως είναι σίγουρο πως κάτι θα σου δώσουν αν ψάξεις. Απλά μπορεί να μην είναι το τυχερό σου, ο άνθρωπος που έψαχνες να βρεις, γιατί, όπως και σε άλλες περιοχές που είναι λίγο κακοφωτισμένες, έτσι κι εκεί ο έρωτας δεν βλέπει καλά και το σημάδι του δεν είναι τέλειο. Αλλά, μες στη ζωή είναι κι αυτά και καλό είναι να δεις και αυτή την πλευρά των ανθρώπων, αυτή που ίσως δε θα σου ταίριαζε σε έναν καλοφωτισμένο δρόμο. Ένας συνδυασμός μπορεί να μην είναι πάντα καλός, αλλά αν το καταλάβεις νωρίς, όλα φτιάχνουν!
Ανάμεσα σε κοκτέιλ και σε μολότοφ, άνθρωποι αληθινοί γνωρίζονται, ερωτεύονται, ζουν, μαλώνουν, χωρίζουν και αρχίζουν πάλι από την αρχή στο παιχνίδι της ζωής και του έρωτα με λίγο ή περισσότερο χιούμορ, αλλά πάνω από όλα, αυθεντικοί. Περιστατικά με χιούμορ, μέσα από τα μάτια της συγγραφέως θα μας θυμίσουν τη ζωή που ζούμε ή αυτή που αφήνουμε να κυλάει δίπλα μας χωρίς να την αγγίζουμε.
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
