Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Αθήνα 1936. Οι ηγέτες συντηρητικής παράταξης πεθαίνουν από αιφνίδιο θάνατο, ο ένας μετά τον άλλο. Τα χρόνια εκείνα δεν ήταν απαραίτητη η νεκροτομή και η Ιατροδικαστική υπηρεσία δεν είχε καιρό που είχε συνταχθεί. Ένας νεαρός γιατρός της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας, ο Αντώνης Τζανετής, υποψιάζεται σκευωρία. Δεν μπορεί όμως να το αποδείξει χωρίς νεκροτομή, πράγμα που αποκλείεται καθώς σε όλες τις περιπτώσεις η αιτία θανάτου φαντάζει η ίδια, ανακοπή καρδίας.
Την ίδια περίοδο ο Βενιζέλος αποβιώνει στο Παρίσι. Η πολιτική κατάσταση της χώρας είναι πολωμένη. Οι εξεγέρσεις των πολιτών και οι δολοπλοκίες του παλατιού ευνοούν και οδηγούν στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Παράλληλα ο Αντώνης γνωρίζει και ερωτεύεται τη Μαρία που δουλεύει στη γραμματεία της υπηρεσίας. Οι δυο τους έρχονται πολύ κοντά, γίνονται σύντροφοι, μοιράζονται σκέψεις και πιστεύω.
Το πρώτο μυθιστόρημα του Αντώνη Γιανακού θίγει μια από τις πιο κρίσιμες ιστορικές περιόδους της χώρας. Μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, τη στιγμή που ο φασισμός εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη και πάει να καταπνίξει κάθε κύμα λαϊκισμού, σοσιαλισμού και κομμουνισμού. Την ίδια περίοδο που μαίνεται ο εμφύλιος στην Ισπανία και οι δίκες της Μόσχας καλά κρατούν.
Η ιστορία εξελίσσεται περιγράφοντας όλη την πολιτική κατάσταση της χώρας. Πηγαίνοντας από τον ένα τεθνεόντα πολιτικό στον επόμενο, περιγράφοντας παράλληλα την ανάδειξη του Μεταξά μέσα από πολιτικά παιχνίδια. Την τοποθέτησή του στην πρωθυπουργία της χώρας. Την αντίθεσή του στο δημοκρατικό πολίτευμα και τις ελευθερίες που δίνει. Τη θετικά προσκείμενη στάση του στους φασίστες. Τη σύσταση της ασφάλειας και του καταδοτικού δικτύου.
Την ίδια στιγμή διαφαίνονται τα πιστεύω του λαού, η ιδιοσυγκρασία του βολεμένου σε κάποιες περιπτώσεις και του αγωνιστή σε πολλές άλλες. Πολλά από τα στοιχεία που δυστυχώς μας χαρακτηρίζουν σαν λαό και δεν φαίνεται να αλλάζουν σύντομα. Αλλά επίσης και το γεγονός ότι τα φιλο-φασιστικά πιστεύω δεν ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις. Όλοι εκείνοι που υποστήριζαν την ανωτερότητα κάποιων φυλών έναντι κάποιων άλλων, το διαχωρισμό των φυλών, την εκκαθάριση κάποιων άλλων αλλά και όσων υποστήριζαν ότι όλα τα κακά αυτού του κόσμου είναι ίδια των κατώτερων φυλών. Όλα αυτά υπήρχαν και στη χώρα μας. Μη κοιτάς που αντισταθήκαμε σαν λαός στην επέλαση του Χίτλερ. Να μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν πολλοί που τους θεωρούσαν σύμμαχους και ελευθερωτές κατά την κατοχή.
Αλλά το βιβλίο αυτό δε φτάνει στα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Σταματάει κάπου εκεί στα 1938. Προλαβαίνει όμως να μας δώσει μια γεύση του τι πάθαιναν όσοι πίστευαν στην ελευθερία του ανθρώπου. Προλαβαίνει να δώσει έστω και συνοπτικά, μια εικόνα για το τι γινόταν στα υπόγεια του κτηρίου της Ασφάλειας.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Αντώνης Γιανακός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. και του Μεταπτυχιακού Τμήματος Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, μία συλλογή διηγημάτων, ενώ έχει γράψει και θεατρικά έργα. Οι Τέσσερις βολικοί θάνατοι είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
