Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Μια υπέροχη ιστορία για τα λάθη που όλοι κάνουμε και τι μπορεί να συμβεί ανάλογα με το πως θα τα αντιμετωπίσουμε.
Για τον μικρό μας ήρωα, όλα ξεκίνησαν όταν έπεσε από το σκέιτμπορντ. Τότε, ένα μικρό κόκκινο, ασχημούλικο πλασματάκι εμφανίστηκε και τον ενημέρωσε πως ήταν το λάθος του. Εκείνος δεν πείσθηκε και προσπάθησε να το διώξει, όμως αυτό συνέχισε να τον ακολουθεί και κάθε φορά που δοκίμαζε να κάνει σάλτο με το σκέιτμπορντ, αυτό εμφανιζόταν! Και κάθε φορά που εκείνο εμφανιζόταν ο φίλος μας έπεφτε! Και όχι απλά εμφανιζόταν, αλλά ήταν εκεί μαζί του όπου και να πήγαινε και του θύμιζε την ύπαρξή του. Όσο κι αν προσπάθησε να του εξηγήσει ότι δεν ήταν δικό του, ότι δεν το δημιούργησε εκείνος, το λάθος δεν έπαιρνε από λόγια.Ακόμα κι αν γύριζε την πλάτη του για να το αποφύγει, εκείνο ήταν και πάλι εκεί. Προσπάθησε να το κρύψει, όμως το έβλεπαν όλοι. Οπότε κι κείνος δοκίμασε να το αγνοήσει. Σκέφτηκε πως αν έκανε πως δεν το βλέπει, εκείνο θα έφευγε επιτέλους. Όμως αντί για αυτό, εκείνο άρχισε να μεγαλώνει και να ασχημαίνει και σε λίγο του έκλεινε το δρόμο. Έτσι αποφάσισε να το κουβαλήσει, όμως ήταν πολύ βαρύ. Έτσι απλά σταμάτησε, όμως εκείνο μεγάλωνε τόσο που κάποια στιγμή τον έκρυψε.
Ευτυχώς η μαμά του είδε πόσο πολύ δυσκολευόταν μαζί του και αποφάσισε να τον βοηθήσει. Του εξήγησε πως έχει και η ίδια τα δικά της λάθη. Για την ακρίβεια, ο μικρός μας φίλος, είδε πίσω από τη μαμά του ένα σωρό από αυτά! Μόνο που εκείνα φαίνονταν όμορφα και γλυκά ενώ το δικό του ήταν άσχημο και τεράστιο. Ρώτησε τη μαμά του γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά κι εκείνη του εξήγησε πως όσο αγνοεί το λάθος του, τόσο εκείνο θα μεγαλώνει και θα αχημαίνει και θα βαραίνει. Πως, όταν εκείνος το αποδεχθεί, τότε όλα θα αλλάξουν. Το λάθος του θα μικρύνει και θα ομορφύνει και πως υπάρχει η πιθανότητα ακόμα και να φύγει. Του εξήγησε πως όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να τα κάνει όλα σωστά και να μην έχει κάνει λάθος. Το σημαντικό είναι να τα αποδεχόμαστε, να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάνει λάθος και να προσπαθούμε να το διορθώσουμε αν αυτό είναι δυνατό. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να γινόμαστε καλύτεροι και έτσι κι εκείνα θα γίνουν καλύτερα και κάποια στιγμή, κάποια από αυτά θα μας αφήσουν και θα φύγουν. Αλλά ακόμα κι αν δεν το κάνουν, θα υπάρχουν πάντα εκεί για να μας θυμίζουν τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν, ώστε να μην τα ξανακάνουμε. Αλλά ποτέ πια δε θα είναι βάρος στη συνείδησή μας γιατί θα τα έχουμε αποδεχθεί, θα έχουμε μάθει από αυτά και θα έχουμε γίνει καλύτεροι άνθρωποι!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η ΜΑΡΙΑ ΛΟΪΖΙΔΟΥ κατάγεται από την Κύπρο. Είναι παντρεμένη και έχει δύο μικρά παιδιά. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής κι έπειτα ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης στο Λονδίνο. Τώρα εργάζεται ως δασκάλα στα δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Ασχολείται με την παιδική λογοτεχνία και ποίηση. Παράλληλα, δραστηριοποιείται ως εμψυχώτρια σε ομίλους παιδικής λογοτεχνίας. Το 2015 κέρδισε διάκριση στον διαγωνισμό Ανέκδοτου Παιδικού Παραμυθιού του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.
