Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Αν σας αρέσουν οι ιστορίες που εκτυλίσσονται εν μέσω πολέμου και αν ακόμα σας αρέσουν τα στοιχεία του φανταστικού σε ένα βιβλίο, οι μύθοι και οι ξεχασμένοι θεοί, τότε σίγουρα αυτή η ιστορία είναι για εσάς!

Για αιώνες οι θεοί κοιμούταν και κανείς δεν είχε ακούσει νέα τους. Όμως τώρα πια έχουν ξυπνήσει και βρίσκονται σε πόλεμο. Και φυσικά, δεν πολεμούν μόνοι τους, αλλά καλούν τους θνητούς να πάρουν μέρος στις εχθροπραξίες τους. Ένας θεός του κάτω κόσμου και μια θεά της μουσικής, βάλθηκαν να φέρουν τα πάνω κάτω στις ζωές των απλών ανθρώπων. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τους έχουν στα χαρακώματα να μάχονται για τον δικό τους πόλεμο. Έτσι κλήθηκε κάποια στιγμή και ο Φόρεστ, ο αδερφός της Άιρις να πολεμήσει στο στρατόπεδο της θεάς, στο στρατόπεδο του δίκαιου. Και κάπως έτσι η Άιρις άφησε το σχολείο και έπιασε δουλειά στην Όουθ Γκαζέτ για να μπορέσουν να επιβιώσουν με τη μητέρα της, μιας και η δουλειά εκείνης μόνο δεν έφτανε. Όταν τα χρήματα έφταναν στο σπίτι και δεν μετατρέπονταν σε μπουκάλια αλκοόλ.

Όμως η Άιρις Γουίνοου δεν έχει καταφέρει ακόμα να πάρει τη δική της στήλη στην εφημερίδα. Είναι προς το παρόν υπό δοκιμή γιατί την αντίστοιχη θέση διεκδικεί και ο Ρόμαν Κιτ, ο αντίπαλός της, ένας γοητευτικός αλλά ψυχρός νέος. Οι δυο τους κονταροχτυπιούνται μέχρι τελικής πτώσης, όμως οι εξελίξεις δε θα τους αφήσουν αδιάφορους. Ο πόλεμος εντείνεται και πλησιάζει στο Όουθ και όσα ακούγονται από το μέτωπο δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Καθώς η Άιρις δεν έχει καθόλου νέα από τον αδερφό της, παρά τα γράμματα που του γράφει, παίρνει μια μέρα απάντηση σε αυτά από κάποιον άλλον, κάποιον στον οποίο μπορεί να μιλήσει παρ’ όλο που δεν γνωρίζει ποιος είναι.

Μαθαίνουμε την ιστορία των θεών μαζί με την Άιρις, όταν ο μύθος για το παρελθόν των θεών έρχεται μέσα από τα γράμματα εκείνου. Και είναι ένας ωραίος μύθος που εξηγεί γιατί οι θεοί κοιμόντουσαν τόσους αιώνες και γιατί ξύπνησαν με τόσο μένος. Όπως επίσης ωραίος είναι και ο τρόπος που έρχονται αυτά τα γράμματα ή που ανταλλάσσονται καλύτερα. Πολύ ωραία η ιδέα της συγγραφέως να δημιουργήσει αυτές τις μαγικές γραφομηχανές, ειδικά εφόσον στον κόσμο που δημιούργησε υπήρχαν κι άλλα μαγικά αντικείμενα αλλά και μαγικά κτήρια! Γενικά μας έβαζε μέσα στο κλίμα της μαγείας σιγά σιγά, όχι μόνο μέσα από τα όσα διαβάζαμε για τους θεούς και τον πόλεμο, αλλά και μέσα από την καθημερινότητα.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να κατατάξω αυτό το βιβλίο στα enemies to lovers, γιατί, ναι μεν η Άιρις και ο Ρόμαν ήταν στην ουσία ανταγωνιστές για την ίδια θέση, όμως ουδέποτε υπήρξε ουσιαστική έχθρα μεταξύ τους. Αναγνώριζαν ο ένας την αξία του άλλου και ο Ρόμαν λιγάκι παραπάνω. Φαινόταν ότι του άρεσαν πολύ τα κείμενά της και θαύμαζε τον τρόπο που έγραφε, γι’ αυτό και ανησυχούσε πως θα έπαιρνε η Άιρις τη θέση και όχι ο ίδιος.

Όσο η ιστορία προχωράει, γνωρίζουμε κι άλλους χαρακτήρες, τους οποίους συμπάθησα πολύ πρέπει να πω και ανυπομονώ να μάθω τι απέγιναν. Όπως βέβαια έχω την ίδια απορία και για τους ήρωές μας, που μας τους αφήνει σκορπισμένους μετά από μία μάχη, για να μην πω και πολλά και προδώσω το τέλος του πρώτου βιβλίου. Ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας και για το τέλος του πολέμου!

Εκδόσεις Ψυχογιός

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η ΡΕΜΠΕΚΑ ΡΟΣ γράφει μυθιστορήματα του φανταστικού για εφήβους και ενήλικους. Ζει στη Νοτιοανατολική Τζόρτζια, στους πρόποδες των Απαλαχίων, με τον άντρα της, έναν ζωηρό Αυστραλιανό Ποιμενικό και μια τεράστια στοίβα βιβλία. Όταν δε γράφει, διαβάζει στον κήπο της, όπου καλλιεργεί αγριολούλουδα και ιδέες για βιβλία.