Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Υπάρχει άνθρωπος που θα διαβάσει τον τίτλο «Σιβηρία» και δε θα του τραβήξει την προσοχή; Μπορεί και να υπάρχει, ας μην είμαι απόλυτη. Τη δική μου πάντως την τράβηξε αμέσως και φυσικά έπαιξε το ρόλο του και το όνομα του συγγραφέα στο εξώφυλλο. Το έχω ξαναπεί και θα το πω και πάλι, ο Μανώλης Παλαβούζης είναι ένας από τους ταλαντούχους νέους, σε ηλικία, συγγραφείς που έχουμε στη χώρα. Και λέω «νέος στην ηλικία συγγραφέας» γιατί η νουβέλα για την οποία θα σας μιλήσω είναι το έκτο του βιβλίο, και το πρώτο τόσο μικρό σε μέγεθος που έχει εκδοθεί αυτόνομα! Τα προηγούμενα πέντε τις είχαν τις σελίδες τους, χωρίς να περισσεύει καμία!
Όχι, δεν είμαι προκατειλημμένη, καλά ίσως λίγο. Αν όμως διαβάζατε τα βιβλία του Μανώλη, θα καταλαβαίνατε ακριβώς γιατί χαίρομαι κάθε φορά να πιάνω κάτι δικό του στα χέρια μου. Πέρα από την εξαιρετική χρήση της γλώσσας, που είναι ένα από τα στοιχεία του λόγου του που αγαπώ, καταπιάνεται πάντα με θέματα σημαντικά, με τρόπο όμως που να δείχνουν πως μας επηρεάζουν ή πως θα μπορούσαν να μας επηρεάσουν, χρησιμοποιώντας τη φαντασία και την πραγματικότητα στο βαθμό που χρειάζεται ή απαιτείται από το κείμενο, ώστε να μας περάσει τα μηνύματα που θέλει, χωρίς να το κάνει να φανεί σαν ένα μάθημα ή σαν κάτι το αναγκαστικό ή το ψυχρό.
Στη «Σιβηρία» τώρα ζει ένας νέος άνθρωπος που μεγάλωσε δύσκολα. Ο Πάβελ παίρνει το λόγο και μας μυεί στην ιστορία του, έτσι όπως τη ζει ο ίδιος, μέσα από τις δικές του εμπειρίες και τα συναισθήματα. Μεγάλωσε με έναν μέθυσο πατέρα σε ένα σπίτι όπου κυριαρχούσε ο φόβος. Φυσικό και επόμενο ήταν, στη μικρή αυτή κοινωνία, την απομακρυσμένη από τον κόσμο, η φήμη του πατέρα να επηρεάζει και το γιο. Όμως δεν ήταν μόνο η φήμη. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το όνειρο για σπουδές για να μπορέσει να δουλέψει για να ζήσει. Ξέρει πως κανένας πατέρας δε θα χαιρόταν η κόρη του να τον έχει για σύντροφο, «κατά μάνα, κατά κύρη» λένε και πολλές φορές έχουν δίκιο, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να αγαπήσει, συναισθήματα όπως ο έρωτας δεν είναι κάτι που ελέγχεις άλλωστε, και να κάνει όνειρα για το μέλλον. Αποταμιεύει, έστω και κάτω από το στρώμα, όμως το κάνει για να μπορέσει κάποια στιγμή να πάρει την αγαπημένη του και να φύγουν μακριά από ένα τόπο τόσο δύσκολο και με τόσους κινδύνους. Μέχρι που έρχεται εκείνη η καταραμένη μέρα που ανατρέπει όλα του τα σχέδια.
Η αχανής παγωμένη έκταση της Σιβηρίας, είναι ένα πρώτης τάξεως σκηνικό για να ασχοληθεί κανείς με το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Κι επειδή τα όσα ήδη γνωρίζουμε για το θέμα αυτό δε φαίνεται να μας κινητοποιούν ώστε να κάνουμε κάτι και να σώσουμε τον πλανήτη μας, ο συγγραφέας αποφάσισε να παίξει το χαρτί του τι μπορεί να βρίσκεται κρυμμένο μέσα στους πάγους. Ένας θανατηφόρος ιός ή κάτι τελείως διαφορετικό. Κι εδώ είναι που μπαίνει στη μέση το μεταφυσικό, γι’ αυτό και δε θα επεκταθώ άλλο.
Ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής που κινείται ανάμεσα στο climate-fiction και τον τρόμο ή τη φαντασία αν θέλετε. Όπως το κακό αφυπνίστηκε στη «Σιβηρία» έτσι κι ο συγγραφέας προσπαθεί να μας αφυπνίσει απέναντι στα θέματα που απαιτούν την προσοχή μας για το καλό του πλανήτη και της ανθρωπότητας.
Λίγα λόγια για τo συγγραφέα
Ο Μανώλης Παλαβούζης γεννήθηκε το 1994 στον ακριτικό Έβρο. Σπούδασε την Επιστήµη του Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου και ολοκλήρωσε τις µεταπτυχιακές του σπουδές στη Διατήρηση και Αποκατάσταση Χερσαίων Οικοσυστηµάτων, στο Δηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης. Διαβάζει βιβλία σε καθηµερινή βάση από τα µαθητικά του χρόνια, γράφει µε την πρώτη ευκαιρία, φτιάχνει παζλ, παρακολουθεί φανατικά ξένες σειρές και ταινίες και ζωγραφίζει φανταστικούς χάρτες και φυσικά τοπία. Έργα του η επίκαιρη διλογία βιολογικού τρόµου Ο Τέταρτος Καβαλάρης (2018-2019), το κλιµατικό θρίλερ Έτος Χωρίς Καλοκαίρι (2020), το τροµοκρατικό θρίλερ Αττική Καταιγίδα (2021) και το µυθιστόρηµα επικής φαντασίας Το τραγούδι των Σκλάβων (2023). Διηγήµατά του έχουν βραβευθεί και συµπεριληφθεί σε πλήθος συλλογικών ανθολογιών και λογοτεχνικών περιοδικών, ενώ ανήκει στη συγγραφική οµάδα του ηλεκτρονικού περιοδικού για το φανταστικό Will o’ Wisps. Η νουβέλα Σιβηρία αποτελεί το έκτο κατά σειρά λογοτεχνικό του έργο.
