Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Εσείς που διαβάζετε αστυνομικά μυθιστορήματα, έχετε ακούσει το όνομα Χρήστος Μαρκογιαννάκης; Εγώ που λέτε το είχα ακούσει και είχα διαβάσει και για το συγγραφέα και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον το βιογραφικό του. Με σπουδές στη Νομική και την Εγκληματολογία και μόνιμος κάτοικος πλέον του Παρισιού, συγγράφει κυρίως δοκίμια για την αισθητική του εγκλήματος, αλλά και αστυνομικά μυθιστορήματα που, καθώς φαίνεται, έχει το υπόβαθρο να υποστηρίξει συγγραφικά. Το «Στον 5ο όροφο της Νομικής» είναι το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε αρχικά στα Γαλλικά και έπειτα στα Ελληνικά, για πρώτη φορά το 2014. Πλέον έχουμε στα χέρια μας μια αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου από τις Εκδόσεις Μίνωας, αυτή που διάβασα κι εγώ δηλαδή, με βάση την οποία θα σας μιλήσω.
Σύμφωνα με το συγγραφέα, στον 5ο όροφο της Νομικής Σχολής Αθηνών, υπάρχει ο τομέας Εγκληματολογίας. Στον εν λόγω όροφο, επιστρέφοντας ένα βράδυ από το Παρίσι, ο υποψήφιος διδάκτορας Άγγελος Κονδύλης βρίσκει ένα πτώμα, αυτό της καθηγήτριας του τομέα Λαμπρινής Σιώμου. Σύντομα, το πτώμα του κάνει παρέα στο δικό της, χωρίς να αφήσει άλλα στοιχεία για το τι μπορεί να συνέβη. Τα δύο πτώματα ανακαλύπτει το πρωί η καθαρίστρια του κτηρίου και σύντομα η αστυνομία καλείται να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από τη διπλή ανθρωποκτονία.
Ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής Χριστόφορος Μάρκου γνωρίζει καλά τόσο το κτήριο, τον συγκεκριμένο όροφο, αλλά και τα δύο θύματα, καθώς πριν δυο χρόνια παρακολούθησε ένα από τα μεταπτυχιακά της σχολής. Γνωρίζει λοιπόν πόσο αντιπαθής ήταν η Σιώμου και πόσο συμπαθής ήταν ο Κονδύλης. Αυτό που δε γνωρίζει, αλλά σύντομα ανακαλύπτει είναι το πόσο σκοτεινός είναι ο διάδρομος του πέμπτου ορόφου όταν πέσει ο ήλιος, μιας και οι περισσότερες από τις λάμπες δεν ανάβουν ή δε φωτίζουν ικανοποιητικά. Θα έλεγε κανείς πως είναι το ιδανικό σκηνικό για το τέλειο έγκλημα, όμως ο αστυνόμος έχει βαλθεί να ανακαλύψει την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή.
Πολύ ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που στήνει το μυθιστόρημα ο συγγραφέας και πώς σιγά σιγά μας συστήνει τους ήρωές του. Οι περισσότεροι είναι καθηγητές της σχολής και όλοι ανεξαιρέτως σχετίζονται με τη σχολή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε πρόκειται για προσωπικό, διοικητικό ή διδακτικό, είτε πρόκειται για φοιτητές, όλοι γνωρίζονται καλά μεταξύ τους και υπάρχει ένα κλίμα που συναντά κανείς σχεδόν παντού σε κλειστές, μικρές κοινωνίες, όπως είναι τα πανεπιστήμια. Υπάρχει η συναδελφική κόντρα ή συνεργασία, οι έχθρες και οι αντιζηλίες αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις η φιλία και η συνεργασία. Αυτό το στοιχείο είναι που επιτρέπει στον αστυνόμο να διεξάγει την έρευνά του μέσα από συζητήσεις στο κτήριο της σχολής και όχι μέσα από την επίσημη ανακριτική διαδικασία. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι πρόκειται για υπόθεση υψηλού προφίλ. Ο ίδιος ο υπουργός αναμένει νέα και πρόοδο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Με μικρά κεφάλαια που επικεντρώνονται σε ένα στοιχείο κάθε φορά, με την ημερομηνία, την ώρα και τον τόπο όπου συμβαίνουν όλα στον τίτλο του κάθε κεφαλαίου, ο Μαρκογιαννάκης κάνει τον αναγνώστη συνένοχο στο έγκλημα και σύμμαχο στην έρευνα. Ο δολοφόνος δεν είναι δύσκολο να βρεθεί. Ο ηθικός αυτουργός όμως, το κίνητρο πίσω από τη διπλή δολοφονία, θα ανακαλυφθεί στο τέλος του βιβλίου.
Έξυπνο και γρήγορο, ένα ελληνικό whodunit που κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης γεννήθηκε το 1980 στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και μεγάλωσε. Με σπουδές στη Νομική και την Εγκληματολογία στην Αθήνα και το Παρίσι, και έχοντας εργαστεί ως δικηγόρος, τα τελευταία χρόνια ζει στη γαλλική πρωτεύουσα.
Είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας και δοκιμιακών βιβλίων για την αισθητική του εγκλήματος, εμπνευστής της έννοιας criminart και μέλος της Crime Writers’ Association.
Το Μυθιστόρημα με κλειδί είναι το τρίτο του αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο εκδίδεται στα ελληνικά, ενώ θα ακολουθήσει και η έκδοσή του στα γαλλικά.
