Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το ιστορικό μυθιστόρημα είχε λείψει τον τελευταίο καιρό από τα αναγνώσματά μου και ήρθε η «Ελεονώρα της Ακουιτανίας» για να καλύψει αυτό το κενό. Το βιβλίο είχε κάποιο διάστημα στο ράφι μου, μέχρι να νιώσω την ανάγκη να ταξιδέψω στο παρελθόν και μπορώ να πω πως το ταξίδι που έκανα με μετέφερε σε μέρη και χρόνια που πολύ ήθελα να επισκεφτώ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα για την Ελεονόρα της Ακουιτανίας, ούτε για το Λουδοβίκο Ζ’ αλλά, ας είναι καλά η εκτεταμένη έρευνα της συγγραφέως η οποία ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μου μια εποχή ολόκληρη αλλά και δύο από τις πιο ισχυρές οικογένειες στην Ευρώπη το δωδέκατο αιώνα. Σε ένα μυθιστόρημα δομημένο πάνω σε πολύ γερά ιστορικά θεμέλια και με κάποιες, λίγες είναι η αλήθεια, συγγραφικές ελευθερίες που ευνοούν την πλοκή, ξετυλίγεται η ζωή μιας από τις πιο ισχυρές γυναίκες της Ευρώπης, μιας γυναίκας που έγινε δυο φορές βασίλισσα σε δυο διαφορετικές χώρες, και που μέχρι το τέλος της εκτενούς ζωής της, παρέμεινε η δούκισσα της ιδιαίτερης πατρίδας της, της Ακουιτανίας.
Το βιβλίο ξεκινάει με τη δολοφονία ουσιαστικά του πατέρα της Ελεονώρας, του τότε δούκα της Ακουιτανίας, Γουλιέλμου Ι. Ο δούκας πεθαίνει κατά το προσκύνημά του στον Άγιο Ιάκωβο, στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα και τόσο ο αδερφός του ο Ραϊμόνδος όσο και η κόρη του Ελεονώρα υποπτεύονται εγκληματική ενέργεια. Ο Γουλιέλμος άλλωστε, όπως και ο πατέρας του, ήταν ψηλός και γερός σαν γίγαντας. Όσο δύσκολος και αν ήταν ο δρόμος του προσκυνήματος, δε θα μπορούσε να τον έχει καταπονήσει τόσο. Η Ελεονώρα, η διάδοχός του όπως εκείνος την έχρισε, αποφασίζει να εκδικηθεί το θάνατό του. Σχεδιάζει λοιπόν να παντρευτεί τον γιο αυτού που θεωρεί δολοφόνο του πατέρα της, το διάδοχο του βασιλιά Λουδοβίκου Θ’ της Γαλλίας. Μόνο που στη διάρκεια της γαμήλιας τελετής, ο βασιλιάς πεθαίνει με τρόπο παρόμοιο με τον δούκα και η Ελεονώρα δεν είναι πλέον μόνο δούκισσα της Ακουιτανίας, αλλά και βασίλισσα της Γαλλίας στο πλευρό του Λουδοβίκου Ζ’.
Μένει λοιπόν να βρει ποιος κρύβεται πίσω από τις δύο δολοφονίες. Ποιος είναι αυτός που επωφελείται από το να βάλει δυο άπειρα παιδιά στο θρόνο της Γαλλίας; Ένα φτωχό αλλά θεοσεβούμενο βασιλιά που έχει μεγαλώσει με την εκπαίδευση των μοναχών και μια πλούσια έφηβη από το Νότο με ισχυρό ταπεραμέντο, αλλά μακριά από τον τόπο της και αποκομμένη από τους βαρόνους που τη στηρίζουν.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα ερωτήματα, υπάρχει κι ένα παιδί χωρίς όνομα, που δεκαετίες πριν το θάνατο του δούκα, εγκαταλείπεται στο δάσος μονάχο του. Καμιά από τις πέντε μητέρες του δεν έχει επιστρέψει για να το φροντίσει και επιβιώνει για μήνες μέχρι να επιστραφεί πίσω στο εργαστήριο σαπουνιού όπου μεγάλωνε. Εκεί θα μάθει ποια από τις πέντε είναι η πραγματική του μητέρα. Θα μάθει όμως ακόμα περισσότερα για την προέλευσή του. Κανείς δεν ξέρει που θα βρεθεί αυτό το χωρίς όνομα παιδί όταν μεγαλώσει και τι ρόλο θα παίξει στην ιστορία για την οποία διαβάζουμε.
