Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Χθες το απόγευμα, στη γεμάτη με κόσμο αίθουσα εκδηλώσεων του Πολυχώρου, έγινε η Ενημερωτική συνάντηση για τις νέες κυκλοφορίες και τις προσεχείς εκδόσεις από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Το παρόν έδωσαν αρκετοί Έλληνες συγγραφείς αλλά και άνθρωποι του τύπου και της ενημέρωσης.
Ο εκδότης Νώντας Παπαγεωργίου άνοιξε την συζήτηση, όπως και σε κάθε συνάντηση και έπειτα το λόγο πήρε η υπεύθυνη Ελληνικής πεζογραφίας Ελένη Μπούρα που κάλεσε έναν έναν τους συγγραφείς που ήταν παρόντες να μας πουν δυο λόγια για το βιβλίο τους.
«Ο δικαστής» του Θάνου Διαμαντόπουλου έκανε την αρχή, όπου η ιστορία και η μυθοπλασία συμπλέκονται μέσα από την αφήγηση ενός συνταξιούχου αρεοπαγίτη. Το βιβλίο κυκλοφορεί από το Σεπτέμβρη.
Ακολούθησε το «Είμαι όσα έχω ξεχάσει» του Ηλία Μαγκλίνη που δεν κατάφερε να είναι κοντά μας μιας και έπρεπε να κλείσει το φύλλο στην εφημερίδα όπως μας ενημέρωσαν. Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη.
Ο ιστορικός κύριος Θάνος Βερέμης μας μίλησε για το βιβλίο του «1940-1941: Ο πόλεμος των Ελλήνων» και μας είπε πως «Οι περισσότεροι ιστορικοί θα ‘θελαν να είναι μυθιστοριογράφοι». Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη.
Η Πέρσα Κουμούτση με το νέο της βιβλίο «Η επιστροφή» μας ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη του 1939 και μας προειδοποιεί πως «Η επιστροφή σε αυτό το βιβλίο δε λυτρώνει, αλλά συνθλίβει». Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη.
Η Λουκία Δέρβη, εμπνευσμένη από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στην πλατεία Συντάγματος, γράφει το «Θέα Ακρόπολη» και επισημαίνει πως «Το έναυσμα ήταν η μεγάλη Βρετανία, αλλά ήθελα να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο». Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος, ο πιο ροκ της παρέας μας μεταφέρει στο πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ροκ σταρ» και μας ξαφνιάζει λέγοντας «Μεγάλο κομμάτι του μυθιστορήματος είμαι αληθινό… …Σε αυτό το μυθιστόρημα όλοι οι ήρωες είναι αληθινοί… …Είναι ένα ροκ εν ρολ μυθιστόρημα.». Και πως θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε άλλωστε. Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
«Σε ποιον ανήκει η κόλαση» μας ρωτάει ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης και μας λέει πως πρόκειται για «ένα κατακερματισμένο μυθιστόρημα». Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
Ο Μιχάλης Γκανάς διασκευάζει την «Ιλιάδα» και μας λέει «Γλυκάθηκα με την Οδύσσεια. Έμπλεξα όμως με την Ιλιάδα». Ο συγγραφέας μας διάβασε την αρχή του ποιήματος και μας ταξίδεψε στους στίχους του. «9 μέρες θέριζε τους Αχαιούς ο Φοίβος, τη 10η ο Αχιλλέας πια είπε δεν πάει άλλο». Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
«Όπου και να ταξιδέψω: Περπατώντας σε 24 πόλεις» τιτλοφορείται το νέο βιβλίο του Νίκου Βατόπουλου που επισκέφτηκε 24 πόλεις σε δύο χρόνια. «Ήθελα να εκτεθώ σε πράγματα τα οποία θα με αιφνιδίαζαν» μας λέει ο ίδιος και μπορούμε να τον καταλάβουμε. Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
Η Άλκη Ζέη δεν μπόρεσε να παρευρεθεί για να μας μιλήσει για το νέο της βιβλίο με τίτλο «Ένα παιδί από το πουθενά» λόγω του καιρού. Θα είναι όμως στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στις 2 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής. Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
Ο Σωτήρης Ριζάς στο βιβλίο του «1909: Η μετάβαση της Ελλάδας στον 20ό αιώνα», μας μιλάει για μια από τις σημαντικότερες χρονιές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Το βιβλίο κυκλοφορεί μέσα στο Νοέμβριο.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης ετοίμασε μια συλλογή λημμάτων που συγκέντρωνε τα τελευταία χρόνια κάτω από τον τίτλο «Τα έξυπνα τα λόγια τα μεγάλα». Ο συγγραφέας δεν το χαρακτηρίζει λεξικό και μας λέει πως ουσιαστικά «Το βιβλίο (του) είναι προϊόν ανάγνωσης». Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει το Δεκέμβρη.
