Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Είχα διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο της συγγραφέως, «Το θεώρημα της αγάπης», και το είχα λατρέψει! Τόσο η Όλιβ όσο και ο Άνταμ μου ήταν πολύ αγαπητοί και ενθουσιάστηκα με το περιβάλλον του βιβλίου. Μια γυναίκα στις θετικές επιστήμες, το στοιχείο μου! Γι’ αυτό και χάρηκα πολύ που κυκλοφόρησε και το επόμενο βιβλίο της συγγραφέως, αφού και «Η νευρολογία του έρωτα» είναι στο ίδιο περιβάλλον! Όχι σε Πανεπιστήμιο αυτή τη φορά, αλλά στο ερευνητικό κέντρο της NASA, όπου η Μπι, μια νευροεπιστήμονας και θαυμάστρια της Μαρί Κιουρί, καλείται να δουλέψει πάνω σε μια νέα τεχνολογία, να δημιουργήσει ουσιαστικά νέα τεχνολογία που θα καλυτερέψει τη ζωή και τη δουλειά των αστροναυτών. Η Μπι είναι ενθουσιασμένη για τη νέα αυτή ευκαιρία, που μπορεί να της δώσει μια διέξοδο από την τωρινή της δουλειά, κι από ένα αφεντικό που μετά βίας καταλαβαίνει τι του λέει και που θα προτιμούσε να έχει πάει κάποιος άντρας επιστήμονας στη θέση της.
Η Μπι καλείται να διευθύνει μια ομάδα, μαζί με έναν μηχανικό και παλιό της γνώριμο από το μεταπτυχιακό, τον Λίβαϊ Γουάρντ. Οι δυο τους είχαν την ίδια επιβλέποντα καθηγήτρια στο μεταπτυχιακό, αν και είχαν κάποια έτη διαφορά. Κάποια στιγμή παρά λίγο να συνεργαστούν, αλλά ο Λίβαϊ δεν ήταν και πολύ πρόθυμος. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Λίβαϊ δεν ήταν πρόθυμος να της μιλήσει ή έστω γενικά να βρίσκεται κάπου κοντά της. Η Μπι δεν έχει καταλάβει για ποιο λόγο του προκαλεί τέτοια συναισθήματα, αλλά μπορεί να δεχθεί ότι τη σιχαίνεται και προσπαθεί να κάνει κι εκείνη το ίδιο. Όταν όμως μαθαίνει ότι θα πρέπει να συνεργαστούν τόσο στενά, ελπίζει αυτή η έχθρα του παρελθόντος να μην της στοιχήσει το μέλλον της. Κάτι που φαίνεται ότι μάλλον δε θα μπορέσει να ελέγξει και πολύ, μιας που η Μπι βρίσκεται ήδη στο εργαστήριο της NASA, το οποίο, ενώ θα έπρεπε να είναι έτοιμο πριν την άφιξή της, μια εβδομάδα μετά, παραμένει αδειανό και χωρίς κάποια πρόβλεψη για το πότε θα στηθεί.
«Θυμάσαι τον Ιούνιο του 1903, όταν το Βασιλικό Ινστιτούτο προσκάλεσε τη δρα Κιουρί να δώσει ομιλία, και τελικά δεν της επέτρεψαν να τη δώσει εξαιτίας του κατώτερου γυναικείου εγκεφάλου της; Ο Πιέρ κατέληξε να κάνει την ομιλία εκ μέρους της, αν και η ίδια βρισκόταν εκεί, ανάμεσα στο κοινό.»
― Ali Hazelwood, Η νευρολογία του έρωτα
Αλήθεια, σας έχει συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο; Να μη λαμβάνει για παράδειγμα κανείς στα σοβαρά την άποψή σας, μέχρι κάποιος άντρας συνάδελφος με ισχύ, προϊστάμενος ή κάτι παρόμοιο, να τους πει να σας ακούσουν; Ή ακόμα χειρότερα, να την παρουσιάσει σαν δική του άποψη;
Η γνωστή και αγαπημένη γραφή της Ali Hazelwood επιστρέφει και μας μιλάει γι’ αυτό που ξέρει καλύτερα: τη ζωή των γυναικών στις θετικές επιστήμες. Εγώ πάντως ταυτίζομαι, δεν ξέρω για εσάς. Πολλά από όσα διάβασα με έβρισκαν να συμφωνώ και δυστυχώς πολλά έχουν συμβεί και σε εμένα στα τόσα χρόνια εμπειρίας μου στις θετικές επιστήμες, έναν κατεξοχήν ανδρικό κλάδο. Ή τουλάχιστον αυτό μας άφηναν να πιστεύουμε, κάνοντας τη ζωή επιτυχημένων γυναικών επιστημόνων πιο δύσκολη από ότι ήταν ήδη. Αν είχατε μια οποιαδήποτε αμφιβολία για το αν η συγγραφέας υπερβάλει σε αυτό το κομμάτι, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν το κάνει. Όλα αυτά δυστυχώς συμβαίνουν. Και φυσικά συμβαίνουν και στη χώρα μας, που είναι πιο πίσω κι από τον Νεάτερνταλ…
«@Schmacademics Είναι απλώς ένα αγόρι που στέκεται μπροστά από ένα κορίτσι και της ζητάει να κάνει τη διπλάσια δουλειά από όση έχει κάνει εκείνος, για να αποδείξει ότι είναι άξια να γίνει επιστήμων.»
