Ένα νέος συγγραφέας ήρθε να προστεθεί στη συγγραφική οικογένεια των Εκδόσεων Ελκυστής με το πρώτο του βιβλίο «Ο Φύλακας Δαίμονάς μου». Με αφορμή αυτό το πρώτο βιβλίο το Chill and read και η Γεωργία Κωστοπούλου μίλησαν με τον συγγραφέα και σας καλούν να τον γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα!
-
Κύριε Μαντούση, καταρχήν θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο Chill and read και να σας ευχαριστήσω πολύ που δεχτήκατε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. «Ο Φύλακας Δαίμονάς μου» είναι το πρώτο σας βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής. Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο, έτσι όπως το βλέπετε εσείς.
Καλησπέρα σας, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Νομίζω ότι “Ο Φύλακας Δαίμονας μου”, αποτελεί την καταγραφή της ψυχολογικής, συναισθηματικής και εν τέλει, υπαρξιακής πορείας ενός ανθρώπου που έχει ως αφετηρία μία κατάσταση αδιεξόδου. Είναι ουσιαστικά μία διαδρομή, από αυτές που καλούνται να κάνουν ενίοτε οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής τους ώστε τελικά να την αλλάξουν. Απλά ο πρωταγωνιστής, έχει την τύχη να έχει και μία αντισυμβατική συντροφιά στη διαδρομή αυτή, έναν δαίμονα, λίγο διαφορετικό από το τους δαίμονες που μας έχουν συνηθίσει οι θρησκευτικές γραφές.
-
Διαβάζοντάς το καταλαβαίνω πως είναι εμπνευσμένο από την κοινωνία του σήμερα και τα προβλήματα των νέων. Έχει στοιχεία της δικής σας εμπειρίας με τη ζωή; Ή ίσως κάποιων φίλων και γνωστών;
Όντως, “Ο Φύλακας Δαίμονας μου”, είναι ένα γέννημα της εποχής του. Όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα, είναι αδύνατο να μην επηρεάσουν τις νέες γενιές και τα μέσα έκφρασης τους. Αποτελούν έμπνευση έστω και κατά κύριο λόγο δυσάρεστη και νομίζω πως το βλέπουμε αυτό και σε άλλες μορφές τέχνης.
Από εκεί και πέρα, χωρίς το βιβλίο να είναι αυτοβιογραφικό, σίγουρα υπάρχουν πολλά μεμονωμένα στοιχεία τα οποία έχω συλλέξει από τη ζωή μου και αυτά έχουν περάσει είτε αυτούσια, είτε προσαρμοσμένα λογοτεχνικά.
-
Η επέμβαση του μεταφυσικού στοιχείου πως προέκυψε;
Ουσιαστικά το ίδιο το μεταφυσικό στοιχείο, αποτέλεσε την αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου. Πάντα με γοήτευαν ιστορίες που είχαν να κάνουν με μία βαθιά και ειλικρινή επαφή του ανθρώπου, με συνειδήσεις ξένες και γνώριμες ταυτόχρονα, όπως στο Φάουστ, στο Fight Club, ή ακόμα και σε κωμικά έργα όπως το κόμικ “Ο Κήπος του Προφήτη”. Φαντάζομαι πως αυτές οι συνειδητές πληροφορίες κάπως αναμείχθηκαν υποσυνείδητα και μου έδωσαν την έμπνευση για την κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος.
-
Τι θα θέλατε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστηθεί την ανάγνωση του μυθιστορήματος, ως εμπειρία. Έπειτα αν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το βιβλίο, ή μέρη αυτού, ως μία πυξίδα σε δύσκολες καταστάσεις, παρεμφερείς με αυτές που βιώνει ο πρωταγωνιστής του βιβλίου και να δώσουν στον αναγνώστη κάποια παραπάνω δύναμη και ενέργεια, τότε θα εγώ θα είμαι πολύ χαρούμενος.