Το παρόν έδωσε και ο Πέτρος Τατσόπουλος με το βιβλίο του «Είσαι και φαίνεσαι», μια συγκεντρωτική έκδοση των άρθρων του στην εφημερίδα Τα Νέα. Ο ίδιος αφιερώνει το βιβλίο του στον γιατρό που τον έσωσε όχι μία, αλλά δύο φορές στην πρόσφατη περιπέτεια υγείας που είχε.
Και τέλος, έχουμε τη δεύτερη ποιητική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη στην οποία συμπεριλαμβάνονται συνολικά 22 ποιητές. Ο τίτλος είναι «Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ανθολογεί: Ένα πανόραμα της νεωτερικής μας ποίησης» και θα συνοδεύεται από ένα ηχητικό αρχείο όπου ακούμε τον Μανόλη Αναγνωστάκη να διαβάζει όλα αυτά τα ποιήματα.
Δείτε παρακάτω τα βιβλία:
Ο δικαστής – Θανάσης Διαμαντόπουλος
Καλοκαίρι του 2018: ένας υπέργηρος συνταξιούχος αρεοπαγίτης αποφασίζει να αφηγηθεί τις μνήμες, τα βιώματα, αλλά και τους έρωτές του σε μια διδακτορική φοιτήτρια. Ένας άνθρωπος με τελείως εικονοκλαστική ματιά στο ιστορικό παρελθόν του τόπου… Που τα κατοχικά και τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια έζησε καταστάσεις αδιανόητα φρικτές… Που συνέβη να έχει προνομιακή πρόσβαση σε πληροφορίες σχετιζόμενες με την υπόθεση Μέρτεν, του περιβόητου «Χασάπη των Εβραίων»… Που ενεπλάκη στην εκτέλεση του «Δράκου του Σέιχ Σου»… Που, μετά την πτώση της Χούντας, κίνησε γη και ουρανό, για να μη δικάσει βασανιστές… Που μετείχε, όμως, στη σύνθεση του δικαστηρίου, το οποίο συγκροτήθηκε για τον Ανδρέα Παπανδρέου… Που συνδέεται, με κάποιον σκοτεινό δεσμό, προς έναν διασωθέντα της πυρκαγιάς στο Μάτι… Και που, πάνω απ’ όλα, κουβαλάει ένα φοβερό μυστικό, ένα ανεπούλωτο αίσθημα ενοχής…
Αυτός είναι ο ήρωας του νέου μυθιστορήματος του Θανάση Διαμαντόπουλου, στο οποίο μυθοπλασία και ιστορία συμπλέκονται, ενώ καταστάσεις ασύλληπτης θηριωδίας συνυπάρχουν με τα πιο αγνά ανθρώπινα αισθήματα, φιλίας, συντροφικότητας και παθιασμένων ερώτων, του χθες και του σήμερα…
Είμαι όσα έχω ξεχάσει – Ηλίας Μαγκλίνης
Όταν µιλάµε για τη ζωή του πατέρα µας, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη δική µας τη ζωή; Πάνω απ’ όλα, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη ζωή όλων των πατέρων του κόσµου, τη ζωή όλων των δυνητικών αναγνωστών µας; Δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση σε αυτό το ερώτηµα. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχε νόηµα η γραφή αυτού του βιβλίου αν ένιωθα πως αφορά µονάχα τον άνθρωπο που γνώρισα. Έχει νόηµα και λόγο ύπαρξης µονάχα αν έχω κατά νου σε κάθε σελίδα ότι αυτή θα είναι µια αφήγηση που θα αφορά τον κάθε άγνωστο, τον κάθε πατέρα και την κάθε µητέρα, τον κάθε γιο και την κάθε κόρη που δεν γνώρισα ποτέ.
