Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Διάβασα το «Η Γενιά του Αίματος και της Οργής» όταν κυκλοφόρησε στα Ελληνικά το 2021 και ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ. Μόλις λοιπόν κυκλοφόρησε και η συνέχειά του, επέστρεψα κι εγώ στη σειρά και έπεσα με τα μούτρα. Δε θα μπορούσα να κάνω αλλιώς! Είχα και καλή παρέα άλλωστε!
Η Ζελί και η Αμαρί καταφέρνουν περισσότερα από όσα περίμεναν όταν ολοκληρώνουν την τελετή και επαναφέρουν τη μαγεία. Ήταν μεγάλες οι θυσίες τους, πόνεσαν πολύ και όσα έχασαν θα μείνουν για πάντα χαραγμένα μέσα τους. Όμως τώρα που η μαγεία κυλάει και πάλι στα χώματα της Ορίσα και στο αίμα των ανθρώπων της, η χώρα παραμένει διχασμένη. Η παλιά έχθρα καλά κρατεί και ενδυναμώνεται πια με τις επιπλέον δυνάμεις. Όσοι είχαν συνταχθεί με την Επιδρομή μισούν του μάγους, όμως τους αρέσει που έχουν κι αυτοί δυνάμεις τώρα.
Ο εμφύλιος πόλεμος που εντείνεται ανάμεσα στους μάγους και τη μοναρχία κοντεύει να διαλύσει ολόκληρη την Ορίσα. Η Ζελί και η Αμαρί πρέπει να βρουν έναν τρόπο να τους ενώσουν όλους, όμως αυτό είναι δύσκολο. Η μοναρχία μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά τους και ο κόσμος διχάζεται για άλλη μια φορά. Όπως κάθε εμφύλιος, έτσι κι αυτός εδώ έχει πολλές απώλειες σε αθώους και οι ισχυροί δείχνουν να μη νοιάζονται για το αν θα μείνει κανείς ζωντανός, αν θα υπάρχει Ορίσα για πολύ ακόμα. Κάθε πλευρά κάνει τα δικά της λάθη, όμως ποια θα επικρατήσει τελικά;
Είναι τριλογία, οπότε δεν πιστεύω να περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε κατάληξη και τέλος του πολέμου στο δεύτερο βιβλίο! Φυσικά και δεν υπάρχει και φυσικά και μας αφήνει κρεμασμένους πάνω από ένα γκρεμό η συγγραφέας (τι ωραία που το μεταφράζω το cliffhanger ε!;) περιμένοντας το τρίτο βιβλίο με μια έκφραση που λέει τουλάχιστον «τι έγινε τώρα;». Πέρα από το σοκ που μας περιμένει στο τέλος, ας πάμε στα του βιβλίου.
Ένας κάποιος χαμός γίνεται γενικότερα και σε αυτό το βιβλίο. Πολλή μαγεία, πολλές δυνάμεις, πολλές σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων. Παλιοί και νέοι χαρακτήρες ενώνονται σε αυτό το συνονθύλευμα φωνών και χρωμάτων που σκοπό έχουν να παλέψει ο καθένας τους για όσα πιστεύουν. Και ίσως για την ελευθερία. Ίσως για ένα θρόνο. Ίσως για όσα πιστεύουν.
Μπορεί κανείς εύκολα να δει πως η συγγραφέας θέλει να μιλήσει για τις αδικίες που γίνονται στον κόσμο και ειδικότερα στους Αφρικανούς ή Αφροαμερικανούς που είναι και ο λαός της. Φαίνεται έντονα ο ρατσισμός και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζουν πάντα οι ισχυροί και οι εκμεταλλευτές στους αδύναμους. Το πολιτικό στοιχείο είναι έντονο κι εδώ και υπάρχει και μια νότα ρομαντισμού για να υπάρχει, όχι γιατί παίζει σημαντικό ρόλο.
Η πλοκή επικεντρώνεται στις δυναμικές ηρωίδες. Προσωπικά είδα μια διαφορά σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Σαν να άλλαξαν δραματικά κάποιοι χαρακτήρες. Δε θα αρνηθώ ότι έζησαν γεγονότα που τους στιγμάτισαν στο πρώτο βιβλίο και ίσως αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε τις συμπεριφορές που βλέπουμε. Παρ’ όλο που είναι πολύ έντονο κι αυτό το βιβλίο, δεν ξεπέρασε το πρώτο στην καρδιά μου. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι ένα ωραίο βιβλίο. Είναι!
Διαβάστε το κι εσείς, αν έχετε διαβάσει το πρώτο, και πείτε μου τη γνώμη σας!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Τόμι Αντεγιέμι είναι Αμερικανονιγηριανή συγγραφέας και καθηγήτρια Δημιουργικής Γραφής με έδρα της το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ως αριστούχος Αγγλικής Φιλολογίας, σπούδασε Μυθολογία και Παράδοση της Δυτικής Αφρικής στο Σαλβαδόρ της Βραζιλίας. Το βιβλίο Η Γενιά του Αίματος και της Οργής (Children of Blood and Bone) είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο όπου έχει εκδοθεί γνωρίζει τεράστια επιτυχία, ενώ ήδη μεγάλο κινηματογραφικό στούντιο έχει πάρει τα δικαιώματα για να γυριστεί ταινία. Αποτελεί το πρώτο μέρος τριλογίας που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Ιβίσκος. Σύντομα θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος Η Γενιά της Αρετής και της Εκδίκησης (Children of Virtue and Vengeance).
