Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Δεν ξέρω αν έχετε σκεφτεί τα μυστήρια σαν ένα μαθηματικό θέμα, αλλά φαίνεται πως ο συγγραφέας Alex Pavesi αυτό ακριβώς έκανε και μας έδωσε ένα μυστήριο βασισμένο σε απλούς, καθαρούς, κατανοητούς κανόνες. Κάθε μυστήριο φόνου ακολουθεί αυτούς τους κανόνες, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Αποτελείται λοιπόν τέσσερα συστατικά στοιχεία.
Το πρώτο είναι μια ομάδα υπόπτων. Δύο ή περισσότεροι ύποπτοι είναι αναγκαίο να υπάρχουν σε ένα μυστήριο φόνου. Και το κατώτερο όριο είναι δύο, και όχι ένας, γιατί τότε πραγματικά δεν ξέρεις ποιος από τους δύο είναι ο δολοφόνος! Το δεύτερο είναι, τι άλλο, ένα ή περισσότερα θύματα. Το τρίτο είναι βέβαια ο ντετέκτιβ, είτε είναι αστυνομικός είτε κάποιος άλλος που ερευνά το έγκλημα. Και το τέταρτο στοιχεία είναι βέβαια ο δράστης ή μια ομάδα δραστών. Αυτά είναι τα τέσσερα στοιχεία που συναντάμε συνήθως σε ένα μυστήριο φόνου, όπως τουλάχιστον μας τα παρουσιάζει ο ήρωας του βιβλίου, Γκραντ Μακάλιστερ, μαθηματικός και συγγραφέας και ο ίδιος, και τολμώ να πω πως θα συμφωνήσω μαζί του.
Ο Γκραντ Μακάλιστερ λοιπόν, πριν από τριάντα περίπου χρόνια, δημοσίευσε μια μελέτη όπου ανέλυσε τις μεταθέσεις, όπως είναι ο μαθηματικός όρος, της αστυνομικής λογοτεχνίας, τις διάφορες παραλλαγές δηλαδή του κλασικού μυστηρίου φόνου. Κι αφού τις μελέτησε καλά και τις ανέλυσε, έγραψε επτά διηγήματα τα οποία βάσισε πάνω σε αυτές. Τα διηγήματα είναι γραμμένα στο στυλ των βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι και μπορεί να μην έχουν το ταλέντο της, διαβάζονται εντούτοις ευχάριστα. Τα διηγήματα αυτά εξέδωσε ο ίδιος εκείνη την εποχή με τίτλο «Οι λευκοί φόνοι». Τώρα πλέον τα διηγήματά του έχουν ξεχαστεί και ο ίδιος έχει απομονωθεί σε ένα νησί της Μεσογείου.
Φαίνεται όμως πως κάποιος μικρός εκδοτικός οίκος βρήκε τους «Λευκούς φόνους» και θέλει να τους εκδώσει. Έτσι, η επιμελήτρια Τζούλια Χαρτ επισκέπτεται το νησί ώστε να ξαναδούν με τον συγγραφέα τα διηγήματα και να ετοιμάσουν τις όποιες διορθώσεις για τη νέα έκδοση. Καθώς διαβάζουν τα διηγήματα, η Τζούλια ανακαλύπτει πως υπάρχουν κάποιες ασυνέπειες, κάποια στοιχεία που δεν ταιριάζουν και προσπαθεί να μάθει περισσότερα από τον Γκραντ. Φαίνεται όμως πως όλα αυτά εξυπηρετούν κάποιο σκοπό και κάποιο ποιο σημαντικό μήνυμα είναι θαμμένο ανάμεσα στις αράδες του βιβλίου.
Διαβάζοντας τα διηγήματα και μετά τη συζήτηση ανάμεσα στον συγγραφέα και την επιμελήτρια για το καθένα από αυτά, καταλαβαίνουμε πως υπάρχει κάποιο μυστικό που πρέπει να ανακαλύψουμε. Και μπορεί ο συγγραφέας να μας δίνει αρκετά στοιχεία, όμως αυτό που ίσως αντιλαμβανόμαστε είναι ένα μόνο σκέλος του μυστικού. Για την ακρίβεια, υπάρχει ένα ακόμα μυστικό που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Ο Alex Pavesi με ένα έξυπνο τρόπο και βασισμένος σε θεωρίες που μπορεί και ο ίδιος να υποστηρίξει, ώστε να μη δημιουργηθούν κενά, στήνει ένα ευφυέστατο μυστήριο. Σε κάθε διήγημα του ήρωά του κρύβει και κάποια στοιχεία που περιμένουμε μετά, στην ανάλυση της επιμελήτριας, να επιβεβαιώσουμε αλλά και να σιγουρευτούμε ότι δεν χάσαμε κάτι. Σίγουρα θέλει προσοχή στην ανάγνωση ώστε να μην ξεφύγει κάποιο στοιχείο για να μπορέσουμε μετά να χαρούμε ή να καταλάβουμε τι ρόλο έπαιζαν.
Βέβαια θα μου πείτε, επτά διηγήματα άρα και επτά ντετέκτιβ. Ο τίτλος του βιβλίου όμως είναι «Οχτώ ντετέκτιβ». Ο όγδοος ποιος είναι; Ε λοιπόν, το ρόλο αυτό παίζει η επιμελήτρια του βιβλίου, η Τζούλια, που με τον καιρό και την ανάγνωση των διηγημάτων, αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Έτσι, αναλαμβάνει τον ρόλο του ντετέκτιβ, ώστε να λύσει το μυστήριο και να φέρει την αλήθεια στο φως.
Αν έχετε διάθεση για ένα παλιό καλό μυστήριο, που εστιάζει στο μυστήριο και τη λύση του, και όχι στο πόσο αίμα έχει η σκηνή του εγκλήματος, τότε αυτό το βιβλίο είναι για εσάς!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
O Alex Pavesi (Άλεξ Παβέζι) ζει στο Λονδίνο, και πλέον ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή (πριν εργαζόταν ως software engineer στη Microsoft). Σπούδασε μαθηματικά (έφτασε μέχρι το διδακτορικό), ενώ εργαζόταν στην αλυσίδα βιβλιοπωλείων Waterstones. Το Οχτώ ντετέκτιβ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Για να μάθετε περισσότερα: twitter.com/pavesi_alex
