Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ποιος δε γνωρίζει έστω και λίγα για την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Όλος ο κόσμος γνωρίζει και μιλάει για το μεγάλο στρατηλάτη, τον άνθρωπο που επέκτεινε το βασίλειό του σε απίθανα για την εποχή μεγέθη και σε μέρη τόσο μακρινά και τόσο διαφορετικά από την πατρίδα του τη Μακεδονία. Πόσοι αρχαιολόγοι δεν προσπάθησαν να εντοπίσουν τον τάφο του; Οι θεωρίες ήταν αρκετές με επικρατέστερη αυτή που λέει πως ο Μέγας Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Θα μπορούσε να είναι στη Βαβυλώνα που λαβώθηκε ή ακόμα και στην Αμφίπολη. Πολλοί όμως πίστεψαν πως ήταν κι αυτός θαμμένος στη Βεργίνα δίπλα στον πατέρα του. Σε αυτή την τελευταία θεωρία πάτησε ο συγγραφέας και μας μετέφερε πίσω στο 1977 και στην ανασκαφή του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου στη Βεργίνα.
Την εποχή εκείνη, όποια πέτρα και να σήκωνες έβρισκες αρχαία. Βέβαια γίνονταν και αρκετές ανασκαφές και φυσικά μαζί τους ανθούσε και η αρχαιοκαπηλία. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση της ιστορίας μας, στην ανασκαφή του Ανδρόνικου στη Βεργίνα υπάρχει και ένας αρχαιοκάπηλος ανάμεσα στους φύλακες της ανασκαφής. Όπως πολλοί άνθρωποι, έτσι κι αυτός θέλει να βγάλει γρήγορο χρήμα και να ψήσει ζωή χαρισάμενη μακριά από τις ταλαιπωρίες και τη φτώχια. Θέλει το χρήμα και την ωραία ζωή αλλά και τις γυναίκες που πιστεύει ότι μπορεί να του φέρει. Έτσι, δε διστάζει να μπει σε έναν ασύλητο τάφο μια νύχτα πριν τους αρχαιολόγους και να κάνει τη μπάζα της ζωής του. Στον τάφο βρίσκει δύο λάρνακες και δύο επιγραφές που δεν αφήνουν αμφιβολία για το ποιοι είναι θαμμένοι εκεί. Πρόκειται για τον τάφου το Μεγάλου Αλεξάνδρου και του πατέρα του βασιλιά Φίλιππου. Αρπάζει τη λάρνακα με τη μεγαλύτερη όπως πιστεύει αξία, αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τη χρυσή επιγραφή που επιβεβαιώνει την ταυτότητα της δεύτερης λάρνακας.
Τα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά για να μην κινήσουν το ενδιαφέρον των πιο υψηλά ιστάμενων ανθρώπων της χώρας. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, παρακολουθεί πολύ στενά την ανασκαφή καθώς ελπίζει το εύρημα του Ανδρόνικου να είναι ο Μεγάλος Αλέξανδρος. Σε αυτή την περίπτωση θα λυθεί άμεσα το πρόβλημα που υπάρχει με αυτή την περιοχή της Γιουγκοσλαβίας που υποστηρίζει ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και οι αληθινοί Μακεδόνες. Γι’ αυτό και μόλις ανακαλυφθεί η κλοπή, θα καλέσει από τη Γαλλία τον επιθεωρητή Ζακέ να αναλάβει την έρευνα και να ανακαλύψει τον θησαυρό που έχει κλαπεί από τη Βεργίνα, όποιος κι αν είναι αυτός.
Η ιστορία κυλάει γρήγορα και κινηματογραφικά με φόντο την Ελλάδα της δεκαετίας του 70, τη δόξα των ανασκαφών που έφερναν στο φως σημαντικά ευρήματα, όπως αυτά της Βεργίνας και των Μυκηνών. Παράλληλα βλέπουμε τη διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και Γάλλους αστυνομικούς, αλλά και πόσο ρόλο παίζει η ηλικία του καθενός. Ο Έλληνας αστυνομικός που είναι λίγο πριν τη σύνταξη δεν έχει τη διάθεση να τρέχει αριστερά και δεξιά και να υπακούει στις εντολές ενός Γάλλου. Το κάνει όμως γιατί αυτές είναι οι διαταγές που έχει λάβει από τον ανώτερό του. Ο Γάλλος επιθεωρητής από την άλλη φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τη λύση του μυστηρίου, θέλει όμως να κάνει και τον τουρισμό του καθότι φιλέλληνας, κάτι που φυσικά κακοφαίνεται όχι μόνο στους Έλληνες συναδέλφους του αλλά και στον αναγνώστη. Το πάθος όμως που λείπει από τον μεγάλο σε ηλικία αστυνομικό είναι εμφανές στους πιο νέους αστυνομικούς του Ελληνικού σώματος και με το παραπάνω. Βέβαια, δεν είναι να απορεί κανείς. Μετά από πολλά χρόνια στο σώμα είναι πολύ φυσικό να έχει κουραστεί κάποιος, να έχει μπουχτίσει με όσα έχει δει τόσα χρόνια και να μην έχει τον ενθουσιασμό των πρώτων ετών.
Σε γενικές γραμμές ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Χρήστος Θ. Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το1974. Είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, νομικός σύμβουλος της ΡΑΣ, απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών του πανεπιστημίου των Βρυξελλών, στο οποίο πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, και διδάκτορας δημοσίου δικαίου. Έχει δημοσιεύσει δύο νομικά συγγράμματα –για το κοινοτικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο– και πενήντα επιστημονικές μελέτες σε έγκριτα νομικά περιοδικά. Στον κόσμο της λογοτεχνίας μυήθηκε το 2008, με το μυθιστόρημα Το τέλος του Γ.Σ. Μπαχ. Έπειτα από μια μακρόχρονη πορεία στον χώρο των εκδόσεων και συνεργασία με σημαντικούς εκδοτικούς οίκους, πλέον το συγγραφικό έργο του απαρτίζεται από επτά μυθιστορήματα και δύο ποιητικές συλλογές. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, Ο ήχος των Ορίων, κυκλοφόρησε το 2021 από τις Εκδόσεις Ελκυστής. Το τέλος του Γ.Σ. Μπαχ (2008), Ημιτελής ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ Η επιρροή του κοινοτικού δικαίου στη δικαστική προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα 2002. Το τέλος του Γ.Σ. Μπαχ, μυθιστόρημα, Ιωλκός, 2008. Ημιτελής εκτέλεση, μυθιστόρημα, Λιβάνης, 2009. Θανάσιμος Έρωτας, ποιητική συλλογή, Ιωλκός, 2011. Αντεστραμμένη κλεψύδρα, ποιητική συλλογή, Ιωλκός, 2012. Τρόποι διείσδυσης του ευρωπαϊκού δικαίου στην εθνική έννομη τάξη, Π. Ν. Σάκκουλας, 2013. Αρχική θεωρία, Ιωλκός, 2014. Έγκλημα χωρίς δολοφόνο, Μεταίχμιο, 2016. Αντίστροφη μέτρηση, Διάπλαση, 2019. Παγίδα θανάτου για τον επιθεωρητή Ζακέ, Νεφέλη, 2020. Ο ήχος των ορίων, Ελκυστής, 2021.