Και αν τελικώς η µνήµη δεν είναι άλλο παρά διάσπαρτα νησιά µέσα σε µιαν απέραντη θάλασσα λήθης; Με άλλα λόγια, µήπως είµαστε όσα έχουµε ξεχάσει;
Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περνά από το ένα νησί στο άλλο, αναζητώντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονόµος που παρατηρεί το παρελθόν του σύµπαντος τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του.
Τι βρίσκει; Οικογενειακά θαµµένα µυστικά, φόνους, τραύµατα που ταξιδεύουν µέσα στον χρόνο, ανολοκλήρωτους έρωτες, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν µια ανώµαλη διαδροµή µέσα από την οποία ο αφηγητής προσπαθεί να βρει τις χαµένες συνδέσεις: µε τον εαυτό του, πρωτίστως όµως µε τους άλλους γύρω του.
1940-1941: Ο πόλεμος των Ελλήνων – Θάνος Μ. Βερέμης
Στο βιβλίο αυτό, αναλύεται διεξοδικά η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου και η ιδιάζουσα φυσιογνωμία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά• εξηγείται πώς η ελληνική βασιλευομένη δικτατορία, που παρουσίαζε ομοιότητες με την ιταλική βασιλευομένη δικτατορία, επέλεξε να συμπαραταχθεί με τη βρετανική δημοκρατία στον μεγάλο αυτό πόλεμο, ενώ περιγράφονται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Έλληνες ενωμένοι απέκρουσαν τη φασιστική επίθεση σε περίοδο επικράτησης του Άξονα στα ευρωπαϊκά πεδία πολέμου.
Ο Δεύτερος Μεγάλος Πόλεμος παρέλαβε τις εκκρεμότητες του Πρώτου, υπήρξε όμως πιο αιματηρός στον τομέα των αμάχων. Η μελέτη του Μεσοπολέμου μάς πείθει ότι η δεύτερη μεγάλη σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Αν ο Πρώτος ήταν παιχνίδι των μεγάλων με αφορμή τις διαφορές των μικρών, ο Δεύτερος Πόλεμος ενέπλεξε τρεις αντιμέτωπες ιδεολογίες σε αποφασιστική αναμέτρηση.
Η αυταρχική εικόνα της ευρωπαϊκής ηπείρου με τους Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο, Σαλαζάρ, Χόρθι, Στάλιν και τους δικτάτορες των Βαλκανίων προσέφερε ευκαιρία στους Γεώργιο Β΄ και Μεταξά να υλοποιήσουν τα αντικοινοβουλευτικά τους σχέδια. Τα σχέδιά τους αυτά δεν τους εξασφάλισαν τη δημοφιλία, όμως η στρατιωτική ετοιμότητα της χώρας και η άρνηση του Μεταξά να υποκύψει στο ιταλικό τελεσίγραφο κατέγραψαν τη θετική του προσφορά στην Ελλάδα του 1940.
από την εισαγωγή του Θάνου Μ. Βερέμη
Η επιστροφή – Πέρσα Κουμούτση
Δεν συµµεριζόταν την επαναστατικότητα και τα φρονήµατα της Δάφνης. Στην πραγµατικότητα δεν πίστευε σε τίποτα. Από καιρό είχε παραιτηθεί απ’ όλα αυτά. Άραγε η αγάπη συνεπάγεται να παλεύεις για τα ιδανικά και τις πεποιθήσεις του άλλου; Να δίνεσαι στους δικούς του αγώνες; Από το µυαλό του πέρασε αστραπιαία η µορφή της Ελίζας, ίσως για πρώτη φορά αφότου η σχέση του µε τη Δάφνη µεταµορφώθηκε σε κάτι παραπάνω από φιλία. Θυµήθηκε την όψη της. Θλιµµένη και αγέρωχη την ίδια στιγµή και αδιάλλακτη σε ό,τι αφορούσε τις πεποιθήσεις της, κάτι που συνετέλεσε σηµαντικά στο τέλος της σχέσης τους. Όµως η Δάφνη; Γιατί δεν αντιλαµβανόταν τη δική του ανάγκη για µια ήσυχη και ισορροπηµένη ζωή, µακριά από τα διλήµµατα; Είχε κουραστεί. Τα είχε ζήσει όλα αυτά και τώρα όλα επαναλαµβάνονταν εξαρχής σαν µια παλιά κατάρα.