― Ali Hazelwood, Η νευρολογία του έρωτα
Η ηρωίδα του βιβλίου είναι μια κοπέλα με την οποία μπορεί εύκολα να ταυτιστεί κανείς. Έχει χάσει την αυτοπεποίθησή της γιατί ο πρώην της ήταν ένα κάθαρμα που την έκανε να πιστεύει ότι δεν ‘άξιζε και πολλά και ότι χάρη της έκανε που την αρραβωνιάστηκε. Μέχρι και η κολλητή της την πρόδωσε επειδή τη ζήλευε, αφού επέλεξε να κοιμηθεί με τον εν λόγω αρραβωνιαστικό. Έκτοτε η Μπι έπαψε να εμπιστεύεται τους ανθρώπους και κυρίως τους άντρες και έπαψε να αποζητά την αγάπη και τον έρωτα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεχωρίσει τα πραγματικά συναισθήματα από έναν απλό ενθουσιασμό και να μην πιστεύει ότι η αγάπη κάποιου για εκείνη μπορεί να διαρκέσει χρόνια, ακόμα κι από μακριά.
«…Ξέρετε ποιοι παραδοσιακά τα πηγαίνουν άσχημα στις τυποποιημένες εξετάσεις; Οι γυναίκες και άτομα που ανήκουν σε μειονότητες. Πρόκειται για αυτοεκπληρούμενη προφητεία: ομάδες που η κοινωνία διαρκώς τους λέει ότι είναι λιγότερο ευφυείς εισέρχονται στα εξεταστικά κέντρα με απίστευτο άγχος και καταλήγουν να τα πηγαίνουν χειρότερα των δυνατοτήτων τους. Το φαινόμενο ονομάζεται «απειλή στερεότυπου» και υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία πάνω σε αυτό.»
― Ali Hazelwood, Η νευρολογία του έρωτα
Πέρα από την υπέροχη ιστορία αγάπης και το σεξισμό που επικρατεί στις θετικές επιστήμες, η συγγραφέας μας μιλάει κι για άλλα πράγματα. Όπως για παράδειγμα για το άδικο σύστημα εισαγωγής στα μεταπτυχιακά προγράμματα των Πανεπιστημίων στην Αμερική, όπου γίνονται φοβερές διακρίσεις που ευνοούν όπως πάντα τους έχοντες. Ευτυχώς στα προγράμματα των Ελληνικών Πανεπιστημίων δεν ισχύει το ίδιο σύστημα.
Για να μην μακρηγορώ, η συγγραφέας πήρε την πετυχημένη συνταγή του πρώτου της βιβλίου, τη χρωμάτισε με διαφορετικούς τόνους, την ενίσχυσε με νέους χαρακτήρες που σε κάνουν να τους αγαπήσεις, της έδωσε έναν άλλο έρωτα κι ένα άλλο trope και μας τη σέρβιρε σε μια μοβ πιατέλα με μια δόση μυστηρίου κι ένα άγγιγμα γάτας. Κι εμείς φυσικά την καταβροχθίσαμε σαν να μην υπάρχει αύριο.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Το πρώτο μυθιστόρημα της Ali Hazelwood Το θεώρημα της αγάπης κέρδισε αμέσως τις καρδιές των αναγνωστών και έγινε πολύ γρήγορα best seller. Η Ali Hazelwood στη συγγραφική της πορεία έχει πολλά ακόμα άρθρα και ακαδημαϊκά κείμενα σχετικά με την επιστήμη του εγκεφάλου, στα οποία βέβαια κανείς δεν ερωτεύεται και δεν υπάρχει πάντα happy end. Με ρίζες από την Ιταλία, έζησε στη Γερμανία και την Ιαπωνία πριν εγκατασταθεί στις ΗΠΑ για να πραγματοποιήσει το διδακτορικό της στη Νευροεπιστήμη. Πρόσφατα έγινε καθηγήτρια, πράγμα που την τρομοκρατεί. Όταν δεν βρίσκεται στη δουλειά, κάνει τζόκινγκ, τρώει κέικ ποπ ή βλέπει ταινίες επιστημονικής φαντασίας με τις δύο γάτες και τη σύζυγό της.
