Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Η Χέιζελ είναι άτυπα αρραβωνιασμένη με τον εξάδελφό της τον Μπέρναρντ και είναι πλέον δεκαεπτά χρονών. Ξέρει ότι η επίσημη πρόταση γάμου δε θα αργήσει, αλλά δεν ανησυχεί ακόμα γι’ αυτό. Ο Μπέρναρντ, που τη γνωρίζει από παιδί, ξέρει το ενδιαφέρον που δείχνει για να μάθει οτιδήποτε έχει σχέση με το ανθρώπινο σώμα, την υγεία και τις ασθένειές του. Υποθέτει όμως ότι όλα αυτά θα σταματήσουν μόλις επισημοποιηθεί η σχέση τους και αρχίσουν οι διαδικασίες του γάμου. Εκείνος προτιμά τα όμορφα ρούχα, από τα ματωμένα ενός χειρουργού. Η Χέιζελ πάλι, το αντίθετο.
Η Χέιζελ έχει βρει τρόπο να πάρει μέρος στα μαθήματα ανατομίας του Ουίλιαμ Μπίτσαμ στη Βασιλική Εταιρεία Ανατόμων Εδιμβούργου. Και από ότι φαίνεται είναι αρκετά καλή. Μέχρι που το κόλπο της ξεσκεπάζεται και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τα μαθήματα. Οι γυναίκες δεν έχουν θέση στην ιατρική, και φυσικά ούτε στο χειρουργείο. Έχει κάνει όμως μια συμφωνία με τον Μπίτσαμ. Αν καταφέρει να περάσει μόνη της τις εξετάσεις, εκείνος θα γίνει ο μέντοράς της και θα μπορέσει να ακολουθήσει την καριέρα γιατρού που ονειρεύεται. Όμως θα χρειαστεί πτώματα, όπου μπορεί να κάνει τα μαθήματα ανατομίας και να αποκτήσει τις γνώσεις που της λείπουν. Ευτυχώς λοιπόν που πρόσφατα γνώρισε κάποιον που μπορεί να τη βοηθήσει.
Ο Τζακ Κιούρερ είναι κλέφτης πτωμάτων. Τα ξεθάβει από το νεκροταφείο, την ίδια κιόλας νύχτα της ταφής ή όσο πιο σύντομα μπορεί, και τα πουλάει στους γιατρούς. Γιατί να μην πουλήσει και στη νεαρή δεσποινίδα που γνώρισε πρόσφατα; Μόνο που πρέπει να προσέχει γιατί φίλοι του και άλλοι άνθρωποι φτωχοί όπως αυτός, έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται και κανείς δεν ξέρει αν ο Ρωμαϊκός πυρετός έχει επιστρέψει για να πάρει κι άλλες ζωές, ή αν συμβαίνει κάτι άλλο.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Μη σας μπερδεύει αυτό που γράφει ο τίτλος, το «μια ιστορία αγάπης» δηλαδή. Δεν πρόκειται για ένα ρομαντικό βιβλίο, ούτε για ένα ελαφρύ και χαλαρό ρομάντζο. Έχει γοτθικό στυλ, πράγμα που δηλώνει το πρώτο κομμάτι του τίτλου, αυτό που γράφει «Ανατομία» δηλαδή. Σκεφτείτε το Εδιμβούργο του 1817, φτώχια, βρώμα κι εγκατάλειψη κυριαρχούν στην Παλιά Πόλη, όπου είναι όλοι ο ένας πάνω στον άλλο στα στενά δρομάκια και που οι ασθένειες θερίζουν. Κι από την άλλη, υπάρχει η πλούσια συνοικία στη Νέα Πόλη, όπου υπάρχει άπλα, πλούτος και φυσικά οι ευγενείς και οι έχοντες που πάντα παίρνουν αυτό που θέλουν. Πέραν του γοτθικού στοιχείου, έχουμε το ιστορικό πλαίσιο του Εδιμβούργου του 19ου αιώνα και μια δόση φαντασίας, που όμως έχει σχέση με εκείνη την εποχή, αν και ίσως λίγο παραπάνω με το Μεσαίωνα.
Η ιστορία της Χέιζελ είχε να κάνει περισσότερο με τα «θέλω» μιας νέας γυναίκας, που ξεπερνούσαν τα «πρέπει» της εποχής. Μια δυναμική νέα κοπέλα που δεν παραιτήθηκε από το στόχο της, που δεν την τρόμαξε η κοινωνία των αντρών και που, γιατί όχι, ήταν καλύτερη σε ένα τομέα που μόνο στους άντρες επιτρεπόταν να κινούνται. Μια γυναίκα που δεν βασίστηκε στους άντρες για να τη βγάλουν από τη δύσκολη θέση, αλλά που, όταν χρειάστηκε, επιστράτευσε την επιρροή τους. Άσχετα αν αυτό της βγήκε σε καλό ή όχι.
Το βιβλίο ακολουθεί και συνέχεια που κυκλοφόρησε στην Αμερική στις αρχές του χρόνου και που φυσικά ανυπομονώ να μεταφραστεί και να τη διαβάσω!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα