Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το τέταρτο βιβλίο με ήρωα το Χάρη Νικολόπουλο κυκλοφορεί και φυσικά το διάβασα αμέσως μόλις ήρθε στα χέρια μου! Η γραφή της Χίλντας είναι απολαυστική και μου είχε λείψει, μιας και την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δικό της ήταν όταν διάβασα την «Αποκάλυψη», ένα βιβλίο που έγραψε μαζί με τρεις άλλους συγγραφείς και ήταν ένα εξαιρετικά πετυχημένο εγχείρημα. Μου είχε λείψει η φωνή της Αΐντας Μητροπούλου και μπορώ να πω πως την απόλαυσα σε αυτό το βιβλίο!
Είναι αρχές του Μάρτη του 2012 και ο Χάρης Νικολόπουλος επιστρέφει από τη Ναύπακτο στην Αθήνα. Σκοπός του δεν είναι να επανέλθει στη δράση ή στο σώμα, αλλά να πάει κοντά στη μητέρα του. Η οποία έχει διαγνωσθεί με Αλτσχάιμερ πρόωρης εξέλιξης. Είναι κάτι που δε θέλει να πιστέψει ούτε περίμενε πως η κατάστασή της θα είναι τόσο άσχημα, όμως εν τέλη συμφωνεί με την απόφαση του Άγη, του συζύγου της μητέρας του, πως πρέπει να έχει τη φροντίδα που χρειάζεται όλο το εικοσιτετράωρο. Μέσω του οίκου που αναλαμβάνει τη μητέρα του γνωρίζει την ψυχολόγο Ιωάννα Κωνσταντίνου, η οποία διευθύνει έναν ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες και θύματα σεξουαλικού τράφικινγκ.
Έχοντας μείνει μακριά από την πόλη τόσο καιρό, ο Χάρης έχει απομακρυνθεί αρκετά από τους παλιούς του φίλους και έχει αποστασιοποιηθεί από την παλιά του ζωή. Η πόλη έχει αλλάξει μετά από τόσο καιρό, όπως έχει αλλάξει και ο ίδιος. Η δολοφονία της ψυχολόγου θα τον αναγκάσει να θυμηθεί πολλά από αυτά που είχε αφήσει πίσω, αλλά και να έρθει αντιμέτωπος με όλα τα στραβά της Αθήνας, όλα αυτά που έχουν θεριέψει τον καιρό της απουσίας του. Τα ναρκωτικά, τους άστεγους, τα κορίτσια που ο υπόκοσμος εκμεταλλεύεται και που είναι φυσικά αναλώσιμα, μιας και πολύ εύκολα και γρήγορα μπορούν να αντικατασταθούν από άλλα κορίτσια που πιστεύουν πως τα όνειρά τους θα γίνουν πραγματικότητα, μόνο και μόνο για να προσγειωθούν απότομα σε μια σκοτεινή πραγματικότητα. Στον αγώνα του να ανακαλύψει το δολοφόνο της ψυχολόγου θα έχει συνοδοιπόρο τη νεαρή και δαιμόνια υπαστυνόμο Αΐντα Μητροπούλου, ένα πλάσμα που ταιριάζει και δεν ταιριάζει στη ΓΑΔΑ.
Η Χίλντα Παπαδημητρίου έχει ένα τρόπο να σε μαγνητίζει στο γραπτό της που να μην μπορείς αλλά και να μη θες να σηκώσεις κεφάλι. Νομίζω πως θα αναγνώριζα τη γραφή της, ακόμα κι αν δεν είχα δει το όνομά της γραμμένο στη ράχη του βιβλίου. Με το που θα άρχιζα να διαβάζω για τις μελωδίες που μπλέκει μέσα στα βιβλία της θα καταλάβαινα πως πρόκειται για εκείνη. Γιατί όπως και η ίδια, έτσι και ο ήρωάς της ο Χάρης Νικολόπουλος είναι λάτρης της μουσικής και μέσα στο κείμενό της θα βρει κανείς στίχους από αγαπημένα βιβλία.
Με αφορμή την επιστροφή του Νικολόπουλου στην Αθήνα, εν μέσω κρίσης, το βιβλίο καταπιάνεται με αρκετά θέματα που δυστυχώς συνεχίζουν να απασχολούν την πόλη. Το ένα είναι το πόσο έχει αλλάξει η πόλη από τους προ κρίσης ρυθμούς της. Πως το κέντρο έχει γεμίσει άστεγους και μετανάστες που ψάχνουν καταφύγιο για τη νύχτα και λίγα ευρώ για τη δόση τους αν είναι εξαρτημένοι. Το άλλο είναι η εκμετάλλευση λευκής σάρκας και των αδυνάμων γενικότερα. Το μεγάλο εμπόριο που φέρνει τεράστιο τζίρο και έχει μικρότερο κόστος από τα ναρκωτικά για παράδειγμα, είναι φυσικά το σεξουαλικό τράφικινγκ. Γυναίκες από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ή ακόμα και μετανάστριες από την Ασία που έχουν περάσει τα πάνδεινα για να ξεφύγουν από τον πόλεμο και το κακό που υπήρχε στη χώρα τους, έρχονται στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να πέσουν στα δίχτυα ενός κυκλώματος που φυσικά και δεν αφήνει κανένα να ξεφύγει. Η συγγραφέας φαίνεται να έχει μελετήσει το φαινόμενο του τράφικινγκ και έχει προσπαθήσει με αρκετά μεγάλη επιτυχία να το μεταφέρει στο γραπτό της. Από την πένα της φυσικά δε λείπουν οι όχι και τόσο ανυπόστατες κατηγορίες κατά των Ελληνικών αρχών και της διαφθοράς που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα.
Καταλήγοντας να πω πως είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα. Η ιστορία κυλάει αβίαστα και μέσα από τις μουσικές περιπλανήσεις και τις γειτονιές της Αθήνας, ο αναγνώστης φτάνει στο τέλος χωρίς καλά καλά να το αντιληφθεί.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Χίλντα Παπαδηµητρίου γεννήθηκε στην Καλλιθέα το 1957. Μεγάλωσε στη Νέα Σµύρνη, ακούγοντας Neil Young και Bob Dylan. Σπούδασε νοµικά και για µια εικοσαετία είχε το δισκάδικο στην πλατεία της Νέας Σµύρνης. Από το 1994 ασχολείται επαγγελµατικά µε τη µετάφραση (µεταξύ άλλων, έχει µεταφράσει John Barth, Percival Everett, Jonathan Coe, Bob Dylan, Leonard Cohen, Raymond Chandler). Έχει συνεργαστεί µε µουσικά έντυπα (ZOO, Pop & Rock, Sonic) και είναι συντάκτρια του διαδικτυακού µουσικού περιοδικού MiC. Έχει γράψει δύο µονογραφίες για τους Beatles και τους Clash και τρία αστυνοµικά µυθιστορήµατα µε πρωταγωνιστή τον αστυνόµο Χάρη Νικολόπουλο, Για µια χούφτα βινύλια (2011), Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς (2013), Η συχνότητα του θανάτου (2016), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχµιο.
Για να διαβάσετε περισσότερα
hildapapadimitriou.gr
