Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το “Δεν είναι αόρατη” είναι ένα βιβλίο με μεγάλα ερωτήματα που προκαλεί μεγάλη σκέψη!
Ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα, η Λόρεθ Πικ, συνειδητοποιεί πως μάλλον έχει εξαφανιστεί ο συγγραφέας πατέρας της. Θα έπρεπε λογικά να βρίσκεται κάπου στην Ελβετία ή στην Αυστρία, αλλά κάποιος έχει βρει το σημειωματάριό του στη Νέα Υόρκη. Αυτό είναι λίγο παράξενο, όπως παράξενο είναι το γεγονός ότι η μητέρα της δεν συμφωνεί με αυτή την άποψη και δεν προτίθεται να κάνει τίποτα για αυτό. Έτσι η Λόρεθ αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να πάει να βρει τον πατέρα της στη Νέα Υόρκη. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να πετάξει ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι από την Αγγλία στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά εκείνη έχει μαζί της τον αδερφό της. Ο Μπέντζαμιν θα τη βοηθήσει με πολλούς τρόπους σε αυτή την αναζήτηση. Το μόνο στοιχείο που έχουν είναι το σημειωματάριο, όμως κι αυτό δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο αν οδηγεί στο σωστό δρόμο ή κάπου πολύ πιο μακριά.
Η ιστορία είναι πολύ απλή και πολύ ιδιαίτερη ταυτόχρονα. Δυο αδέρφια αναζητούν τον πατέρα τους σε μια άλλη χώρα. Ο Sedgwick δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να μπορέσουν αυτά τα δύο παιδιά να ταξιδέψουν τόσο μακριά και να περάσουν από τους εξονυχιστικούς ελέγχους εισόδου σε μια χώρα όπως οι ΗΠΑ. Δεν είναι τόσο αληθοφανείς οι καταστάσεις, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο! Το φαινόμενο Μπέντζαμιν είναι βασικό κομμάτι της πλοκής που δεν θα μπορούσε να λείπει, καθώς βοηθά να ξεπεραστούν κάποιες δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτή της εισόδου δύο ασυνόδευτων ανηλίκων, στη χώρα με τους πιο αυστηρούς ελέγχους στα διεθνή αεροδρόμια, αλλά επίσης δημιουργεί και κάποιες άλλες καταστάσεις που περιπλέκουν τα πράγματα και βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας.
Από την άλλη μεριά, έχουμε τη βασική ηρωίδα του βιβλίου να ανήκει σε μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Και αυτό, είναι από μόνο του μια ευχάριστη αλλαγή κι ένας λόγος να διαβάσεις αυτό το βιβλίο. Στις περισσότερες ιστορίες, οι τυφλοί, αν υπάρχουν, είναι βοηθητικοί χαρακτήρες. Εδώ ο συγγραφέας επιλέγει μια τυφλή πρωταγωνίστρια. Αυτό κι αν είναι συναρπαστικό!
Μέσα από την ηρωίδα, ο αναγνώστης μαθαίνει να “βλέπει” τον κόσμο χωρίς να κοιτάζει. Όπως λέει και η ηρωίδα, “αρέσει στους ανθρώπους να σκέφτονται πως, έτσι και μείνει κάποιος τυφλός, οι υπόλοιπες τέσσερις αισθήσεις γίνονται υπερφυσικά δυνατές. Όμως δεν αληθεύει”. Όχι, δεν αληθεύει. Και αυτό είναι που ανακαλύπτει ο αναγνώστης διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο. Πόσο δύσκολο είναι στους τυφλούς να κάνουν απλά πράγματα, όπως το να κινηθούν σε ένα χώρο που δεν γνωρίζουν, αλλά και η προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλλουν για να μην φαίνονται, να μην αισθάνονται, να μην είναι διαφορετικοί από τους άλλους.
Επίσης φαίνεται και πόσο λίγα γνωρίζουμε για τους ανθρώπους με μειωμένη όραση. Πως δεν ξέρουμε ουσιαστικά πως να τους φερθούμε και στις μικρότερες ηλικίες τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Τα παιδιά είναι πολύ σκληρά και όπως η κοινωνία μας, έτσι κι αυτά που είναι μέρος της, όταν δουν το διαφορετικό το στοχοποιούν γιατί δεν μπορούν να το καταλάβουν. Στην ευαίσθητη παιδική ηλικία όμως κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά, συναισθηματική και ψυχική. Χρειάζεται πολύ κουράγιο, δύναμη και στήριξη από τον περίγυρο ώστε να αποφευχθεί κάτι τέτοιο. Αυτή η δύναμη δεν υπάρχει πάντα. Όμως όπως και η ηρωίδα μας, θα πρέπει να έχουμε έστω και λίγη πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και θα το πετύχουμε!
Πέρα από το βασικό στοιχείο του βιβλίου που είναι η ιδιαίτερη ικανότητα της ηρωίδας, το βιβλίο καταπιάνεται με την επιστήμη, τις συμπτώσεις και τις ανθρώπινες σχέσεις. Η εμμονή του συγγραφέα πατέρα της ηρωίδας με τις συμπτώσεις είναι ο κινητήριος μοχλός για την όλη ιστορία που διαβάζουμε. Από εκεί λοιπόν θα γεννηθούν ερωτήματα επιστημονικά ή μη, που πολλοί προσπάθησαν να απαντήσουν. Δείχνει όμως και πόσο κακό μπορεί να κάνει μια τέτοια εμμονή στις ανθρώπινες σχέσεις και πως μπορεί να οδηγήσει στην αποξένωση.
Μία ακόμη σχέση που περιγράφεται στο βιβλίο είναι η αδερφική σχέση. Η αγάπη, η κατανόηση και η εμπιστοσύνη που υπάρχει ανάμεσα στα αδέρφια. Ενώ θα έπρεπε να είναι κοινά γνωρίσματα στη σχέση μεταξύ αδερφών αυτά που αναφέραμε, δυστυχώς δεν είναι πάντα. Αυτό είναι που έρχεται να μας θυμίσει ο Sedgwick μέσα από τη σχέση της Λόρεθ και του Μπέντζαμιν και είναι καλοδεχούμενο!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Marcus Sedgwick, ένας από τους πιο αναγνωρίσιµους και δηµοφιλείς συγγραφείς για παιδιά και νέους, γεννήθηκε στο Κεντ το 1968 και σήµερα ζει κοντά στο Κέµπριτζ, στην Αγγλία. Το πρώτο του βιβλίο, µε τίτλο Floodland, χαιρετίστηκε ως εντυπωσιακό δείγµα γραφής πρωτοεµφανιζόµενου συγγραφέα, ενώ ο ίδιος χαρακτηρίστηκε εξαιρετικό ταλέντο και τιµήθηκε µε το βραβείο Branford Boase (2001). Έκτοτε, ο Σέτζγουικ έχει τιµηθεί για τα βιβλία του µε πολλά βραβεία, µε πιο σηµαντικά το Printz Award (2014) για το βιβλίο Midwinterblood, το Booktrust Teenage Prize και το Blue Peter Book Award. Βιβλία του έχουν επίσης βρεθεί στις βραχείες λίστες για πάνω από τριάντα άλλα βραβεία, µεταξύ των οποίων τα Carnegie Medal, Edgar Allan Poe Award και Guardian Children’s Fiction Prize. Το βιβλίο Δεν είναι αόρατη είναι το δέκατο τρίτο µυθιστόρηµά του για παιδιά και νέους.
Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα στην προσωπική του ιστοσελίδα: www.marcussedgwick.com και στο blog του: www.marcussedgwick.blogspot.gr
