Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Ένα από τα θέματα που γοητεύουν το άνθρωπο σε όλες τις εποχές είναι η αιώνια μάχη του καλού με το κακό. Τα πιο πολλά βιβλία που έχουμε διαβάσει ή οι πιο πολλές ταινίες που έχουμε δει ακολουθούν το ίδιο περίπου μοτίβο. Το καλό με το κακό μάχονται και μετά από κάποιες περιπέτειες το καλό υπερνικά το κακό και ο κόσμος όπως τον ξέρουμε συνεχίζει να υπάρχει. Μια άλλη μορφή αυτής της μάχης παρουσιάζει η Άννα Σπανογιώργου μέσα από το πρώτο της βιβλίο «Αέναη μάχη: Η πτώση».

Η Κάτια είναι μια νέα κοπέλα που δουλεύει για τον πολύ γοητευτικό Άρη. Η δουλειά της δεν είναι δύσκολη, πρέπει απλά να έχει μαζί της το κόκκινο βιβλίο της και να φυλάει μια πόρτα, καθημερινά, χωρίς διακοπή. Κάποια μέρα, εκείνος που βρίσκεται πίσω από την πόρτα που φυλάει δεν είναι πλέον εκεί. Έχει με κάποιο τρόπο ελευθερωθεί. Και κάπως έτσι αρχίζουν οι περιπέτειες για την Κάτια και η μετάβασή της σε ένα κόσμο που της είναι τελείως άγνωστος.

Στον κόσμο αυτό ζει και κινείται ο Άρης. Η βασική κατοικία και των δυο τους γίνεται το Μπλακ, ένα μέρος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως σπίτι, χώρος διασκέδασης αλλά και συγκέντρωσης, όπως και καταφύγιο ή ασφαλές μέρος για τους όμοιους του Άρη.

Τα πλάσματα αυτά, που θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι με κάποιες δυνάμεις, δεν ξεκαθαρίζεται από την αρχή ποια είναι και τι ρόλο παίζουν. Ούτε όμως και ποια ακριβώς είναι η ανάμειξη της ηρωίδας σε όλο αυτό. Η Κάτια, μας παρουσιάζεται σαν μια κοπέλα που με ευκολία θα εμπιστευτεί κάποιους αγνώστους, θα κάνει ότι εκείνοι της ζητήσουν, θα θεωρήσει ως κάτι απλό και φυσιολογικό να πληρώνεται για να κάθεται έξω από μια πόρτα και απλά να διαβάζει αποσπάσματα από ένα βιβλίο όπως επίσης και να ακολουθήσει τον εργοδότη της τυφλά, όσο όμορφος κι αν είναι.

Φυσικά η συγγραφέας δεν υποστηρίζει ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην πραγματική ζωή, ούτε ότι είναι κάτι που συναντά κάποιος κάθε μέρα. Πρόκειται για βιβλίο του φανταστικού. Ακόμα κι έτσι όμως μου έκανε εντύπωση πως η ηρωίδα αποδεχόταν αδιαμαρτύρητα ότι κι αν της ζητούσε ο Άρης και αργότερα ο φίλος του ο Σεθ, χωρίς να της εξηγήσουν καν ποιος είναι ο ρόλος της σε όλα αυτά.

Αυτό δεν σημαίνει πως λειτούργησε κάτι αρνητικά ως προς την πλοκή του βιβλίου. Όλα έδεσαν με πολύ ωραίο τρόπο. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι η γραφή της Σπανογιώργου είναι πολύ όμορφη. Οι εικόνες που δημιουργεί ο αναγνώστης από τις περιγραφές της είναι αρκετά ζωντανές. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση που χρησιμοποιείται στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου κάνει πιο άμεση την επαφή με τη ροή της ιστορίας. Ακόμα όμως και στα κομμάτια που η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη δεν χάνεται κανένα στοιχείο από αυτά που θέλει να δώσει η συγγραφέας, ούτε η ένταση στην οποία έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Αυτό που μου έλλειψε και για το οποίο θα ήθελα να μάθω περισσότερα είναι ουσιαστικά ποιος είναι αυτός ο κόσμος. Ποιοι τον κατοικούν; Ανάμεσα σε ποιους είναι η μάχη και ποιο σκοπό εξυπηρετούν. Η γενική ιδέα είναι μεν ότι η μάχη είναι ανάμεσα στο καλό και το κακό αλλά είναι πολύ λίγα αυτά που μαθαίνουμε για τον κόσμο και τα πλάσματα αυτά. Οι πληροφορίες που έχει ο αναγνώστης, είναι από μια ιστορία που συνοπτικά αφηγείται ο Σεθ στην Κάτια σε μια εκδρομή. Ελπίζω στο επόμενο βιβλίο να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία τόσο για τον κόσμο του γενικά, όσο και για την κάθε πλευρά ειδικά.

Έχοντας πει όλα αυτά και έχοντας πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα διαβάσει το βιβλίο θα ήθελα να πω πως τελικά, παρόλο που πρόκειται για ένα βιβλίο τους φανταστικού, διαβάζεται ευχάριστα και από αναγνώστες που δεν είναι φανατικοί του είδους. Στις σελίδες του θα βρει κανείς το συναίσθημα, τον έρωτα, τη φιλία αλλά και το μίσος, την προδοσία και την οργή, στοιχεία που το κάνουν πολύ ενδιαφέρον.

Εκδόσεις Πηγή / Public / Ianos / Greekbooks.gr

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Άννα Σπανογιώργου γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Σοχό Θεσσαλονίκης, όπου ζει σήµερα µε τον σύζυγό της, Κώστα και τα τρία τους παιδιά. Έχει σπουδάσει στο τµήµα Εµπορίας και Διαφήµισης στη Θεσσαλονίκη, µε εξειδίκευση στον τοµέα των πωλήσεων. Η ενασχόλησή της µε τον γραπτό λόγο, την οδήγησε αρχικά στη στιχουργία, µε την οποία εκφράζει αναζητήσεις και ανησυχίες µέσα από το πρίσµα της φαντασίας, κυρίως στην αγγλική γλώσσα. Αργότερα, η ιδέα της συγγραφής εξελίχθηκε ως µία επιπλέον πτυχή της δηµιουργικότητάς της, γεγονός που την οδήγησε στην ολοκλήρωση του πρώτου της µυθιστορήµατος.