Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Η δεύτερη ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου ξεκινάει με την ανακάλυψη μιας νεκρής γυναίκας στα βράχια της θάλασσας που σηματοδοτεί μια καινούρια υπόθεση για τον Καπετάνο και την ομάδα του. Ο Ορέστης, ο Βαμβακάς και η Μαρκένα είναι εκεί και όλοι μαζί προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη στην άτυχη γυναίκα. Στην πορεία της έρευνας ανακαλύπτουν ότι το θύμα έπαιρνε ναρκωτικά, τα οποία ψάχνει να βρει ποιος προμήθευσε στο νησί η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Στερεάς Ελλάδος, με αποτέλεσμα οι δύο υπηρεσίες να συνεργαστούν και στην ομάδα του Καπετάνου να προστεθεί κάποιος όχι και τόσο ευπρόσδεκτος συνάδελφος.
Το θέμα φαίνεται να εκτείνεται περισσότερο από όσο υπολόγιζαν οι αστυνομικοί. Μια εγκληματική οργάνωση δραστηριοποιείται στην Εύβοια κάτω από τη μύτη της αστυνομίας και τα εγκλήματα αυξάνονται χωρίς οι αρχές να μπορούν να καταλάβουν αν όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους, αν είναι ένας ο δολοφόνος ή περισσότεροι.
Το γεγονός ότι η ιστορία εξελίσσεται σε μια μικρή επαρχιακή κοινωνία κάνει τα πράγματα και λίγο πιο εύκολα, αλλά και λίγο πιο δύσκολα για το συγγραφέα. Το εύκολο έρχεται με την αναγνώριση των τοποθεσιών και την ταύτιση με τους ήρωες. Καθώς τα μέρη είναι γνωστά και τα εγκλήματα τόσο αποτρόπαια, όσο αυτά που έχουμε ακούσει στις ειδήσεις μέχρι τώρα, όλα είναι αρκετά αληθοφανή και θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματικότητα. Οι ήρωες της ιστορίας, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που θα μπορούσες να συναντήσεις στο δρόμο σου ή να βρεθείτε στο ίδιο εστιατόριο ή στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η δυσκολία έρχεται όταν προσπαθεί κανείς να αποδώσει την αντίδραση της κοινωνίας σε μια συμπεριφορά ή μια προτίμηση που δεν είναι γενικά αποδεκτή. Νομίζω πως εδώ υπάρχει μια αδυναμία, καθώς δεν φαίνεται και τόσο αληθοφανής η εικόνα του πέφτουλα γυναικολόγου σε σχέση με αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Η πρόθεση ήταν καλή, στην υλοποίηση χωλαίνει λίγο, αλλά ίσως την επόμενη φορά τα πάει καλύτερα.
Ο Καπετάνος συνεχίζει να ζει το δράμα του με την Ελένη, την πρώην γυναίκα του να ανεξαρτητοποιείται και να πραγματοποιεί το όνειρό της, αυτό της ζωγράφου. Φυσικά και δεν θα τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους όταν εκείνος έχει τη δουλειά του σαν πρώτη προτεραιότητα ενώ εκείνη έχει την οικογένειά τους. Κανένα ζευγάρι σε παρόμοια κατάσταση δεν θα είχε πολλές ελπίδες αν δεν έκανε κάτι από νωρίς. Είναι οι επιλογές μας που μας φέρνουν στο σημείο που είμαστε και όχι η δουλειά που κάνουμε.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ιστορίας δεν αναπτύσσονται πέρα από το βαθμό που είναι απαραίτητος για την εξέλιξή της. Θα ήθελα να δω περισσότερα. Για παράδειγμα το θέμα του Ορέστη με το ποτό θα μπορούσε να έχει αναλυθεί πιο διεξοδικά και όχι να λυθεί τόσο ξαφνικά, όταν και βόλευε για την παρακολούθηση της μικρής. Ναι, ο Καπετάνος είναι ο ήρωας της ιστορίας, όμως δεν είναι τόσο ισχυρό κίνητρο για να κόψει κάποιος το ποτό. Εκτός του ότι δεν έγινε ξεκάθαρο πόσο σοβαρό ήταν αυτό που ώθησε τον Ορέστη να πίνει εν ώρα υπηρεσίας, ή να πηγαίνει πιωμένος στη δουλειά.
Στα θετικά του βιβλίου συγκαταλέγεται το γεγονός ότι η υπόθεση δεν είναι απλή και ξεκάθαρη από την αρχή. Υπάρχουν οι διαφορετικές παράλληλες ιστορίες που μέσα από την πλοκή βλέπουμε σιγά σιγά τη σύνδεση από τα μέσα του βιβλίου μέχρι και τις τελευταίες σελίδες, όπου και λύνεται μια απορία που φαινομενικά είχε λυθεί νωρίτερα. Η ιστορία έχει ανατροπές και στοιχεία που βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια με αποτέλεσμα να μη βρει ο αναγνώστης όλους τους ενόχους εξαρχής, πράγμα που αποτελεί και μεγάλη επιτυχία του βιβλίου.
Ο ίδιος ο συγγραφέας φαίνεται πως έχει εξελιχθεί. Είναι πιο ώριμος από «Τα Βατράχια» και περιμένουμε στην τρίτη περιπέτεια του Καπετάνου, τα «Τοξικά Μάτια», ακόμα περισσότερα, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και το βιβλίο με τίτλο «Αποκάλυψη» που έγραψε σε συνεργασία με τρεις άλλους συγγραφείς. Ο Δημήτρης Σίμος είναι ανοιχτός σε συζήτηση και κριτική σκέψη. Ακούει τους αναγνώστες του και προσπαθεί να βελτιώνεται με βάση αυτά που του λένε. Αγαπάει πολύ το είδος του και θέλει να προσφέρει περισσότερα και φαίνεται πως το κάνει με το σωστό τρόπο, συνομιλώντας με άλλους συγγραφείς τους είδους, με αναγνώστες και φίλους που έχουν κάτι να του πουν. Συνέχισε Δημήτρη, περιμένουμε κι άλλα από σένα.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στον τομέα των χρηματοοικονομικών, αποφασίζοντας παράλληλα να υπηρετήσει την αστυνομική λογοτεχνία. Φανατικός θαυμαστής της σχολής του Ζωρζ Σιμενόν, λατρεύει τον Ιζζό και δεν διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας.
