Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ένα από τα βιβλία που με έκαναν να χαρώ πολύ όταν είδα ότι μεταφράστηκαν ήταν το «Άνθρωποι που συναντάμε στις διακοπές». Παντού διάβαζα ότι είναι το απόλυτο βιβλίου του καλοκαιριού οπότε δε θα μπορούσα να μην το διαβάσω κι εγώ φέτος το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα και αν δεν έπρεπε να πέσω κάποια στιγμή για ύπνο γιατί δούλευα την επομένη, θα το είχα διαβάσει σε μια μέρα, όσο ογκώδες κι αν είναι! Κι αυτό γιατί πολύ απλά η ιστορία με τραβούσε, η γραφή ήταν πολύ ευχάριστη και παρόλο που είχε μια θεματική που δεν είναι από τις αγαπημένες μου, τη φιλία που εξελίσσεται σε έρωτα ή στα αγγλικά friends to lovers trope, εν τούτοις το απόλαυσα όσο λίγα!
Η ιστορία τους είναι η εξής! Η Πόπι και ο Άλεξ γνωρίστηκαν την πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο αλλά δεν ξαναμίλησαν από τότε. Ήταν άλλωστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Η Πόπι ένα πολύχρωμο και αστείο πλάσμα έξω καρδιά και ο Άλεξ σοβαρός και λιγομίλητος. Ήταν και οι δύο από την ίδια μικρή πόλη, που ήταν και το μόνο κοινό που είχαν. Φάνηκε από την αρχή ότι δεν τους άρεσαν τα ίδια πράγματα οπότε ήταν μάλλον καλύτερα που χάθηκαν. Όλα αυτά μέχρι το τέλος τους πρώτου έτους, όταν βρίσκονται να κάνουν το ταξίδι της επιστροφής στην πόλη τους για τις καλοκαιρινές διακοπές, μαζί! Στη διαδρομή έχουν χρόνο να εμπεδώσουν πόσο διαφορετικοί είναι αλλά και να βρουν ένα πράγμα που έχουν κοινό. Σιγά σιγά, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μια φιλία αναπτύσσεται ανάμεσά τους και που τους συνοδεύει σε όλη την ακαδημαϊκή τους πορεία και μετέπειτα. Από τότε έχουν σαν παράδοση να περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές μαζί, ένα ταξίδι για μια εβδομάδα είναι αυτό που θα έχουν για τα επόμενα δέκα χρόνια! Η παράδοση σταματάει δύο χρόνια πριν, στο τελευταίο ταξίδι που έκαναν στην Κροατία. Από την επιστροφή τους κι έπειτα δεν έχουν ξαναμιλήσει.
Τώρα πλέον η Πόπι είναι σε μια φάση στη ζωή της που τίποτα δεν τη γεμίζει. Παρόλο που έχει τη δουλειά που πάντα ήθελε, είναι συντάκτρια σε ένα μεγάλο ταξιδιωτικό περιοδικό, γεγονός που της επιτρέπει να κάνει όλα τα ταξίδια που πάντα ονειρευόταν κι ακόμα παραπάνω, νιώθει ότι της λείπει κάτι. Της λείπει ο φίλος της ο Άλεξ και τα ταξίδια που έκαναν μαζί. Της λείπει το γεγονός ότι δεν μπορεί να του μιλήσει για το πως νιώθει και να του πει πως ουσιαστικά, την τελευταία φορά που ήταν ευτυχισμένη ήταν στο τελευταίο τους ταξίδι μαζί. Αποφασίζει λοιπόν να κάνει την πρώτη κίνηση για να έρθουν και πάλι σε επαφή και του ζητάει να κάνουν ένα ακόμα ταξίδι μαζί. Παρόλο που η Πόπι δεν το περίμενε ότι θα ήταν τόσο απλό, εκείνος συμφωνεί! Έχει λοιπόν μια εβδομάδα να τα διορθώσει όλα και να αποκαταστήσει τη φιλία τους.
Η διήγηση της ιστορίας γίνεται από την πλευρά της Πόπι, η οποία μας πάει μπρος πίσω στο παρόν και στο παρελθον για να μας περιγράψει τη φιλία της με τον Άλεξ και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή της. Η Πόπι είναι ξεκάθα ερωτευμένη με τον Άλεξ, όπως κι εκείνος είναι ερωτευμένος μαζί της. Κανείς όμως δεν κάνει κάποια κίνηση, ίσως γιατί φοβούνται να καταστρέψουν τη φιλία τους. Έτσι ζουν τις ζωές τους, γνωρίζουν ανθρώπους και αρκούνται σε μηνύματα, τηλεφωνήματα και τις καλοκαιρινές διακοπές τους, αφού με τον καιρό καταλήγουν η Πόπι στη Νέα Υόρκη και ο Άλεξ στο Οχάιο. Αυτός ο φόβος είναι που θα τους κρατήσει μακριά. Για πόσο όμως; Διαβάστε το για να μάθετε! Πόσο σπόιλερ να κάνω πια!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Emily Henry γράφει νεανικές ιστορίες για την οικογένεια, τη φιλία και τον έρωτα. Τα βιβλία της έχουν βρεθεί στην κορυφή της λίστας των New York Times. Έχει σπουδάσει δημιουργική γραφή στο Hope College. Ζει και γράφει στο Σινσινάτι. Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της: http://www.emilyhenrybooks.com
