Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης επιστρέφει με κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι μας έχει συνηθίσει. Μέχρι τώρα μας έχει δώσει μια σειρά σκανδιναβικού νουάρ με πρωταγωνιστή τον Άντερς Οικονομίδη, που έχει αγαπηθεί πολύ, αλλά και κάποια βιβλία εκτός σειράς, τα οποία είτε ήταν βασισμένα σε πραγματικές ιστορίες, όπως «Η γυναίκα του Ίσνταλ» και «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173» είτε κινούνταν σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο. Πέρυσι, με το «Μακγκάφιν» μας μύησε σε ένα τελείως διαφορετικό κομμάτι όπου πληρωμένοι δολοφόνοι και μαύρη κομμωδία συδιάζονται σε ένα απολαυστικό μυθιστόρημα. Στο «Βινούσκα» αποφασίζει να κοιτάξει κατάματα τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και να μας παραδώσει ένα σκοτεινό, καυστικό και ταυτόχρονα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα.

Πρωταγωνιστής είναι ο Λάζαρος. Υποψήφιος διδάκτορας φιλολογίας εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, εγκλωβισμένος σε μια ζωή που δεν προχωράει. Διατηρεί το οικογενειακό βιντεοκλάμπ, ένα μαγαζί που έχει χάσει πια τον λόγο ύπαρξής του, και βουλιάζει σιγά σιγά στην αδράνεια και τη ματαίωση. Όμως ο Λάζαρος δεν είναι μόνο αυτό. Έχει και μια δεύτερη, κρυφή ταυτότητα. Είναι ο «Βινούσκα», ένας δολοφόνος που κινείται στο περιθώριο και μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε πού τελειώνει η θλίψη και πού αρχίζει το σκοτάδι.

Ο Γιαννίσης δεν περιορίζεται στο να στήσει μια ιστορία θρίλερ. Μέσα από τον Λάζαρο μιλάει για μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε με όνειρα, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη με την ανεργία, την οικονομική κρίση, την αδυναμία να σταθεί στα πόδια της. Μιλάει για την κατάθλιψη που γεννιέται από τη στασιμότητα, για τις οικογενειακές προσδοκίες που σε πνίγουν, για τον έρωτα που έρχεται σαν σανίδα σωτηρίας αλλά συχνά δεν αρκεί.

Η γραφή του είναι κοφτή, ειρωνική, με χιούμορ που σε κάνει να γελάς πικρά. Δεν χαρίζεται πουθενά, κι αυτό είναι ίσως το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου. Ο Λάζαρος δεν είναι ήρωας που θα αγαπήσεις με την πρώτη. Θα τον αντιπαθήσεις, θα τον συμπονέσεις, ίσως και να τον καταλάβεις. Κι αυτή η αμφιθυμία είναι που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα.

Δεν είναι ένα «καθαρόαιμο» αστυνομικό, κι αυτό πρέπει να το ξέρεις πριν το ξεκινήσεις. Είναι περισσότερο ένα ψυχολογικό πορτρέτο, με κοινωνικό σχόλιο και μια σκοτεινή ειρωνεία που σε τσιγκλάει να σκεφτείς. Αν περιμένεις καταιγιστική δράση, ίσως σε ξενίσει. Αν όμως θες ένα βιβλίο που να σκάβει κάτω από την επιφάνεια και να σε φέρνει αντιμέτωπο με σκληρές αλήθειες, τότε το «Βινούσκα» αξίζει απόλυτα τον χρόνο σου.

Οι αναφορές σε βιβλία, ποιήματα, τραγούδια και ταινίες είναι αρκετές και διάσπαρτες μέσα στο κείμενο και «βγάζουν» στην επιφάνεια ένα πιο προσωπικό κομμάτι του Βαγγέλη που ξέρουμε καλά! Μου άρεσε πολύ, κι ας μην ήταν Άντερς Οικονομίδης, ο Βαγγέλης ξέρει τι σημαίνει αυτό για μένα!

Ο Γιαννίσης μας δείχνει εδώ ένα άλλο πρόσωπο της γραφής του, πιο τολμηρό και πιο προσωπικό. Ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται απλώς για την πλοκή του, αλλά για το πώς σε κάνει να νιώθεις και για τις σκέψεις που σου αφήνει μετά το τέλος.

Εκδόσεις Διόπτρα

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης μπήκε το 2014 στις βιβλιοθήκες των Ελλήνων αναγνωστών με το πρώτο του μυθιστόρημα, Το μίσος, με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Ακολούθησαν άλλα οχτώ βιβλία (Ο χορός των νεκρών, Το κάστρο, Η σκιά, Η γυναίκα του Ίσνταλ, Αμαρόκ, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173, Ίνκουμπους, Ο άλλος αδερφός), τα πέντε με πρωταγωνιστή τον Ελληνοσουηδό επιθεωρητή. Ο Βαγγέλης αρθρογραφεί τακτικά για το true crime στο blog του. Τα βιβλία του Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173 και Ο άλλος αδερφός έχουν μπει πολλές φορές σε λίστες με τα best sellers των βιβλιοπωλείων.