Τον Μάιο που μας πέρασε κυκλοφόρησε η τέταρτη ιστορία με ήρωα τον Άντερς Οικονομίδη, με τίτλο «Η Σκιά», από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

«Στο δάσος αυτό», της έλεγε ο παππούς της, «κυκλοφορούσε ένα ντράουγκρ, ένας νεκρός που είχε επιστρέψει στη ζωή». Η λέξη αντήχησε απειλητικά μέσα στο κεφάλι της. Ντράουγκρ.

Λίγο έξω από το Έρεμπρο ανακαλύπτεται το πτώμα ενός αγνώστου. Όποιος κι αν ήταν ο δράστης, φρόντισε να δημιουργήσει μια μακάβρια σκηνή και να εξαφανίσει κάθε στοιχείο που θα επέτρεπε την αναγνώριση του θύματος.
Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης θα ακούσει έντρομος τον Γιούσι Αλεξάντερσον, τον επικεφαλής της Σήμανσης, να του λέει: «Δεν έχω ξαναδεί τέτοια ασέβεια σε νεκρό. Όποιος και να το έκανε έχει τον διάβολο μέσα του. Και, παρόλο που δεν είμαι δεισιδαίμων, Άντερς, από χτες το βράδυ έχω την αίσθηση ότι αυτό το κακό κόλλησε πάνω μας και μας ακολουθεί παντού».

Μια σκιά θα αρχίσει να στοιχειώνει τον επιθεωρητή και την ομάδα του, την ώρα που νέες δολοφονίες συνταράσσουν την ειδυλλιακή σουηδική πόλη.
Σατανιστικά εγκλήματα και αρχαίες παγανιστικές δοξασίες θα οδηγήσουν τον Άντερς σε έναν υπόγειο κόσμο όπου τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και μεταφυσικού θα γίνουν δυσδιάκριτα.

Εκδόσεις Διόπτρα / Chill and read

Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «Η Σκιά», το Chill and read και η Γεωργία Κωστοπούλου μίλησαν με τον συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση και σας καλούν να τον γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα!

1. Κύριε Γιαννίση, καταρχήν θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο Chill and read και να σας ευχαριστήσω πολύ που δεχτήκατε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Είστε ένας από τους καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς του αστυνομικού μυθιστορήματος. Πως νιώθετε που πλέον όχι μόνο διαβάζετε, αλλά σας διαβάζουν κιόλας;
   
   Θα ήταν κλισέ να απαντήσω ότι αισθάνομαι πολύ όμορφα; Το απολαμβάνω, σίγουρα δεν ήταν κάτι που φανταζόμουν πως θα συνέβαινε, ούτε κάτι που σχεδίαζα. Η αναγνώριση του κόπου, ωστόσο, όσο μεγάλη ή μικρή κι αν είναι, είναι πάντοτε ικανοποιητική και φέρνει μεγάλη χαρά.
   

2. Ο Άντερς Οικονομίδης γεννήθηκε σε ένα ταξίδι με το τραίνο. Σε μια συνέντευξή σας διάβασα πως βασιστήκατε σε ένα συνεπιβάτη σας για την εξωτερική του εμφάνιση, τη σχέση του με το κάπνισμα. Από πού αντλείτε έμπνευση για τους χαρακτήρες των βιβλίων σας; Η Λίσμπεθ είναι υπαρκτό πρόσωπο; Η Άριελ Ριβέρα; Ο Μαξ;

   Το μόνο που έχω “δανειστεί” από γνωστούς μου είναι τα ονόματά τους (και αυτά ως συνδυασμούς). Ο κάθε χαρακτήρας ξεκινάει έχοντας έναν πυρήνα 4-5 βασικών ιδιαιτεροτήτων του – μπορεί να είναι η εξωτερική εμφάνιση, κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα, ο τρόπος που μιλάει, κτλ. Τα υπόλοιπα χτίζονται σταδιακά: με κάθε στροφή της υπόθεσης και φέρνοντας τους ήρωες σε ένα δίλημμα (μικρό ή μεγάλο), κάνω μέσα μου την ερώτηση πώς θα αντιδρούσε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και με κάθε απάντηση, προστίθεται άλλο ένα κομμάτι στον χαρακτήρα του/της.

