Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ο Kracht σκιαγραφεί τη ναζιστική κατάσταση στον κόσμο στα 1930, μεταφέροντας τον αναγνώστη από το Βερολίνο στο Τόκυο για μια ταινία που θα φέρει πιο κοντά τις δύο χώρες.
Ο Ελβετός σκηνοθέτης Έμιλ Νέγκελι, που πρόσφατα έχασε τον πατέρα του και βρίσκεται σε μια συναισθηματική αναστάτωση, κάπου κοντά στην κατάθλιψη, ίσως και ήδη εκεί, καλείται στο Βερολίνο, στα γραφεία της UFA, της κρατικής εταιρείας κινηματογράφου της Γερμανίας για να αναλάβει μια αποστολή. Του ζητείται να γυρίσει μια ταινία στην Ιαπωνία, με σκοπό την εξάπλωση του Γερμανικού κινηματογράφου σε όλο τον κόσμο, μέσα από αυτή τη συνεργασία με τους Ιάπωνες, καθώς οι δύο χώρες έχουν φιλικές σχέσεις και κοινούς σκοπούς.
Αυτό που δεν γνωρίζει ο σκηνοθέτης είναι πως ο Ιάπωνας Υπουργός Κινηματογραφίας Μασαχίκο Αμακάσου, ένας άνθρωπος λιγάκι εκκεντρικός, λόγω κουλτούρας αλλά και ευφυίας, είναι ουσιαστικά εκείνος που ζήτησε αρχικά ένα Γερμανό σκηνοθέτη να μεταβεί στην Ιαπωνία. Ο Νέγκελι δεν ήταν η επιλογή του Αμακάσου, καθώς δεν είναι καν Γερμανός, αλλά είναι ένας άνθρωπος που Γερμανοί μπορούσαν να διαθέσουν. Ο Νέγκελι θα ξεκινήσει για την Άπω Ανατολή με σκοπό να γυρίσει μια ταινία τρόμου, αν γίνεται με κάποιον τοπικό ηθοποιό και την αρραβωνιαστικιά του την Ίντα, η οποία βρίσκεται ήδη στην Ιαπωνία.
Ο συγγραφέας εστιάζει στην τέχνη και τα βλέπει όλα μέσα από το πρίσμα της τέχνης του κινηματογράφου, του θεάτρου Νο, της ζωγραφικής, της έκφρασης. Οι περιγραφές των σκηνών και των τοπίων, οι σκέψεις και οι πράξεις των ηρώων είναι δοσμένες με τρόπο στοχαστικό και πολυεπίπεδο που βάζει τον αναγνώστη σε σκέψη.
Και κάπου μέσα σε όλα αυτά, μπλέκεται ένας ακόμη πραγματικός χαρακτήρας, ένας ηθοποιός του Χόλιγουντ, ο Τσάρλι Τσάπλιν ο ίδιος, ο οποίος εμφανίζεται σαν μέθυσος ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου, που αγωνιά για το μέλλον του, όσο ο ομιλούμενος κινηματογράφος ανθεί και επεκτείνεται. Θα έχει την ίδια απήχηση στον κόσμο;
Εκδόσεις Παπαδόπουλος / Public / Ianos
Λίγα λόγια για τo συγγραφέα
Ο Christian Kracht είναι Ελβετός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1966, σπούδασε στον Καναδά και τη Νέα Υόρκη, εργάστηκε επί πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας (μεταξύ άλλων, ανταποκριτής του περιοδικού «Der Spiegel» στην Ινδία, επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine» και εκδότης του ανεξάρτητου λογοτεχνικού περιοδικού «Der Freund») και εμφανίστηκε στην πεζογραφία το 1995 με το μυθιστόρημά του Faserland, ένα βιβλίο-καθρέφτη του υπερκαταναλωτισμού και του υπαρξιακού κενού. Το μυθιστόρημά του Imperium (2012) απέσπασε το έγκυρο λογοτεχνικό βραβείο Wilhelm Raabe, ενώ Οι Νεκροί τιμήθηκαν με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Ελβετίας και το βραβείο Herman Hesse. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι επτά γλώσσες. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Λος ‘Aντζελες.