Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Εγώ και η Τέιλορ Σουίφτ δεν είμαστε τίποτα κολλητές. Για την ακρίβεια, αν μου ζητήσεις να σου πω κάποιο τραγούδι της, θα σε κοιτάζω σαν χάννος για κανένα μισάωρο τουλάχιστον. Οπότε, το γεγονός ότι γράφτηκε ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τα τραγούδια της, δε μου λέει απολύτως τίποτα! Όπως και να έχει όμως, το υπέροχο εξώφυλλο και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο με έκαναν να θέλω να το διαβάσω. Και αυτό ακριβώς έκανα!
Επισκεπτόμαστε το Μάρθας Βίνγιαρντ όπου η Μέρεντιθ Φοξ συνήθιζε να περνάει τα καλοκαίρια με την οικογένειά της, κοντά στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Τα τελευταία δύο καλοκαίρια όμως δεν έχουν επισκεφτεί το νησί. Ο λόγος ήταν η απώλεια της αδερφής της Μέρεντιθ, της Κλερ, και μεγάλης αγαπημένης όλων τους. Ήταν πολύ δύσκολο για όλη την οικογένεια και περισσότερο για τη Μέρεντιθ, μιας και ήταν τόσο δεμένες οι δύο αδερφές. Όμως τώρα που η ξαδέρφη της η Σάρα παντρεύεται στο νησί, είναι ευκαιρία να ταξιδέψουν και πάλι εκεί και να περπατήσουν στα μέρη που πήγαινε με την Κλερ.
Ολόκληρη η οικογένεια Φοξ έχει μαζευτεί στο νησί για το γάμο, καθώς και πολλοί από την οικογένεια του γάρμπου, που είτε είναι ήδη στο νησί, είτε φτάνουν με το φέρι, όπως ακριβώς και η οικογένεια της Μέρεντιθ. Ο παππούς της, που όλοι φωνάζουν Γουίνκ, αλλά και η γιαγιά της Μέρεντιθ, η Χάνι, είναι πολύ χαρούμενοι που έχουν κοντά τους και πάλι τόσους πολλούς ανθρώπους. Και όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και τώρα, σε συνεννόηση με τους μελλόνυμφους, αποφασίζουν πως όλοι οι καλεσμένοι θα πάρουν μέρος στο αγαπημένο παιχνίδι της οικογένειας Φοξ, το Δολοφόνο. Το παιχνίδι αυτό ήταν οικογενειακή παράδοση και το αγαπημένο της Κλερ, η οποία το είχε κερδίσει ήδη πολλές φορές. Αυτό το καλοκαίρι, η Μέρεντιθ υποσχέθηκε ότι θα έβαζε τα δυνατά της να φανεί αντάξια της αδερφής της.
Όμως τελικά δε θα καταφέρει να κρατήσει την υπόσχεσή της, μιας και μια καινούρια συμμαχία που θα κάνει με έναν από τους νεαρούς που έχουν έρθει με τον γαμπρό, θα στρέψει την προσοχή της μακριά από το παιχνίδι.
Το βιβλίο έχει να κάνει με την απώλεια και το πόσο διαφορετικά τη χειρίζεται ο καθένας. Έχει όμως να κάνει και με τη φιλία, και τον έρωτα και με το γεγονός ότι όταν έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε αγαπούν, η ζωή γίνεται πιο φωτεινή. Το παιχνίδι Δολοφόνος, που για να πως την αλήθεια δεν ξέρω αν παίζεται στη χώρα μας, εγώ πάντως δεν το γνώριζα, είναι μια καλή αφορμή για να δεθεί περισσότερο μια παρέα ανθρώπων, να έρθει πιο κοντά αλλά και να διασκεδάσει. Είναι το πιο ωραίο καλοκαιρινό παιχνίδι που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί αλλά είναι και μια οικογενειακή παράδοση, από αυτές που φέρνουν πάντα στο νου γλυκόπικρες αναμνήσεις.
Μου άρεσε πολύ το πως χειρίστηκε η συγγραφέας το θέμα της απώλειας. Έδειξε ότι δεν μπορούμε τόσο εύκολα να ξεπεράσουμε κάποια πράγματα, ότι θέλουμε το χρόνο μας. Ότι μπορεί μέσα στο πένθος μας να μην αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν κι άλλοι που πονάνε, αλλά όταν πάρουμε την απόσταση που χρειάζεται από τα πράγματα, όταν μιλήσουμε μαζί τους ανοιχτά, μπορούμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο.
Πέρα από αυτό όμως, το βιβλίο μας έδωσε καλοκαίρι, βουτιές σε θάλασσα και λίμνη και καλοκαιρινούς έρωτες. Έναν ρομαντικό γάμο. Μια γέννα. Και αρκετά να σκεφτούμε για το πως αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Ρομαντικό, συγκινητικό, γλυκό, ένα βιβλίο που μπορείτε να διαβάζετε στην παραλία δακρύζοντας, κατηγορώντας τον ήλιο ή τη ζέστη για τις σταγόνες κάτω από τα μάτια σας.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
H K.L.Walther γεννήθηκε και μεγάλωσε στους λόφους της Κομητείας Μπακς στην Πενσιλβανία, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της, τα σκυλιά τους και τα βιβλία τους. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε ταξιδεύοντας στη βορειοανατολική ακτή παίρνοντας μέρος σε αγώνες χόκεϊ επί πάγου. Όταν αποφοίτησε από το οικοτροφείο του Νιου Τζέρσεϊ, σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Της αρέσει να περνάει τον χρόνο της στην παραλία με ένα βιβλίο, να παρακολουθεί τους αγώνες της αγαπημένης της ομάδας New York Rangers ή να βλέπει ρομαντικές κομεντί αγκαλιά με ποπ κορν και M&Ms.