3. Πόσο εύκολα ή δύσκολα δημιουργήθηκαν οι ιστορίες του Άντερς; Τι υπήρχε από την αρχή και τι ήρθε αργότερα; Έχει προδιαγεγραμμένο μέλλον ο ήρωας που γεννήθηκε με «Το Μίσος»;

   Μέχρι στιγμής, το Μίσος και η Σκιά ήταν τα πιο εύκολα στη δημιουργία, μιας και βγήκαν σχεδόν αμέσως. Τα δύο μεσαία με παίδεψαν περισσότερο, το καθένα εξαιτίας των δικών του ιδιαιτεροτήτων. Στην αρχή, πριν γράψω το Μίσος, δηλαδή, δεν υπήρχε τίποτα. Πρώτη ήρθε η υπόθεση και μετά οι χαρακτήρες, τους οποίους κληρονόμησαν, φυσικά, τα υπόλοιπα βιβλία. Τώρα πια υπάρχει ήδη μία “μαγιά”: δεν είναι μόνο οι χαρακτήρες, αλλά και οι προηγούμενες υποθέσεις. Και, επειδή, δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι στα βιβλία μου, προσπαθώ τα επόμενα εγκλήματα να μην είναι παρόμοια. Οπότε, έχοντας αυτά τα δύο, κρατάω ανοιχτές τις κεραίες μου, προσπαθώντας να πιάσω την επόμενη ιδέα. Και, ευτυχώς, μέχρι στιγμής υπάρχουν αρκετές που περιμένουν.

4. Να περιμένουμε να δούμε και μια σειρά βιβλίων που θα εστιάζει στην Άριελ Ριβέρα ή θα συνεχίζει να παραμένει στη σκιά του επιθεωρητή;

   Δεν θα πω ψέματα, τελειώνοντας τη Σκιά αυτό ήταν κάτι που είχα σκεφτεί, δηλαδή αφού η σειρά του Έρεμπρο τελειώσει, να υπάρξει μία νέα με τη Ριβέρα και τον Χολμ. Προς το παρόν αποφάσισα να κάνω στην άκρη την ιδέα αυτή.

5. Μετά από τέσσερα πλέον βιβλία, ο Άντερς τι είναι για σας;

   Είναι σημείο αναφοράς. Δε νομίζω ότι μπορώ να το θέσω απλούστερα. Χαίρομαι που “βρεθήκαμε” και για όσα έχουμε ζήσει από το 2014 που κυκλοφόρησε το Μίσος.

6. Γιατί black metal και μεταφυσικό στοιχείο σε αυτό το βιβλίο; Τι ήταν αυτό που οδήγησε την τέταρτη ιστορία στο συγκεκριμένο μονοπάτι;

   Η απόφαση για εισαγωγή του μεταφυσικού στοιχείου είχε ληφθεί ήδη πριν έρθει η πρώτη ιδέα για την πλοκή της Σκιάς. Γιατί; Επειδή μου αρέσει να εξερευνώ κάτι νέο σε κάθε βιβλίο. Το Μίσος ήταν ένα νεωτερικό whodunnit με κοινωνικό χαρακτήρα. Το Κάστρο ένα crime thriller με λίγο από hardboiled. Ο Χορός των νεκρών ήταν ένα βιβλίο χαρακτήρων. Η Σκιά τι θα μπορούσε να είναι; Εκεί σκέφτηκα να προσθέσω αυτό το στοιχείο, το οποίο θα την έκανε ένα βιβλίο ατμόσφαιρας και θα της έδινε έναν σκοτεινό χαρακτήρα. Το γλυκό έδεσε όταν είδα το Until the light takes us, μία ταινία για γεγονότα που συνέβησαν στη Νορβηγία στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Δε χρειάστηκε πολύ για να ανοίξει το Word.

7. Πόσο επηρεάζουν οι μεταφράσεις των βιβλίων που κάνετε τη δική σας συγγραφική εξέλιξη;

   Είναι μεγάλο σχολείο. Νιώθω ότι με έχουν βοηθήσει όχι μόνο στη βελτίωση της γλώσσας μου, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο διαβάζω και αναλύω τα έργα άλλων συγγραφέων.

8. Αν δεν πηγαίνατε ποτέ στη Σουηδία, θα γνωρίζαμε το συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση;

   Έχω σκεφτεί αρκετές φορές τι θα γινόταν σε αυτή την περίπτωση και, μάλλον, η απάντηση είναι όχι. Αν υπήρχε μέσα μου η ανάγκη να αφηγηθώ μία ιστορία, η Σουηδία την ξεκλείδωσε. Και μαζί με αυτό, μου έδωσε πολλά άλλα, μου έδωσε εικόνες, μυρωδιές, ακούσματα τα οποία ταιριάζουν περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία μου. Για αυτό, άλλωστε, νιώθω μία συνεχή σύνδεση και αγάπη για τη χώρα αυτή.

9. Το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πολλές σχολές. Τους Σκανδιναβούς, τους Αμερικανούς της παλιάς σχολής, τους Έλληνες! Τελικά ποιοι γράφουν τα καλύτερα αστυνομικά;

   Beauty is in the eye of the beholder λένε και συμφωνώ με τη συγκεκριμένη φράση. Υπάρχουν υπέροχοι συγγραφείς από όσες σχολές έχω διαβάσει. Και, αν μου ταιριάζει μία σχολή περισσότερο από μία άλλη, αυτό δεν υποβαθμίζει την αξία των υπολοίπων. Οπότε, θα έλεγα πως τα καλύτερα αστυνομικά είναι αυτά που μας ευχαριστούν περισσότερο.