Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ο Γιάννης Τζανής μας δίνει μια νουβέλα εμπνευσμένη από τα σκοτεινά σημεία της ζωής και όχι από τα χαρούμενα σοκάκια της πόλης. Ήρωές του είναι τέσσερις άνθρωποι που βρίσκονται όλοι στο ίδιο κλαμπ, το τελευταίο βράδυ του Αυγούστου. Για τον καθένα από αυτούς θα διαβάσουμε ουσιαστικά μια ιστορία, μέχρι να δούμε πως οι ζωές όλων τους περιπλέκονται και τέμνονται σε κάποια σημεία.
Ο Μάρκος είναι πρώην τοξικομανής. Πριν από κάποιο διάστημα είχε καταφέρει να κλέψει μια αρκετά μεγάλη ποσότητα ηρωίνης από τον επονομαζόμενο Λύκο, έναν έμπορο ναρκωτικών. Η τύχη δεν ήταν με το μέρος του όμως εκείνο το βράδυ. Μπορεί να μην τον έπιασε ο Λύκος, εντούτοις δεν έμεινε ατιμώρητος, αν και όχι για τους σωστούς λόγους. Μετά από όλο αυτό όμως, κατάφερε να ανεξαρτητοποιηθεί και προσπάθησε να κρυφτεί όσο πιο καλά μπορούσε από τον Λύκο και τους παλιούς γνωστούς. Κάποια στιγμή όμως συνάντησε τη Μαίρη. Αυτή πάει να συναντήσει εκείνο το βράδυ στο κλαμπ Black Ego.
Η Μαίρη είναι κι αυτή εθισμένη στα ναρκωτικά και δυστυχώς, όπως πολλοί άλλοι σαν κι αυτή, κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει τη δόση της. Έτσι όταν συναντά το Μάρκο, τον άνθρωπο που έκλεψε από το Λύκο και τον ρεζίλεψε σκέφτεται ότι είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξασφαλίσει αρκετές από τις επόμενες δόσεις της. Έτσι, θα παίξει το ρόλο του δολώματος μιας και ξέρει ότι ο Λύκος θα την πληρώσει καλά για να πιάσει στα χέρια του τον Μάρκο.
Ο Νίκος, παλιός θαμώνας στο κλαμπ Black Ego, μικροχουλιγκάνος και γυναικάς, συναντά εκείνο το βράδυ τη γυναίκα που, πριν οχτώ χρόνια έγινε η πρώτη ερωτική του εμπειρία. Αυτή δεν είναι άλλη από τη Μαίρη, που μπορεί μεν να είναι λίγο μεγαλύτερή του και μεγαλύτερη από τις γυναίκες που κυνηγάει συνήθως, είναι όμως αυτή που του άνοιξε τα μάτια και της έχει αδυναμία.
Η γυναίκα με το λευκό φόρεμα, που δεν έχει όνομα σε αυτή την ιστορία, περνάει τις τελευταίες ώρες της ζωής της στο κλαμπ. Βλέπει εκεί και τον Νίκο, που είναι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που μένει, αλλά που δεν έχει ιδέα για το τι ακολουθεί. Για το τελευταίο της ταξίδι έχει μιλήσει μόνο στον Οίκτο.
Ο Οίκτος δεν είναι άλλος από τον ηλικιωμένο κύριο που μένει στο διπλανό διαμέρισμα από εκείνο της κοπέλας. Είναι μόνος του τα τελευταία χρόνια και χόμπι του είναι να ζωγραφίζει χαμόγελα στα πρόσωπα αγιογραφιών. Θα σταθεί όμως κοντά στην κοπέλα του διπλανού διαμερίσματος.
Κάποιοι από αυτούς τους χαρακτήρες μπορεί να είναι αληθινοί ή να μας θυμίσουν ανθρώπους που έχουμε συναντήσει. Άλλοι μπορεί να είναι τελείως φανταστικοί και να μην έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Κάποιοι μπορεί όντως να υπάρχουν εκεί έξω, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς για εμάς, να μην τους έχουμε συναντήσει.
Αλληγορική ή ρεαλιστική, η νουβέλα αυτή μας παρουσιάζει κάποιες όψεις της ζωής. Όψεις με τις οποίες δε θα θέλαμε να έρθουμε σε επαφή, κι όμως το κάνουμε σχεδόν κάθε μέρα, συνειδητά ή ασυνείδητα.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Γιάννης Τζανής γεννήθηκε το 1993 και είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην κατεύθυνση “Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας”.