Θεσσαλονίκη, παραµονές του Β’ Παγκόσµιου πολέµου: Ο Αλέξανδρος επιστρέφει στη γενέτειρά του ύστερα από χρόνια παραµονής στο Βερολίνο καταβεβληµένος από τη µαταίωση των προσωπικών και επαγγελµατικών του φιλοδοξιών. Η επιστροφή του θα σηµαδευτεί από τη σύγκρουση και την αναµέτρησή του µε τον αδελφό του και το κοινό τους παρελθόν. Πάθη, ανταγωνισµοί, ένοχα µυστικά θα έρθουν όλα στο φως καθώς οι ήρωες αυτού του ιστορικού µυθιστορήµατος καλούνται να αντιδράσουν και να πάρουν θέση σ’ έναν κόσµο που αλλάζει δραµατικά.
Οι θύµησες προκαλούν πόνο και ενοχές, ακόµα και για σφάλµατα που έχουµε διαπράξει παρά τη θέλησή µας ή εξαιτίας της πλάνης µας, των συνθηκών, ίσως πάλι του εγωκεντρισµού, ή ακόµα περισσότερο της υπερβατικής µας αγάπης για την ίδια τη ζωή.
Θέα Ακρόπολη – Λουκία Δέρβη
Kαλοκαίρι του 1992. Πίσω από την επιβλητική πρόσοψη του ξενοδοχείου Athens Excelsior στην πλατεία Συντάγματος, μια αόρατη κυψέλη εργαζομένων ζει και δρα μακριά από τα βλέμματα της πελατείας, στα γραφεία, στα υπόγεια, στους διαδρόμους και στα δωμάτια των ορόφων. Ανάμεσά τους, ένας υποδειγματικός ρεσεψιονίστ, μια ιδιόρρυθμη καμαριέρα, ένας πρώην σεκιουριτάς και μια νεαρή διοικητική υπάλληλος αποκαλύπτουν τα οικογενειακά τους δράματα, τους δυνατούς έρωτες και τους προσωπικούς τους δαίμονες. Παράλληλα, ένα πλήθος επώνυμων και μη πελατών ζωντανεύουν το κλίμα της εποχής και την ατμόσφαιρα του ξενοδοχείου. Μυστικά του επαγγέλματος και απόκρυφα της γοητευτικής παράστασης που δίνουν οι ένστολοι υπάλληλοι χρωματίζουν τους χαρακτήρες τους, ενώ όταν ο ρόλος του καθενός έχει τελειώσει, σαν ηθοποιοί αλλάζουν ρούχα και επιστρέφουν σε μια πολύ διαφορετική καθημερινότητα.
Πίσω από το γκισέ είχε καλλιεργήσει το προσωπικό του γούστο ο Μάκης, παρατηρώντας τους πελάτες και αποκτώντας σιγά σιγά γνώση και άποψη για το στιλ της δικής του εμφάνισης. Όταν είχε πρωτοπιάσει δουλειά, οι γυναίκες που έμεναν εκεί ήταν, στα μάτια του, σαν βγαλμένες από περιοδικά, απλησίαστες, σχεδόν τέλειες, γιατί κινούνταν με άνεση, σαν να κυκλοφορούσαν στο σπίτι τους, σαν το μεγαλοπρεπές και επιβλητικό λόμπι του ξενοδοχείου να ήταν το σαλόνι τους. Για μια τέτοια ψευδαίσθηση πλήρωναν, μαζί και την ικανοποίηση πως φαίνονταν και ήταν πελάτες του Athens Excelsior• ακόμα κι αν σε μερικούς προκαλούσε αμηχανία η πολυτέλεια των χώρων και το απόμακρο αλλά άψογο ύφος των υπαλλήλων• ακόμα κι αν κάποιοι από αυτούς προσπαθούσαν να ντυθούν και να συμπεριφερθούν έτσι ώστε να ταιριάξουν στο προφίλ των πελατών του ξενοδοχείου ή είχαν τον φόβο μήπως ξεπέσουν στα μάτια του προσωπικού, το οποίο περίμενε από αυτούς, εκτός από μια συγκεκριμένη εμφάνιση και συμπεριφορά, και γερά φιλοδωρήματα.