Η Ελεονώρα της Ακουιτανίας έζησε μέχρι τα 82 της χρόνια, μια ηλικία και μια ζωή αξιοζήλευτη για το 12ο αιώνα. Πολλά συνέβησαν στην πολυτάραχη ζωή της και από όλα αυτά, εμείς βλέπουμε ένα μόνο μικρό κομμάτι. Όταν ανέλαβε τον τίτλο της δούκισσας και αυτόν της βασίλισσας της Γαλλίας ήταν μόλις 13 χρονών. Μην ξεχνάμε όμως το προσδόκιμο ζωής της εποχής, το γεγονός ότι ένα κορίτσι μόλις έμπαινε στην εφηβεία και μπορούσε να αποκτήσει παιδιά θεωρούνταν ότι ήταν ήδη σε ηλικία γάμου και ότι γενικά επρόκειτο για μια εποχή πολύ διαφορετική από αυτή που ζούμε τώρα. Στο τέλος του βιβλίου έχει περάσει μια δεκαπενταετία περίπου. Μέσα στα λίγα αυτά χρόνια από τη ζωή της η Ελεονώρα έχει χάσει ένα παιδί, έχει γεννήσει ένα άλλο, έχει συμμετάσχει σε πολέμους και σε μια σταυροφορία, έχει αλλάξει τον τρόπο που ντύνονται οι Γαλλίδες και έχει ανακαλύψει τον δολοφόνο του πατέρα της και του βασιλιά Λουδοβίκου του Παχέος.
Το ταξίδι στο παρελθόν ζωντανεύει τη γη του νότου που περιβάλλεται από ποτάμια, την εύφορη γη που πολλοί ήθελαν να εκμεταλλεύονται. Έκπληξη δημιουργεί το γεγονός ότι σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία ο Γουλιέλμος έχρισε την πρωτότοκη κόρη του διάδοχο, γεγονός που δεν συνηθίζονταν ιδιαίτερα εκείνη την εποχή. Διάδοχος ήταν συνήθως κάποιος άνδρας συγγενής του αποθανόντος. Όμως εκείνος την εκπαίδευε από μικρή, όπως και την αδερφή της, προφανώς γιατί ήθελε το δουκάτο να παραμένει στη γενιά του. Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, εγώ χαίρομαι για την τόσο δυναμική γυναικεία παρουσία εκείνη την εποχή!
Το βιβλίο είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται τον δωδέκατο αιώνα στην αυλή της Γαλλίας και το δουκάτο της Ακουιτανίας. Ως εκ τούτου, έχουμε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς σε αυτό το πλαίσιο. Ίντριγκες, δολοφονίες, δηλητήρια, παιχνίδια εξουσίας και φυσικά την εκκλησία που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκεται όπου υπάρχει δύναμη. Έχουμε ακόμα ερωτικά μπερδέματα και φυσικά αιμομιξίες, που ήταν πολύ συχνό φαινόμενο, όσο περίεργο κι αν φαίνεται. Πρόκειται για μια ευκολοδιάβαστη ιστορία, με σχετικά μικρά κεφάλαια που διαβάζονται γρήγορα και με τις σελίδες να γυρνούν εξίσου γρήγορα.
Αν σας αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα ή αν ενθουσιάζεστε να διαβάζετε για βασιλείς και ισχυρούς ανθρώπους της Ευρώπης του μεσαίωνα, διαβάστε το!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η ΕΥΑ ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΑΕΝΘ ΝΤΕ ΟΥΡΤΟΥΡΙ γεννήθηκε στη Βιτόρια της Ισπανίας. Πήρε πτυχίο οπτικής και οπτομετρίας και εργάστηκε αρκετά χρόνια στον τομέα αυτόν, ώσπου πρόσφατα έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Αλικάντε. Είναι παντρεμένη κι έχει δύο παιδιά. Το 2012 το βιβλίο της La saga de los longevos χαρακτηρίστηκε εκδοτικό φαινόμενο, και μεταφράστηκε στα αγγλικά με μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθησαν τα Los hijos de Adán και Pasaje a Tahití το 2014, και το 2016 ξεκίνησε η θρυλική τριλογία της Λευκής Πόλης. Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ είναι το πρώτο μέρος της σειράς, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του πολύ γνωστού διεθνώς Ισπανού σκηνοθέτη Daniel Calparsoro (Ποιος κλέβει ποιον; και Το μυστικό της πεταλούδας).
