Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Η Μαρία Ιωάννου αγαπάει, νιώθει και καταλαβαίνει τη γυναίκα, και φαίνεται. Το τελευταίο της πόνημα είναι μια συλλογή διηγημάτων με έντεκα ιστορίες γυναικών. Έντεκα ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι πραγματικές. Έντεκα γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι εσύ, η μητέρα σου, η φίλη σου, η αδερφή σου, η γυναίκα του διπλανού σπιτιού. Έντεκα γυναίκες της καθημερινότητά μας με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Έντεκα γυναίκες του σήμερα που θα μπορούσαν να είναι μία γυναίκα με έντεκα ιστορίες. Έντεκα ιστορίες που δίνουν την πραγματική εικόνα και θέση της γυναίκας, στην Ελλάδα του σήμερα.
Η σημερινή γυναίκα έχει κάνει αρκετά βήματα από το παρελθόν όμως ακόμα, από ότι φαίνεται έχει πολλά βήματα να κάνει. Ευτυχώς υπάρχουν βιβλία σαν κι αυτό να μας θυμίζουν να μην ξεχνιόμαστε και να συνεχίζουμε να προσπαθούμε. Αυτά τα βήματα που έγιναν και που συνεχίζουν να γίνονται τονίζονται μέσα από τις ιστορίες αυτών των γυναικών. Μας θυμίζουν να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον προστατεύουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Να είμαστε άνθρωποι και να βοηθάμε όποιον έχει ανάγκη. Να μην υπομένουμε και να μην ανεχόμαστε συμπεριφορές που μας πονάνε, ή μας προσβάλλουν είτε εμάς είτε κάποιον άλλον. Όταν όλοι κλεινόμαστε στο σπίτι μας και λέμε «θα τα βρούνε μεταξύ τους» ή «που να μπλέκεις τώρα;» τότε τίποτα δεν προχωράει και κανένα πρόβλημα δε λύνεται. Αν οι άνθρωποι που είναι σε δύσκολη θέση καταλάβουν πως έχουν ελπίδες να βγουν από αυτή, πως υπάρχει κάποιος να τους βοηθήσει ή να τους δείξει που να βρουν βοήθεια, τότε θα κάνουν πιο εύκολα το δύσκολο βήμα. Θα πιστέψουν στον εαυτό τους και θα προσπαθήσουν να βγουν από το οποιοδήποτε αδιέξοδο βρίσκονται πριν αυτό τους καταπιεί ολοκληρωτικά.
Μπορεί η έκταση του βιβλίου να είναι μικρή, η αξία του όμως είναι πολύ μεγάλη. Είναι πολλά τα μηνύματα που περνάει, περιγράφοντας καταστάσεις της σύγχρονης ζωής που είναι μπροστά μας αλλά και τόσο μακριά μας. Όλη αυτή η μοναξιά που νιώθουν τόσοι άνθρωποι, είτε είναι πραγματικά μόνοι τους χωρίς κανέναν άλλο γύρω τους, είτε ακόμα κι όταν είναι περικυκλωμένοι από ανθρώπους που τους αγαπούν, είναι δυστυχώς παρούσα στα πιο απίθανα σημεία και περιγράφεται πολύ παραστατικά μη και κάποιος δεν καταλάβει ότι μπορεί να συμβαίνει στον ίδιο ή σε κάποιον που γνωρίζει.
«Η γυναίκα που αγάπησα» είναι ένα βιβλίο που προτείνω να διαβάσετε ανεπιφύλακτα. Πρόκειται να ένα μάθημα αλλά και για ένα έναυσμα, μια αφορμή αν θέλετε να αναρωτηθείτε αν κάποια από όλες αυτές τις καταστάσεις σας φαίνεται γνώριμη. Αν τη ζείτε εσείς οι ίδιοι ή αν τη βλέπετε με τα ίδια σας τα μάτια σε κάποιον άνθρωπο γύρω σας. Και μετά, να κάνετε ότι μπορείτε για να ανατρέψτε αυτή την κατάσταση.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Μαρία Ιωάννου γεννήθηκε σε ένα χωριό της Κύπρου τον Δεκέμβριο του 1968. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή στην Αθήνα. Αργότερα πήρε πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Έχει μεταπτυχιακό στην Επικοινωνία. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές. Έγραψε διηγήματα και ποιήματα που βραβεύτηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς και ένα θεατρικό με θέμα τη βία κατά των γυναικών που ανέβηκε στη σκηνή με την αρωγή του Εθνικού Μηχανισμού για τα δικαιώματα της γυναίκας. Έχει δύο αδυναμίες, την κόρη της την Ιφιγένεια και τον σκύλο της τον Όττο.