Ροκ Σταρ – Στέφανος Τσιτσόπουλος
Το 1951 ο Τζέι Ντι Σάλιντζερ γράφει τη βιβλιάρα Catcher in the Rye, ήρωας ένας Χόλντεν Κώλφηλντ, μούρλα το αγόρι. Το διαβάζω δεκατεσσάρων χρονών στην Παλιοξάνθη του 1978, τρώω τρελή φλίπα με τη Σίκαλη, λέω, αυτό είναι, πρέπει να την κάνω για Νέα Υόρκη, να τον βρω τον μπαρμπα-Σάλιντζερ, να του ζητήσω συμβουλές, να μην καταντήσω κάλπης ψευτένιος ή του γιατρού, τέτοιο άγχος είχα για το μέλλον μου.
Τότε δεν είχαμε και κωλοΐντερνετ για να ξέρω πως ο Σάλιντζερ είχε σαλτάρει και εξαφανίστηκε, νόμιζα πως έτσι και πήγαινα καμιά Νέα Υόρκη, όλο και κάπου θα τον πετύχαινα. Είχα και την Ντέμπι Χάρι των Blondie στο παιδικό μου δωμάτιο, μου ’λεγε όλο, έλα, έλα Μεγάλο Μήλο κι ό,τι μας προκύψει. Εγώ το άκουγα μέχρι και σαν πρόταση να παντρευτούμε αν το πράγμα πήγαινε.
Πρώτη δουλειά, μέχρι να πάρω τα πάνω μου και να γίνω διάσημος και ραδιοφωνικός, θα δούλευα ρεπόρτερ δρόμου στη φρι πρες Βίλατζ Βόις. Γιατί πολύ μου άρεσε, στην Ξάνθη, εκτός από τον Χόλντεν στη σίκαλη, να γράφω και για λογοτεχνία ή για ροκενρόλ. Δεν τα κατάφερα όμως, άλλη ιστορία αυτό, και να με εδώ, με εκπομπές στην άλλη Βόις, της Αθήνας.
Ακούτε Ράδιο Σάλιντζερ, ροκενρόλ φουλάρα. Που πάνε κιόλας εκατό χρόνια από τη γέννηση του Τζέι Ντι, κι έχουμε και τα επετειακά εδώ, έχουμε πάρτι, ρε συ Χόλντεν Κώλφηλντ.
Έχεις γίνει κομμάτια με το Born to Run του Μπρους Σπρίνγκστιν; Μικρός μήπως ήσουν ερωτευμένος με την Ντέμπορα Χάρι; Και μήπως το πιο αγαπημένο σου βιβλίο παραμένει το Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης; Τότε αυτό είναι ένα βιβλίο που θα λατρέψεις. Ροκ σταρ ή πώς να μείνεις για πάντα νέος: Το χρονικό μιας εποχής και μιας παρέας που μπορεί να είναι και η δική σας.
Μια autofiction μαρτυρία, ένα βιβλίο που διαβάζεται δυνατά, μια ιστορία που διαβάζεται και ακούγεται, αφού αυτό ήταν, είναι και θα είναι το ροκενρόλ, είτε σε μορφή λογοτεχνίας είτε σε φορμάτ τραγουδιού: η αφήγηση της δικής μας ιστορίας μεγαλόκαρδα και μεγαλόψυχα, κόντρα στη μοναξιά και τη μιζέρια ή τη μισαλλοδοξία των καιρών.
Σε ποιον ανήκει η κόλαση – Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
Η ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων 200 χρόνων μέσα από ισάριθμες σύντομες ιστορίες, που διαβάζονται άλλοτε σαν παραβολές, άλλοτε σαν ανέκδοτα, απροσδόκητα παιχνίδια της μοίρας και εξωφρενικά περιστατικά. Εν ολίγοις ένα λεπτομερές ψηφιδωτό φτιαγμένο από προσωπικές ιστορίες που διαπλέκονται με τη μεγάλη Ιστορία ή μια μεγάλη ελληνική τοιχογραφία, γεμάτη έρωτα, θάνατο, πόλεμο, τρέλα και χιούμορ.