-
Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται συγγραφέας ή είναι κάτι που καλλιεργείται;
Γενικότερα, πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να εκφράσουν, κάτι να πουν. Το μέσο που θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν για να εκφραστούν, είτε είναι η συγγραφή, είτε η μουσική, είτε η υποκριτική είτε οτιδήποτε άλλο, είναι νομίζω ένας συνδυασμός της κλίσης που έχουν σαν άτομα και της επιρροής του περιβάλλοντος που μεγαλώνουν.
-
Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Νομίζω ότι κάποιες φορές, έχω την τάση να είμαι τελειομανής και πιθανή κατάχρηση αυτού του χαρακτηριστικού, μπορεί να φθείρει τον ατόφιο πλούτο κάποιας αρχικής ιδέας. Οπότε, προσπαθώ να πετυχαίνω τη χρυσή τομή μεταξύ ενός ακατέργαστου και αυθόρμητου, αλλά και ενός κατεργασμένου και επιμελημένου, περιεχομένου. Είναι μία διαδικασία που απαιτεί πολύ λεπτή προσέγγιση.
-
Ποιος μυθιστορηματικός ήρωας από την ελληνική ή/και ξένη λογοτεχνία, είναι ο αγαπημένος σας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποιον αγαπημένο μυθιστορηματικό ήρωα, αν και σίγουρα έχω εκτιμήσει πάρα πολλούς, όπως ο Ζορμπάς, ο Γουλιέλμος Μπάσκερβιλ και ο Δόκτωρ από το “Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες” του Στάινμπεκ.
-
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία σε σύγκριση με παλιότερες εποχές;
Παρατηρώ μία τάση που έχουν οι νέοι Έλληνες συγγραφείς, να γίνονται πιο άμεσοι και πιο προσιτοί, χωρίς απαραίτητα να κάνουν εκπτώσεις στο λογοτεχνικό πλούτο του έργου τους και στην ουσία αυτών που θέλουν να εκφράσουν. Και αυτό είναι κάτι που εμένα προσωπικά μου αρέσει και θεωρώ ότι συμβαδίζει με τη γενικότερη εποχή μας. Χωρίς φυσικά αυτό να αποτελεί υπαινιγμό για το σπουδαίο περιγραφικό ταλέντο των παλαιότερων συγγραφέων. Κάθε εποχή και μαζί της κάθε συγγραφική γενιά, έχει τους ρυθμούς της και τη γοητεία της.
-
Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Νομίζω ότι είναι ο πλέον αγνός τρόπος αλληλεπίδρασης μεταξύ δύο ψυχών, του αναγνώστη και του συγγραφέα, που πιθανότατα δεν θα συναντηθούν ποτέ υπό άλλες συνθήκες. Επίσης πιστεύω ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο, εμπλουτίζουμε τις εμπειρίες της ψυχής μας, με νοητά ταξίδια τα οποία είναι πιθανό να μας κάνουν σοφότερους και ως εκ τούτου, καλύτερους ανθρώπους για μας και για τους άλλους.
-
Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;
Αυτή είναι μία σκέψη που δεν έχω κάνει ποτέ, για να είμαι ειλικρινής. «Ο Φύλακας Δαίμονας μου» προς το παρόν μου αρκεί. Μέχρι να ολοκληρωθεί το επόμενο!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας! Σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο καινούριο σας βιβλίο καθώς και σε ότι ακολουθήσει!
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και σας εύχομαι επίσης ότι καλύτερο!!
Ο Γιάννης Ε. Μαντούσης γεννήθηκε το 1989 στη Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσε. Είναι κάτοικος του Αϊντχόφεν, στην Ολλανδία, όπου εργάζεται ως Μηχανικός Συστημάτων Λιθογραφίας. Ασχολείται πάνω από μία δεκαετία με την αρθρογραφία και τα τελευταία τρία χρόνια, είναι διαχειριστής του ιστoλογίου «Ο Ζηλωτής» και της ομώνυμης σελίδας στο Facebook. «Ο Φύλακας Δαίμονάς μου» είναι η πρώτη του μυθιστορηματική απόπειρα.
