Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Πριν λίγες μέρες διάβασα το βιβλίο «Νυχτερινός πράκτορας» του Matthew Quirk που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και ήταν η κατάλληλη στιγμή πιστεύω, καθώς τις ίδιες μέρες δινόταν η μάχη για την εκλογή νέου Προέδρου στην Αμερική. Το συγκεκριμένο βιβλίο, έχει να κάνει με τη διαφθορά σε υψηλά κλιμάκια, και δη μέσα στο Λευκό Οίκο και όσο πιο κοντά γίνεται στον ίδιο τον Πρόεδρο. Ευτυχώς ο Πρόεδρος του βιβλίου ήταν μυθιστορηματικός και έτσι δε χρειάστηκε να μπω στη διαδικασία να κάνω συγκρίσεις με υπαρκτά πρόσωπα. Ή μάλλον, μπήκα, αλλά δε θα μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μου μαζί σας, θα σας αφήσω να κάνετε τις δικές σας.
Ο νεαρός πράκτορας του FBI Πίτερ Σάδερλαντ ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του, παρόλο που εκείνος κατηγορήθηκε ότι πουλούσε μυστικά στους Ρώσους, μια εξέλιξη με τραγικές συνέπειες για τον ίδιο, αλλά και για τον Πίτερ. Με τέτοιο παρελθόν και με όλους σχεδόν τους πράκτορες στο Λευκό Οίκο να τον αμφισβητούν, ο Πίτερ δεν έχει ακόμα καταλάβει για πιο λόγο επιλέχθηκε για τη συγκεκριμένη θέση. Η επίσημη αιτιολογία και αυτή που τον βοηθάει να κοιμάται τα πρωινά, γιατί δουλεύει νυχτερινή βάρδια, είναι πως τηρεί τους κανόνες κατά γράμμα, ώστε να είναι σίγουρος ότι κάνει σωστά τη δουλειά του και δεν κινδυνεύει και ο ίδιος να κατηγορηθεί όπως και ο πατέρας του.
Όταν όμως ένα βράδυ δέχεται μια κλήση από μία γυναίκα που κινδυνεύει, μια κλήση που είναι δουλειά του να περιμένει και να απαντήσει, δεν έχει ιδέα που μπορεί να οδηγήσει κάτι τόσο απλό όσο το να σηκώσει το ακουστικό ενός τηλεφώνου. Ξαφνικά μαθαίνει πως υπάρχει ένας προδότης ανάμεσά τους, κάποιος που μπορεί να βρίσκεται σε οποιαδήποτε θέση μέσα στο Λευκό Οίκο. Οι κινήσεις και οι αντιδράσεις του θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές και ο ίδιος θα πρέπει να πάρει μια απόφαση που θα τον δυσκολέψει πολύ. Για να κάνει το καθήκον του και να σώσει τη χώρα του, θα πρέπει να κάνει το αντίθετο από αυτό που έκανε μια ζωή. Θα πρέπει να αγνοήσει τους κανόνες.
Η γραφή του Quirk μου θύμισε τον Τζακ Ρίτσερ του Lee Child και το Power Play του Tony Kent που διάβασα νωρίτερα μέσα στη χρονιά. Η πλοκή είναι γρήγορα με αρκετά ενδιαφέρονται στοιχεία και ενδείκνυται για ταινία περιπέτειας. Τα στοιχεία κατασκοπείας που έχει προσδίδουν μια άλλη αίσθηση, φέρνοντας την εξέλιξη του ψυχρού πολέμου στο παρόν και τη σκέψη στο τι από όλα αυτά θα μπορούσε να ισχύει και πόσο αλήθεια μπορεί να είναι ή να έχουν βασιστεί σε πραγματικά στοιχεία που με κάποιο τρόπο κατάφερε ο συγγραφέας να αποκτήσει. Θα μπορούσε πραγματικά ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του Λευκού Οίκου να είναι μαριονέτα της Ρωσίας; Τι θα σήμαινε αυτό για τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο; Πόσο μακριά είμαστε από ένα πόλεμο ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις;
Είναι από αυτά τα βιβλια που τα διαβάζεις λες και εξαρτάται η ζωή σου από τη συνέχεια. Κυλάει σαν νερό και οι εικόνες που δημιουργεί ο συγγραφέας αποτυπόνωνται στη φαντασία του αναγνώστη παίζοντας καρέ καρέ την εξέλιξη της πλοκής και αποκαλύπτοντας τις ανατροπές, μετατρέποντας τους φίλους σε εχθρούς. Μέσα σε τρεις μόνο μέρες ο Πίτερ Σάδερλαντ πρέπει να βρει αυτό που ψάχνουν όλοι και να αποτρέψει αυτό που πρόκειται να συμβεί, αφού πρώτα βέβαια ανακαλύψει τι είναι όλα αυτά που πρέπει να αποτρέψει. Ένας πράκτορας που μετατρέπεται σε εκτελεστής του δικαίου.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Matthew Quirk σπούδασε Ιστορία και Λογοτεχνία στο Χάρβαρντ και στη συνέχεια εργάστηκε επί πέντε χρόνια στο περιοδικό The Atlantic, όπου έγραψε για μια σειρά από θέματα, όπως το λαθρεµπόριο οπίου, οι διεθνείς συµµορίες κ.λπ. Έγινε γνωστός µε το πρώτο του µυθιστόρηµα, The 500, µε το οποίο ήταν υποψήφιος για βραβείο Edgar και τιµήθηκε µε τα International Thriller Writers Award, Strand Critics Award και Black Ribbon Award για καλύτερο πρώτο µυθιστόρηµα. Συνολικά έχει µεταφραστεί σε πάνω από είκοσι γλώσσες. O Νυχτερινός πράκτορας είναι το πρώτο του βιβλίο που µεταφράζεται στα ελληνικά.
Για να διαβάσετε περισσότερα
matthewquirk.com
