Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Άλλη μια συλλογή διηγημάτων από τον πιο γνωστό συγγραφέα του Nordic Noir, Jo Nesbo. Πέρυσι είχαμε τον «Άρχοντα της ζήλειας» την πρώτη συλλογή διηγημάτων του Nesbo που κυκλοφόρησε στη χώρα μας. Πολλοί περίμεναν ένα βιβλίο με ήρωα τον Χάρι Χόλε, άλλοι ένα βιβλίο σαν «Το Βασίλειο». Τελικά δεν πήραμε τίποτα από τα δύο. Κι ενώ στη προηγούμενη συλλογή είχαμε διηγήματα που είχαν να κάνουν με σκοτεινά μυστικά, απληστία και αδίστακτους έρωτες, αυτή τη φορά τα διηγήματα έχουν έναν κοινό άξονα αρκετά διαφορετικό. Ή μπορεί και παραπάνω άξονες, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς.
Ενώ οι ιστορίες του «Άρχοντα της ζήλειας» συμβαίνουν στο παρόν και σε μια πραγματικότητα που υφίσταται, οι ιστορίες του «Νησιού των αρουραίων» λαμβάνουν χώρα κάπου στο μέλλον, σε ένα φανταστικό πλαίσιο που είτε έχει να κάνει με τη δυστοπία είτε με την επιστημονική φαντασία είτε απλά σε ένα μέλλον που πρόκειται να έρθει. Φανερά επηρεασμένος από την πανδημία, άλλωστε, αν κατάλαβα καλά, οι ιστορίες γράφτηκαν την εν λόγω περίοδο, ο ροκ σταρ συγγραφέας αναρωτιέται για τον ψυχισμό και τις συμπεριφορές του ανθρώπου μέσα από αυτό το πρίσμα. Τι θα γινόταν αν δημιουργούνταν χάος σε ολόκληρο τον πλανήτη μετά από μια πανδημία; Τι θα γινόταν αν υπήρχε ένα μηχάνημα που θα μπορούσε να σβήσει τη μνήμη του ανθρώπινου νου ή αν υπήρχε ένα άλλο που θα μπορούσε να ανακτήσει αναμνήσεις ακόμα και από ένα νεκρό εγκέφαλο; Ποια θα ήταν τα ηθικά διλήμματα αν ανακαλυπτόταν το φάρμακο της μακροζωίας; Θα γυρνούσαμε πίσω στο χρόνο να διορθώσουμε κάτι αν είχαμε αυτή τη δυνατότητα; Κι αν υπήρχαν παράλληλες πραγματικότητες, μέχρι που θα μπορούσαμε να φτάσουμε;
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο δεύτερος παράγοντας που βάζει στις ιστορίες του είναι η εκδίκηση. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα θέμα που τον απασχολεί και σε αυτό το βιβλίο αποφασίζει να ασχοληθεί με το πως αντιδρούν οι άνθρωποι όταν συμβαίνουν διάφορα εναντίον τους και αν, πως και γιατί παίρνουν εκδίκηση. Ποια θα ήταν η εκδίκησή τους αν ο άνθρωπος που είχαν ως στόχαστρο ήταν κάποιος γνωστός τους, φίλος τους, ή κάποιος τελείως άγνωστος.
Και αυτή τη φορά πιστεύω πως κατάφερε να μας δώσει πολυδιάστατους χαρακτήρες, ακόμα και στη μικρή φόρμα όπου έχει τελικά την ικανότητα να περνάει τα μηνύματα που θέλει και να αναπτύσσει τους χαρακτήρες του αρκετά ώστε να βγάζουν νόημα οι πράξεις τους. Σε κάποια σημεία μας κάνει να αναρωτηθούμε πως θα συμπεριφερόμασταν εμείς στη θέση του τάδε ή του δείνα ήρωα, αν θα παίρναμε εκδίκηση και με ποιον τρόπο. Αυτόν που επέλεξαν οι ήρωες ή κάποιον άλλο;
«Το νησί των αρουραίων» είναι ένα βιβλίο που παρά τον όγκο του διαβάζεται πολύ γρήγορα. Η γραφή του συγγραφέα φαίνεται να έχει ωριμάσει, είναι πιο μεστή, πιο δεμένη και φυσικά, όπως πάντα, α αφήγηση κρατάει τον αναγνώστη στα δίχτυα της. Σε κάποιες ιστορίες είναι ο νέος εξελιγμένος Nesbo ενώ σε άλλες θυμίζει πολύ αυτόν που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε με τα πιο πρώιμα βιβλία του.
Λίγα λόγια για τo συγγραφέα:
Ο νορβηγός Jo Nesbo (1960) είναι ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς αστυνοµικής λογοτεχνίας στον κόσµο, το οποίο είναι µια κάποια παρηγοριά για τον ίδιο καθώς η πολλά υποσχόµενη καριέρα του ως ποδοσφαιριστή διακόπηκε ξαφνικά όταν έπαθε ρήξη χιαστών και στα δύο γόνατα στα δεκαοχτώ του. Αφού σπούδασε οικονοµικά, άρχισε να εργάζεται ως χρηµατιστής, ενώ τα βράδια έπαιζε µε το ροκ συγκρότηµά του, τους Di Derre. Όταν ένας εκδότης τού ζήτησε να γράψει τις εµπειρίες του από τις περιοδείες µε το συγκρότηµά του, ο Nesbo κατέληξε να γράφει το πρώτο αστυνοµικό µυθιστόρηµα της σειράς Χάρι Χόλε, τη Νυχτερίδα. Σήµερα τα βιβλία του (κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) εκδίδονται σε 50 γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 50 εκατοµµύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσµο.