Ομήρου Ιλιάδα του Μιχάλη Γκανά
Όπου και να ταξιδέψω: Περπατώντας σε 24 πόλεις – Νίκος Βατόπουλος
Ακολουθώντας μια διαδρομή από την Καλαμάτα ως την Κομοτηνή και από το Ηράκλειο ως τη Φλώρινα, ο Νίκος Βατόπουλος επιχειρεί, μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες του, μια αποτύπωση του αστικού χώρου στην Ελλάδα καθώς το ασκημένο, υποκειμενικό του βλέμμα εστιάζει στην ατμόσφαιρα είκοσι τεσσάρων πόλεων, σε κτίρια και σε διαδρομές.
Ένα παιδί από το πουθενά – Άλκη Ζέη
Τον λένε Ίκαρο Λαμπρίδη, είναι δέκα χρονών και μένει στο Παγκράτι με τη θεία του Ελένη Ιοκάστη Καποδίστρια. Θα ’θελε να είχε πατέρα τον Τζο Νέσμπο, που όλοι λένε ότι του μοιάζει. Ζηλεύει που η θεία αποκαλεί αγόρι της τον παπαγάλο. Φίλοι του είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ένας άστεγος και ο γυμναστής του. Δεν καταλαβαίνει γιατί οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν. Και κυρίως δεν καταλαβαίνει γιατί οι γονείς των συμμαθητών του δεν αφήνουν τα προσφυγόπουλα να μπουν στην αυλή του σχολείου. Η θεία όμως…
H Άλκη Ζέη γράφει μια ιστορία για τα παιδιά και τα προβλήματά τους σήμερα.
1909: Η μετάβαση της Ελλάδας στον 20ό αιώνα – Σωτήρης Ριζάς
Το 1909 σηματοδότησε την είσοδο της Ελλάδας στον 20ό αιώνα. Το στρατιωτικό κίνημα που πραγματοποιήθηκε στο Γουδί ήταν συνέπεια του άγχους ότι η χώρα, απροετοίμαστη και αδύναμη, έχανε τις εξελίξεις, υστερούσε έναντι των ανταγωνιστών της, των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη διέξοδο πρότεινε ο Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος κλήθηκε να δώσει συγκεκριμένο περιεχόμενο στην Ανόρθωση. Οι μεταρρυθμίσεις του Βενιζέλου σηματοδότησαν μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας και παρά την έλευση του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού η Ελλάδα ήταν πια μέρος του ευρωπαϊκού 20ού αιώνα.
Τα έξυπνα τα λόγια τα μεγάλα – Πάσχος Μανδραβέλης
Ένα ασυνήθιστο λεξικό τα λήμματα του οποίου είναι κατανεμημένα σε μικρές θεματικές ενότητες (αγάπη, διαζύγιο, δημοκρατία, έρωτας, θάρρος). Περιλαμβάνει αποφθέγματα επωνύμων και ανωνύμων έξυπνα, ανατρεπτικά και γεμάτα χιούμορ. Ο συντάκτης αυτού του λεξικού διάλεξε τον αφρό του έξυπνου λόγου εκατοντάδων ιδιοφυών ανθρώπων.
Είσαι και φαίνεσαι – Πέτρος Τατσόπουλος
Μια αιχμηρή ματιά
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ανθολογεί: Ένα πανόραμα της νεωτερικής μας ποίησης & ένα ηχητικό ντοκουμέντο –
Μανόλης Αναγνωστάκης
Ο μεγάλος ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης διάλεξε έργα 22 συνολικά ποιητών (μεταξύ των οποίων και οι: Νικηφόρος Βρεττάκος, Νίκος Γκάτσος, Άρης Δικταίος, Νίκος Εγγονόπουλος, Οδυσσέας Ελύτης, Ανδρέας Εμπειρίκος, Τάκης Παπατσώνης, Γιάννης Ρίτσος, Γιώργος Σαραντάρης, Γιώργος Σεφέρης) από τη μοντέρνα σύγχρονή του ποιητική παραγωγή και τα ηχογράφησε προκειμένου να αναμεταδοθούν από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Ηρακλείου Κρήτης σε 20 εκπομπές. Η πολύτιμη αυτή ανθολόγηση εκδίδεται για πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου συνοδευμένη από τη συνέντευξη που έδωσε ο Μανόλης Αναγνωστάκης στον Γιώργο Ζεβελάκη, στον οποίο οφείλουμε και τη συγκέντρωση του υλικού αυτής της ανθολογίας και το ηχητικό αρχείο το οποίο θα συνοδεύει την έκδοση.
