Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Ο Λάλε είναι ένας καλοντυμένος νεαρός, χαρισματικός με τις γυναίκες, που θα βρεθεί μαζί με τόσους άλλους Εβραίους, όπως κι εκείνος, να ταξιδεύει σε ένα βαγόνια για ζώα. Κάποια στιγμή, το τραίνο τους θα σταματήσει και όλοι μαζί θα εγκατασταθούν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Τόσο στο ταξίδι, όσο και μετά, του αποδίδεται ένας ηγετικός τρόπον τινά ρόλος. Οι συγκρατούμενοί του ζητούν τη γνώμη του και τη συμπαράστασή του κι εκείνος απλόχερα τους τη δίνει. Όταν λοιπόν αρρωστήσει, εκείνοι θα τον φροντίσουν και κάπως έτσι θα πάρει τη θέση του δερματοστίκτη, του ανθρώπου που κάνει τα τατουάζ στα χέρια των φυλακισμένων.

Από τη σχετικά ασφαλή του θέση, ο Λάλε θα βοηθήσει όσο μπορεί τους άλλους φυλακισμένους, εκείνους που του συμπαραστάθηκαν στην ασθένειά του, αλλά και άλλους που μόλις έχει γνωρίσει. Θα κάνει ότι μπορεί για να επιβιώσει σε αυτή την κόλαση, που μέσα της θα βρει τον έρωτα στα μάτια μιας κοπέλας την ώρα που της στιγματίζει το χέρι. Τα αισθήματά τους είναι αμοιβαία και δυνατά και θα τους βοηθήσουν να κρατηθούν ζωντανοί.

Όπως όλα τα βιβλία που αναφέρονται στο Ολοκαύτωμα, έτσι κι αυτό, δεν είναι ένα χαρούμενο βιβλίο. Είναι μια πραγματική ιστορία που αξίζει να ειπωθεί και να διαβαστεί, ειδικά από όσους δεν έζησαν εκείνα τα βάναυσα χρόνια.

Η συγγραφή του βιβλίου κράτησε τρία χρόνια, όπως μας λέει η συγγραφέας στο τέλος του κι αυτό γιατί ήθελε να γράψει την ιστορία όπως έγινε, όπως τη θυμόταν και της τη μετέφερε ο Λάλε, αλλά και για να κάνει την έρευνα που χρειαζόταν, ούτως ώστε να επιβεβαιωθεί ότι οι αναμνήσεις συνέπιπταν με την ιστορία. Ο χρόνος αυτός πραγματικά του χρειαζόταν καθώς το αποτέλεσμα δικαιώνει όλους τους κόπους της συγγραφέως αλλά και του ίδιου του Λάλε και της απόφασης που πήρε τελικά να τολμήσει να πει την ιστορία του.

Μέσα από την αφήγηση του δυνατού αυτού βιβλίου έρχεται δίπλα μας η θλιβερή πραγματικότητα του Άουσβιτς, των κρατουμένων που λιμοκτονούν αλλά πρέπει να δουλέψουν για να φτιάξουν τα κρεματόρια που θα τους αφανίσουν, για να μαζέψουν τα πτώματα των συγκρατούμενών τους που δεν ήταν τόσο τυχεροί να ζήσουν μια ακόμη μέρα, για να υψώσουν τους τοίχους της φυλακής τους, να διασκεδάσουν τους φύλακες με την παρουσία ή τον θάνατό τους, να προσπαθήσουν να επιβιώσουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και να γυρίσουν κάποια μέρα σε ένα σπίτι άδειο να περιμένουν τους συγγενείς που μπορεί και να μην έρθουν ποτέ.

Δυνατό, συγκινητικό, αληθινό!

Εκδόσεις Ωκεανός / Public / Ianos / Greekbooks.gr

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

H Χέδερ Μόρρις γεννήθηκε στην Νέα Ζηλανδία και κατοικεί στην Αυστραλία. Εργαζόμενη επί χρόνια σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Μελβούρνης, μελετούσε και έγραφε παράλληλα σενάρια, ένα από τα οποία μάλιστα είχε επιλεγεί από κάποιον βραβευμένο με Όσκαρ Αμερικανό σεναριογράφο. Το 2003, σύστησαν την Χέδερ σε έναν ηλικιωμένο κύριο ο οποίος «είχε μια ιστορία που ίσως άξιζε να ειπωθεί». Η γνωριμία της με τον Λάλε Σοκολόφ άλλαξε τη ζωή και των δυο τους. Η φιλία τους άνθισε και ο Λάλε εμπιστεύτηκε στην Χέδερ τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες της ζωής του κατά το Ολοκαύτωμα. Αρχικά, η Χέδερ έγραψε ένα σενάριο με την ιστορία του Λάλε, το οποίο εκτιμήθηκε πολύ σε διεθνείς διαγωνισμούς. Εντέλει, έδωσε στην αφήγηση τη μορφή μυθιστορήματος –του πρώτου της, Ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς