Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Η Μαρίνα είναι σε μια σχέση που έχει βαλτώσει. Για την ακρίβεια, ο γάμος της πνέει τα λοίσθια χωρίς να είναι σίγουρη τι ακριβώς συνέβη ή χωρίς να θέλει να το παραδεχθεί. Ο άντρας της, ο Δημήτρης, είναι απόμακρος και με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Είναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι τους ή σαν να πηγαίνει μόνο για να κοιμηθεί. Έχοντας όμως ένα εξάχρονο παιδί, δεν μπορεί απλά να σηκωθεί και να φύγει. Έτσι έκανε κάθε προσπάθεια να σώσει το γάμο της. Και με το χρόνο, όλη αυτή η προσπάθεια και η υπομονή την έχουν μαλακώσει. Όμως η Μαρίνα πήρε μια απόφαση. Θέλει να φροντίσει τον εαυτό της και για να το καταφέρει, ξέρει ότι πρέπει να ξεκινήσει από μέσα. Αρχίζει λοιπόν να επισκέπτεται έναν ψυχίατρο, τον Αλέξη Στεφάνου. Της τον έχουν συστήσει κάποιοι παλιοί φίλοι με τους οποίους δεν κάνει πλέον πολύ παρέα. Αυτή η μιζέρια του γάμου της έχει διώξει μακριά τους κοντινούς της ανθρώπους. Στην πορεία της αυτογνωσίας της, η Μαρίνα θα βρει την κρυμμένη δύναμη που είχε μέσα της και θα ζητήσει από το Ζακ, έναν γοητευτικό ιδιωτικό αστυνομικό, να τη βοηθήσει να διαλευκάνει τα αίτια της απομάκρυνσης του Δημήτρη. Ήταν όντως ο πιο κοινός λόγος, μια παράλληλη σχέση, ή μήπως κάτι διαφορετικό που τους έφερε εκεί που είναι;
Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος αρκετά περίεργος. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσε αλλά και το περιβάλλον του έτρεψαν την αρρώστια που κρυβόταν καλά μέσα του από νωρίς. Έγινε κομμάτι του σε σημείο που να τον καταλάβει ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί πλέον σε ένα ψυχοπαθή κατά συρροή δολοφόνο, θεωρώντας ότι έχει κάθε δικαίωμα να φέρεται όπως φέρεται και την τάση να εκλογικεύει τις πράξεις του, όποιες κι αν είναι αυτές.
Το βιβλίο ξεκινάει με ένα κεφάλαιο από το παρελθόν του Δημήτρη, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν στη συνέχεια. Βλέπουμε τη σχέση του με τη μητέρα του, σχέση που παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή κάθε ανθρώπου, και ειδικότερα κάθε αγοριού και μετέπειτα άντρα. Η συνεχής απόρριψη, ο τρόπος ζωής της και η αντιμετώπιση που του επιφύλασσε σε κάθε ευκαιρία συνέβαλαν σημαντικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του μικρού τότε Δημήτρη. Τα πρότυπα έλειπαν, καθώς ο πατέρας του ταξίδευε, όμως η έκλυτη ζωή της γυναίκας που έμενε πίσω δημιουργούσε τόση απέχθεια στο μικρό αγόρι, που χρόνο με το χρόνο, περιστατικό το περιστατικό, φούντωνε και μετατρεπόταν σε κάτι τελείως διαφορετικό. Γίνεται δηλαδή σαφές, από την αρχή ακόμα αλλά και κατά τη διάρκεια του βιβλίου, πως δημιουργήθηκε ο Δημήτρης που η Μαρίνα γνώρισε και παντρεύτηκε.
Από την άλλη, η ίδια η ηρωίδα είχε τα δικά της θέματα με τους γονείς της. Οι σχέσεις τους δεν ήταν οι καλύτερες, αφού εκείνη ένιωθε πως έπρεπε να τους ευχαριστήσει και οι αποφάσεις που τελικά πήρε, οι πιο σημαντικές της ζωής της, όπως το να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια με έναν άνθρωπο με τον οποίο πέρναγε άσχημα τον περισσότερο καιρό, ήταν βασισμένες στο ότι έπρεπε επιτέλους να παντρευτεί, όπως της λέγαν οι δικοί της.
Όλα αυτά στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Όταν μπαίνουμε στο δεύτερο μέρος, βλέπουμε στην πράξη όλα όσα υποψιαζόμαστε και περιμένουμε να συμβούν. Ο Δημήτρης εκδηλώνει τον καλά κρυμμένο τόσα χρόνια εαυτό του και από εκεί και έπειτα βυθίζεται στο σκοτάδι του. Εκεί μετά βρίσκουμε τα εγκλήματα και την αστυνομική έρευνα που έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους βιβλία. Έχοντας και την πλευρά του θύτη αλλά και αυτή της έρευνας, έχουμε τη δυνατότητα να κρίνουμε την εξέλιξη των γεγονότων. Στο τέλος φάνηκε πως ο Δημήτρης είχε ένα αρκετά έξυπνο μυαλό, όμως θα ήθελα οι σκηνές στο Πόρτο Ράφτη να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και πλήθος.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Κατερίνα Δουρµούση γεννήθηκε στον Πειραιά. Όταν δεν διδάσκει την αγγλική γλώσσα, κάτι µε το οποίο ασχολείται τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια, γράφει, διαβάζει, κάνει γιόγκα και ταξιδεύει. Τη γοητεύει η τέχνη και αγαπά να µελετά για την Επιστήµη της Ψυχολογίας.
Έχει ζήσει για ένα µικρό διάστηµα στον Πύργο Ηλείας και τη Ρόδο. Σήµερα, εργάζεται και ζει στον Πειραιά µε την οικογένειά της. «Το Προσωπείο» αποτελεί το πρώτο συγγραφικό της εγχείρηµα.
